The sunday train of 9.30 to Haifa

The Sunday train of 9.30 to Haifa

Here in Israel is Sunday the first day of the working day, when everybody returns to the weekly return of work or studies, and especially the morning transport on that day is full with young passengers, who enjoyed the weekend at home and now had to go back to duty.

I love to take such busy trains, as you see, a wonderful spectrum of the Israeli public, who are all together a mixed group of different people, placed for a short period of time in the small space of the train compartment.

This time, I concentrated on the conversations of my co-travelers, with each other or with outside people on the cellular phone (everybody in Israel speaks at least once or twice on his cellular during the ride), a loud conversation, which everybody hears.

Near me, were a girl and boy, according their features, clearly born with the Downs syndrome, and traveling to their hostel, where they live during their weekdays, and the conversation (slightly too loud) was over what he would do if he had some money, he told his friend, that he would buy an electric vegetable slicer and mixer (apparently there were some advertisements on the TV for this equipment, which had fancied his imagination). She asked him, what he intent to prepare with it, and his reply was instant, make a good vegetable soup. The entire compartment was thinking about vegetable soup, but the girl said, but you still have a very tasty soup in the refrigerator. We understood from that, that they were a couple.

But now, the phone of the girl on my right started playing an Arabic song, and when she answered the phone in Arabic, I realized that she was an Israeli Palestinian. It is impolite to stare at people, but I could not help myself, she was about 18 years of age, dressed in sportive tight trainer, dressed the same way as most Israeli girls of her age.
It made me wonder why they think that there is any discrimination in Israel, until her phone conversation, she was one with the great mix.

Opposite me sat a sergeant in the infantry, he held an I phone / pad or how they call these gadgets, and was enjoying a stand up comedy, with funny punch lines that made him frequently burst in laughter. I don’t think that he noticed any other travelers as he was really lost in the show.

Near him sat an university student, reading a technical text, and making notes, but at the same time looked over the shoulder of his neighbor, the sergeant, and combining his study with stolen comedy, I wonder if he could concentrate on his studies.

Suddenly, the noisy surroundings were disturbed by a loud shouting coming from the next compartment, obvious everybody was looking in the direction of the connection door, and through it appeared a well dressed religious Jew, who informed the train passengers, that his daughter is terminally ill and needs an urgent life saving operation in the US, and he, the poor father had run out of money, could not afford the expenses even couldn’t celebrate the last religious holidays, and was asking generous contributions from the travelers, (it sounded very much a hoax, but still Jews are suckers for a drama and many gave him money, when he passed by their seats), obvious, we have not changed much, since we came from the Diaspora and stories of the Jews in the Jewish communities in Poland and Russia.

The loudspeaker announced that we had reached my destination, and we were advised to be careful not to fall when the train stops, and please don’t forget to take all your possessions. This was an anticlimax of my fascinating journey. Our melting in to one people, coming from everywhere, makes Israel so special, here nobody is normal, as normal does not exist in Israel. We are all special.

Dat is wat men noent "tweede bibs"

Dat is wat men noemt “tweede bibs”

Dit is het bericht wat in de Belgische standaard stond geschreven van daag.
Het Britse veilinghuis Lyon and Turnbull veilt op 1 november enkele zijden onderbroeken van wijlen Queen Victoria, de langst zetelende Britse royal ooit. Voor amper 3.000 pond wordt u de trotse eigenaar van een van deze slipjes, die Victoria droeg toen ze rouwde om de dood van haar echtgenoot. Sexy en elegant kan je ze niet noemen, maar je haalt er wel een stukje geschiedenis mee in huis.

Ten rechte, staat er geschreven dat de wijle vorstin, de langst zittende Britse Royal was, zittende in deze onderbroek, dag in dag uit, en is het kledingstuk niet alleen al uit gezeten maar ook “tweede bibs”.

Wat gaat de gelukkige koper met een vorstelijke onderbroek doen, dragen, ten tentoonstellen, er mee vlaggen, of het als zeil gebruiken in een zeilboot,
Of in een van de vorige Engelse koloniën, wordt er een Victoria museum op gericht met de onderbroek van Victoria als relikwie, zo iets als het Washington museum in Bridgetown, Barbados, met gebruiksartikelen uit de dagen van Washington, toen hij als jonge man daar een half jaartje woonde.

Zijn er werkelijk mensen die gebruikte onderbroeken opsparen? Is de onderbroek van Koningin Wilhelmina ook te verkoop? Die heeft haar onderbroeken ook goed uitgezeten.

even terug van weg geweest

Even terug van weg geweest

Ik heb al meer dan een maand geen blog geschreven, ten eerste kom ik mijn plaats niet vinden, nadat de Volkskrant er mee kapte, en ten tweede, waren er zoveel moeilijkheden (sores) in de familie, zoals een ernstige zieke broer, gebeurtenissen die mijn blog-schrijvers drift had opgedroogd. Maar ik was niet vergeten, trouwe lezers, vrienden, enz. prikkelden mij voordurend om weer mee te doen. Maar meedoen aan wat, de interne politiek en Wilders laat mij koud, dat Meneer van Agt naar Gaza ging, vond ik juist, en hoopte ik dat hij daar zou blijven, en moet ik zeggen dat het aantal anti-Israel blogs na het overlijden van het VK blog sterk afnam, net als of, als er geen Israëli’s mee doen, er geen gijn aan is om Israel van alles en nog wat te beschuldigen. De kwaaie Erdogan, de boze Abbas, die geen lid werd, de revolutie in Libië, alles ging voorbij, zonder ons duidelijk de schuld te geven. Zelfs professionele aanvallers zoals Mihai en / of von der Dunk lieten ons genieten van de heerlijke na zomer.

Wel werd mij gevraagd, wat mijn opinie was over de uitwisseling van 1027 lieve meisjes en jongens, die Israëliers hadden vermoord en geterroriseerd, tegen de ene soldaat die gekidnapped werd door de Hamas bende in Gaza. Wat is mijn opinie daarover, en zoals de meerderheid van mijn landgenoten, wij zijn erg blij dat Gilad Shalit terug is, zelfs als het betekend dat 1027 moordenaars vrij zijn gelaten. De markt waarde van een Israëliër t.o.v. een terrorist is nu eenmaal 1 : 1027, dat hebben wij niet besloten, maar de Hammas en PLO. Of deze moordenaars nu weer terug naar de terreur gaan, waarschijnlijk wel, maar vandaag hebben we een betere verdediging tegen terreur, inclusief de muur, en de Islamitische radicalisme wordt niet gestopt met een paar jaar gevangenis.

Het is jammer dat Abbas weer eens verkeerd heeft gekozen, en zich openlijk tegen de VS heeft opgezet, het lid worden van de VN gaat heel erg moeilijk als een deel van zijn land (de Gaza strook) geheel geen vrede met Israel wil, maar Israel van de kaart vegen. En in plaats van ultimatums had hij mee moeten spelen. Niet dat het voor ons veel uitmaakt, financieel zijn we op zijn minsts niet kwetsbaar door de financiële problemen van Zuid Europa, wij hebben geen Euro problemen. De Israëli valuta is vandaag een van de sterkste in Europa (zeker in het Midden Oosten). Politiek zijn we niet meer geïsoleerd dan dat we vroeger waren, de vijandige regeringen van de Arabische staten zijn vervangen door radicale Arabische lentes, die nog jaren nodig hebben, en enorme omkoperij van het westen nodig hebben, voordat het Westen zijn toevoer van olie verzekert.

De politieke schijnaanval van de Turken werd in wieg gewurgd, want in eens bleek het duidelijk dat Turkije niet in het zelfde kamp kan zijn als Syrië, Iran, Libië en Egypte. Zelfs de VN wou niet meer met hem spelen, en terecht, na een paar maanden spuien is Turkije weer terug, als knechtje van de VS, en hun excelleerde oorlog tegen de Koerden helpt hun niet met westers vertrouwen.

Dus de zwarte September die jullie ons voorspiegelde, is nooit gekomen, en juist het tegenover gestelde, de Palestijnse economische bloei is gebaseerd op samenwerking met Israel, een economische partner. Daarom juist waren meeste Palestijnen (inclusief de Prime minister Fayad tegen de poppenkast van Abbas), die hem dan ook veel geld heeft gekost in economische hulp van de VS.

Ik weet dat we nog ver van vrede zijn, maar zo als altijd heeft de Palestijn door zijn foute keuze en verkeerde gok in deze gare Missen Oosten politiek, hun kans voor vrede weer verspild, en zo als met de lamp van Alladin (en de 1027 rovers en moordenaars) die even een paar minuten vonken gaf, en toen geheel is uit gebrand.

hoe oud is de man bij bevalling?

• 26/09/11 10:44
Man gemiddeld 3 jaar ouder dan vrouw bij bevalling
Dit staat geschreven, zwart op wit in de Volkskrant van vandaag.. Volgens mij, in het algemeen zijn mannen niet bevallig, en zeker niet op drie jaar ouder dan een gemiddelde vrouw, en wat is eigenlijk de gemiddelde leeftijd van een vrouw om te bevallen iets tussen 12 (Engeland) en in de zestig (VS).?

Na het sterven van de VK blog, wat nu?

Na het ontijdig sterven van de VK Opinie blog mis ik dat ik heftige reacties.

Het is nu ongeveer een maand geleden dat wij de lang gedreigde stop van de VK Opinie Blog moesten mee maken, en volgens de beloftes van vele goede mensen, dat we overgeheveld worden naar een nieuw Weg discussie blog, het Weblog.nl, wat niet gebeurde en als het nu eindelijk wel werkt of nog niet werkt, voor mij te onduidelijk, hoe het te gebruiken.

Waarschijnlijk zal je nu vragen, waarom gebruik je dan niet OBA, Wordpress.com of Blogspot.com, wat ik wel geprobeerd heb, maar helaas, krijgt men daar geen levende discussies gaande. Ik wil mijzelf niet lezen, ik wil dat andere mensen mijn kunstwerken lezen, hun domme opmerkingen maken, die ik dan kan bestrijden met mijn van sarcasme.
Ik hield van de pogingen van andere schrijvers, mij op mijn fouten te wijzen (en dat, iemand die foutloos schrijft. Maar goed, niet iedereen kan perfect zijn).

Ik begrijp niet dat mijn medebloggers niet een opinie blog kunnen organiseren. Ja, ik weet dat OBA dat wou doen, maar ik ben enorm geschrokken van de reacties op een blog van Peter, waarin bleek dat beide Ina en Mihai, schijnbaar beheerders van OBA, knoeiden met de reacties, deel van de reacties werden geschrapt, deel werd veranderd. Ik hoop dat ik het verkeerd begrepen heb, maar voor dat ik begin weer met bloggen, wil ik geen partijdige moderator op mijn nek krijgen.

Voor iedereen die het Joods Nieuw Jaar viert, Shana Tova ve kmar chatima tova.

Joodse Bacterien

Joodse Bacteriën

• 16/09/11 16:00
Zoenen is goed voor je gezondheid

Goed nieuws, zoenen is goed voor je gezondheid. De uitwisseling van bacteriën helpt bij de opbouw van ons immuunsysteem.
16/09/11 22:10
DSK geeft poging om schrijfster te kussen toe

Voormalig IMF-topman Dominique Strauss-Kahn heeft tijdens het verhoor door de politie vandaag toegegeven dat hij de Franse schrijfster Tristane Banon heeft getracht te zoenen en te omhelzen. Banon duwde Straus-Kahn van zich af, omdat ze niet van diens avances was gediend. Hierop staakte DSK, naar eigen zeggen, zijn versierpogingen.
Deze mededelingen staan op dezelfde dag in het nieuws, en mijn vraag is natuurlijk wat ik er van moet begrijpen, is het de bedoeling hier om ons te vertellen dat dat mens Tristane Banon, nog wel een schrijfster, niets aan haar immuunsysteem wil doen, zelfs als de dokter een bekende verzamelaar is van bacteriën is, waarom heeft deze dame geen vertrouwen in de bacteriën van DSK, misschien omdat hij Joods is?

Zijn de Joodse bacteriën niets veel beter dan doodgewone niet Joodse bacteriën die je op elke straathoek kan oplopen. Hebben wij, de Joden, niet de beloofde bacteriën, we zijn toch verkozen, en het brutale afwijzen van deze Samaritaanse daad van zelfopoffering van de oudere man t.o.v. een dom schrijvertje, dat hoogst waarschijnlijk teveel van haar lichaam openbaarde, zodat onze held DSK verplicht voelde om met haar zijn geweldige bacteriën te delen, maar werd bruut afgewezen door ordinaire wegduwen, wie denkt dat zij is, Freule Jutten met Tut. Onze bacteriën zijn Nobel prijs materiaal.

Zou dit allemaal deel zijn van het de-legitimeren van de Joden in Europa, zelfs Berlusconi de Italiaanse Premier heeft niets tegen Joodse bacteriën, wel tegen on-neukbare konten van Duitse Rijkskanseliers, maar dat is waarschijnlijk een ander probleem, zouden werkelijk de bacteriën rectaal niet mixen?

Oh waar zijn die mooie dagen, dat je nieuws kon lezen over ernstige problemen, zoals de afbeelding op de Goude-Koets, met half naakte Nederlandse Afrikaanse (of Asiatische mannen) die buigen voor de oma van de koningin, die onze wel bekende held Ollie B.Bommel (ja, die van Hamas Hamas aan het gas) die vindt het niet juist dat jullie preutse koningin, half naakte onderdanen bekijkt, dat is slavernij, hij wil niet denken aan het koloniale verleden van het koningrijk der Nederlanden, wel natuurlijk de rijkdommen die Nederland aan zijn koloniën heeft verdiend, maar een historische en hysterische afbeelding, die is uit den Boze.

Interessant is ook jullie discussie, of Hare Majesteit of haar zoon dus minder invloed zullen hebben in de Nederlandse Politiek, of met andere worden, in de toekomst zal de vorst de enige in het land zijn die de inhoud van de troonreden en nationaal budget niet hebben gelezen voor de derde dinsdag in september, en voor de rest van het land, is het al uit gekauwde koek.

Maar luitjes, wij zijn bereid om jullie problemen met de onze te ruilen, zonder meer, zelfs als het betekend dat wij geheel Zeeuws Vlaanderen onder water moeten zetten, en dat er nog een vierde dochter van Bernhard ontdekt is.

oorverdovenden zielen

Oorverdovende zielen!

Ik las nu net een ontroerende blog titel, n.l. “de stilte van de ziel”. Heb het artikel niet gelezen want ik wou de prachtige ontroerende mededeling van de titel niet schenden. Denk eens aan, de stilte van de ziel, op zich zelf natuurlijk zielig, maar zo ver ik het kan controleren, een normale gewaarwording, daar ik echt nog nooit lawaaiige zielen heb gehoord, maar dat komt natuurlijk door dat ik erg doof ben, dus die zielige zielen kunnen mijn veiligheidsruimte niet doorbreken.

Zo heb je natuurlijk ook ziel muziek, dat is hevig droevige (demi religieuze zangen van de Amerikaanse Afrikaanse slaven), sommige erg mooi en ontroerend, en zeker beter dan dat rap lawaai van de tegenwoordige moderne muziek. Na een paar minuten rap te hebben gehoord, moet de gewone man toegeven dat het dingdong effect hem uit de neus komt, maar nu ben ik natuurlijk vreselijk ouderwets.

De rappers zijn meestal omgeschoren jongelui, met lange haren, gaten in de spijkerbroek, hemden zonder mouwen, als je er een gehoord heb (en begrepen) heb je ze allemaal gezien, maar iedereen zijn smaak, zei de boer.

Dus reageerde ik op de titel van deze compositie, de stilte van de ziel, dat in mijn onwetendheid betekend dat volgens mij, de schrijver of schrijfster wou interessant doen, want zielen (een abstract begrip ) zijn tot nu toe, tamelijk stil, hebben geen geluid en kunnen nog niet bewezen worden, net zo als veel abstracte onderwerpen zoals God, als een voorbeeld. Een titel van “de stilte van God” zou natuurlijk een veel diepere betekenis hebben, zelfs in de meest abstracte betekenis, en zou het een prachtige titel zijn voor een schreeuw van de Holocaust overlevende, met de bedoeling, als er een God is, waarvoor stopte hij niet de Shoah?

Maar ik ben geen theoloog, en hou ik mij niet bezig met theoreticale vragen, waar eigenlijk geen antwoord voor bestaat, behalve, je gelooft of je geloofd niet in God.
Maar meeste mensen, als je ze eerlijk vraagt, en eerlijk beantwoorden, krijg je het antwoord, iets zoals, ik weet het niet, ik heb zo een vermoeden van niet, maar voor zekerheid, doe ik mee aan de tradities, des ondanks, ik weet dat religie op zich zelf, anti humaan is.

Hartelijke groeten van een lawaaiige zielenpoot.

Zouden ze werkelijk hun pet opeten?

Nu heeft de VN commissie besloten dat de zee blokkade van Gaza door Israel niet in strijd is met het volkenrecht. Al de schreeuwers die bijna (maar nog niet helemaal) hadden mee gevaren in de 2de Flotilla om Gaza te bevrijden van de zionisten met medicijnen die allang onbruikbaar waren, zoals Mihai (de grote rechtskenner), Reggie, Johanna (mensen rechten specialiste) en andere mee schreeuwers, die, als het mogelijk is (of onmogelijk) Israel overal de schuld van geven. Deze Keer, niet gelukt jongens, Het blijkt dat de VN niet volkomen gepolitiseerd is, en soms krijgen we een objectief rapport van de VN. Inderdaad heeft Israel ook een veeg uit de pan gekregen, door het overdreven gebruik van geweld, en natuurlijk hadden onze commando’s elke klap die ze kregen met knuppels en pijpen, netjes dank U wel, moeten zeggen, en toen ze uiteindelijk de gegijzelde soldaten bevrijden, en de terroristen vast bonden, hadden ze moeten zorgen, dat de heren comfortabel zaten.
De VolksKrant, ons vroegere blog adres, schreef vandaag het volgende

== Israël heeft te kampen met een reële bedreiging van de kant van militante groeperingen in de Gazastrook. De zeeblokkade die de Joodse staat aan het gebied oplegt om wapenleveranties te voorkomen, is dan ook niet in strijd met het volkenrecht.
Dit is de conclusie van een VN-commissie die het incident met het Turkse schip Mavi Marmara in mei 2010 onderzocht. Israëlische militairen doodden toen negen Turken. Het rapport is gelekt aan The New York Times, die er vandaag uit citeert.

Het rapport is al maanden klaar, maar niet gepubliceerd om de betrekkingen tussen Israël en Turkije niet verder te schaden. Ankara is niet blij met de conclusies van het rapport.

De commissie onder leiding van de voormalige Nieuw-Zeelandse premier Geoffrey Palmer concludeert wel dat Israël 'buitensporig en onredelijk' geweld heeft gebruikt bij het incident. Het rapport stelt dan ook dat Israël excuses zou moeten aanbieden en een schadevergoeding zou moeten betalen.==

Nu kan het mij persoonlijk niets schelen wat deze geëerde commissie heeft besloten, daar iedereen deze beslissing aan zijn laars zal plakken, Israel gaat geen excuses aanbieden a

Morgen begint de maand september

Morgen begint de maand september.

De wereld houdt zijn adem in, gaat een microlandje, kleiner dan de provincie Gelderland, , lidmaatschap aan vragen bij de Verenigde Naties? Dit microlandje, dat gesplitst is in twee, met elkaar vijandige bantu-stans, worden in leven gehouden door VN donor staten, waar bij het Koninkrijk der Nederlanden, een van de grote donors is.

De twee deeltjes van het toekomstig Palestina (een moeilijke naam voor de inwoners van het toekomstige land, die se zelf niet kunnen uitspreken, want in de Arabische taal bestaat geen P (alleen de F).

In deze toekomstige lidstaat van de VN wonen de helft van de bevolking in vluchtelingen kampen, en wachten nog steeds op het bericht van de zegevierende Arabische legers, die hun zullen berichten, jongens, het terrein is schoon, wij hebben de Zionisten (uiteindelijk na 63 jaren) in zee gedreven, vermoord en verdreven, jullie kunnen nu terug gaan naar het vrij gekomen land, zo iets zo als een paar jaar geleden, toen Israel teug trok en de fruit en groenten centra van Gaza aan de Gazanen overlieten. Helaas was dit agro-technisch succes niet deel van het ideaal van de Hamas terroristen, en is Gaza terug veroverd door de woestijn en armoede.

Dus na de herhaalde weigering van de Arabieren voor het VN verdelingsplan, de nieuwe wapenstilstand lijnen, bijna overeenkomsten zoals Kamp David, Oslo, enz. willen ze de boel weer forceren, en nu wel de 1976 wapenstilstand lijn erkennen als grens. Maar nu zitten de nederzettingen in de weg, Palestina moet Judenfrei zijn, dat 25% van Israëlibevolking Arabieren zijn , met volle burger rechten, betekend niet dat zo iets in Palestina kan gebeuren.

Maar er zijn nog twee kleine probleempjes, Israel kan het zich niet veroorloven dat dit nieuwe Arabische land een zelfstandig leger heeft (niet zo zeer, omdat we de Palestijnen vrezen, maar omdat het Midden Oosten huidig geen bakermat voor democratie is).

De tweede eis is het recht van terugkeer van de vluchtelingen, die in 1948 op de loop zijn gegaan, maar hier is er iets heel raars gebeurd, deze bevolking is voor 95% gestorven door ouderdom, en de 5% nog overlevende, zijn nu niet instaat om te verhuizen zonder verpleegster naast het bed. Maar daar heeft de VN dus een prachtige oplossing voor gevonden, ieder die zijn voorvader of voormoeder, Palestijns bloed hebben (een nieuw soort cocktail van Arabieren, Bedoeïenen, Syriërs en Soedanezen) die een blauwe maandag in het Britse mandaat hebben gewoond, zijn nu ineens de erfgenamen geworden van het grote Palestijnse rijk, en hebben recht op terugkeer.
Voor een of ander obscure reden, is Israel daar niet mee eens.

Dus wat gaat er in de VN algemene vergadering gebeuren. De Donor landen zullen trachten om compromissen te vinden, de Palestijnen zullen die compromissen weigeren, de VN zal stemmen voor Palestina en tegen Israel. De VS zal het zijn veto geven, en zijn we weer terug naar het begin.

Maar als de VS geen veto uitspreekt, en de VN Palestina accepteert, worden automatisch de Olso afspraken opgeheven, en zal de IDF weer totale controle nemen van de Palestijnse gebieden, en dan, wie dan leeft dan zorgt.

Palestina sprookjesland

Het Palestijnse sprookje

In een klein landje niet zo ver van hier of daar, wonen een mengelmoesje van vele volkeren, die hoog waarschijnlijk, als we de DNA theorie geloven, allemaal uit een en dezelfde familie stammen, zo een 2000 tot 3000 jaar geleden. Maar de verschillen zijn godsdienst, idealen, beslissingen van wereldmachten, oorlogen, vluchtelingen, levensstyle en misschien het meest belangrijke, de olie interesses van de wereld, die voor Energy bereid zijn hun ziel te verkopen, en zeker de ziel van iemand anders.

Nu, zonder meer, ik ben partijdig, ik ben een trotse Zionistische Israëli, ben meer dan een halve eeuw geleden naar Israel geïmmigreerd en heb er (ondanks de oorlogen) nooit een seconde van spijt van gehad. Dit wil niet zeggen dat ik niet objectief het geschil tussen de Israëli en de Palestijn kan bespreken, en kan bewijzen dat de gehele situatie is veroorzaakt door de grote mogendheden, die belang hadden, en misschien nog, dat we hier leven in een onoplosbare doolhof, waar bij de uitgang afgesloten is.

En voor ik mijn visie ga spuien, geef ik een paar feiten toe:

1– De mensen die nu al 63 jaar als gijzelingen worden gehouden door de Arabische landen, als toekomstig kanonnen vlees, zijn zelf onschuldig aan hun lot.

2 – Dat niet alle acties in de oorlogen en daarna, door de Israëli’s, honderd procent fair zijn voor de individuele persoon, die zijn gehele leven over hun gestolen El Dorado hebben gehoord, die schijnbaar hun bestolen zijn door de Zionisten, onbelangrijk of dit op feitelijke gebeurtenissen berust of een soort van geloof dat ze van de wieg kregen voorgespiegeld.

3 – Dat wij de zionisten, niet onze terugkeer baseren op de wet van terugkeer (na 2000 jaar), maar op het feit dat wij Israel, een zelfstandig, door de VN erkende staat, die net als bijna elke natie in de wereld, voor zijn grenzen moesten vechten, de oorlog hebben gewonnen, en volgens alle voorschriften van de VN, de wapenstilstand lijnen (van de laatste oorlog) als grenzen beschouwen. Israel heeft het recht te bepalen welke immigranten ze wil opnemen, en welke immigranten ze weigert. Dat wij alle immigranten van Joodse afkomst opnemen, en hun de Israëlische nationaliteit geven, is onze soevereine zaak, en heeft niets met andere landen te maken.

4 – Het is onjuist om te beweren dat wij de Palestijnen niet laten terugkeren naar het grondgebied van de staat Israel, omdat in onze mening, iemand die gevlucht is 63 jaar geleden omdat ….. geen rechten op terugkeer heeft, en een Jood die nooit in 2000 jaar in Israel is geweest, wel, is omdat de 63 jaar van de ene, en de 2000 jaar van de andere, niets te maken heeft met het recht om in Israel te wonen, want dat is een beslissing per individueel beslist bij het Ministerie van Binnenlandse zaken, of de persoon voldoet aan de immigranten status, volgens de Israëli wet.

5 – Maar nu komen we aan een klein probleempje, 95 % van de zogenaamde Palestijnse vluchtelingen, die gevlucht zijn in 1948 (voor welke reden dan ook), zijn gaan hemelen, en volgens de voorschriften en status van vluchtelingen, is het vluchtelingschap niet erfelijk, dus laten we stellen dat er nog 5% oude van dagen rondhuppelen met de sleutel van hun verlaten huis, mensen in hun tachtiger jaren zijn, maximum 35.000 mensen in aantal, allemaal oude van dagen. En ik denk dat indien de VN zou eisen dat we deze mensen terug nemen, of restitutie betalen, daar geen probleem mee is. En dat, al hoewel er een Israel nog steeds het kadastrale systeem van het Britse mandaat en de Turkse bezetting bestaat, en een grote sleutel nog steeds in een modern land betekent eigenaarschap van de grond om en in het huis.

6 – Maar hier is een probleem, de UNWRA, een club opgericht om de Palestijnen te boteren, heeft een nieuwe soort vluchteling verzonnen. Een persoon die in het Britse mandaat woonde, en o redenen die onbelangrijk zijn, is gevlucht tijdens de 1948 oorlog, is de voorvader van de nieuwe stam, “de Palestijnse vluchteling” (een status dat alle mensen die van deze vluchteling stammen , kinderen, klein kinderen, of klein, klein kinderen, heeft nu het recht om voorzien te worden door de UNWRA, met voedsel voorziening, onderwijs, sociale voorzieningen, enz. Allemaal betaald door de Donor landen (Nederland is een van de tien grootste).

7 – He, ik heb zo iets thuis, mijn vrouw is in Tel Aviv geboren in het mandaat gebied Palestina I (voor Israel), dus waarom heeft zij geen rechten als vluchteling? Stomme vraag, mijn vrouw is Joods, en Palestijnse vluchtelingen zijn Islamieten, dat moet, wel is waar is dat dan discriminatie, maar een absoluut feit.

8 – Nu de Arabieren die niet gevlucht zijn, en in hun huizen zijn gebleven en daar nog wonen, ook hun zijn geen vluchtelingen, maar volle burgers met alle rechten in Israel.

9 – Oh dan, wat met de bewoners van de Arabische steden en dorpen in de betwiste gebieden, zo als Beth Lehem, Ramalla, Nablus, Shehem, Jericho en Jenin, zijn hun vluchtelingen, nee natuurlijk niet. Hebben ze rechten, ja natuurlijk, de PLO en de Hamas hebben zelf bestuur.

10- Dan wie zijn die 4 tot 6 miljoen Palestijnse vluchtelingen, die afstammen van 700.000 Palestijnen die gevlucht zijn, met aftrek van alle hier boven genoemde trotse leden van het Palestijnse volk? Zelfs konijnen kunnen hun zelf biet zo vlug vermenigvuldigen in 63 jaar. Zou het mogelijk zijn dat hier iemand de boel zit te vernaaien Kan het zijn, dat het Palestijnse volk niet bestaat, dat het een lul smoesje is, om de olie in te paaien?

11 – Daar in tegen, in dezelfde jaren van 1948 / 50, werden de Joden verjaagd uit de Arabische landen, en ontvangen als nieuwe immigranten in Israel, kregen les in Hebreeuws, kregen huisvestiging en alle sociale voorzieningen, hoeveel waren er, ongeveer 750.000 vluchtelingen. Wat is hun status vandaag, volle burgers in Israel. Betaalt iemand aan hun onderhoud, nee waarom zouden ze?

12 – Maar het hogere gerechtshof heeft bepaald dat de Palestijnen recht hebben op terugkeer naar hun land, weet iets onwaar, dat elke keer wordt geschreven. De IJC in den Haag heeft een advies ingediend, en heeft geen jurisdictie over Israel. Er is geen vonnis geveld over de Palestijnse vluchteling terug naar Israel.

13 - Let wel op, ik heb het geen moment gehad over, of de vluchtelingen zijn verjaagd of vrijwillig zijn vertrokken om dat ze angst hadden, dat is gewoonweg niet relevant.

14 – Een klein stukje over grondbezit. Volgens de anti-Israel lobby hadden de Zionisten maar 7% van het land gekocht. Wat nergens geschreven wordt is 7 % van wat. Laten we even stellen dat het 7% van de totale landbouw grond was, in een land dat grotendeels woestijn of moeras was. Inderdaad waren veel gronden in Arabisch bezit (dat zijn ze nog steeds), maar Israel heeft de moderne intensive landbouw uit gevonden, de woestijn ontgonnen, de moerassen droog gelegd. In plaats van weide grond is de landbouw intensief, met AC koeienstallen, koe gaat nooit naar buiten, wij brengen het voedsel naar de koe. In de tuinbouw krijgen we twee oogsten per jaar in plasticulture, wij exporteren fruit en groenten over de gehele wereld. Wij her gebruiken het riool water, na zuivering voor irrigatie van gewassen.
Dus nog eens, 7% van wat.

15 – Betwist / bezet gebied. De West bank, een stukje woestijn tussen de Jordaan rivier en Israel, dat Israel verloor in de oorlog van 1948 aan de Jordaniër en terug veroverden in 1967, (23 jaar bezet door de Jordaner), wordt door de PLO bestuurd, sinds de Olso besprekingen, en beveiligd door de IDF. Er zijn geen Palestijnen die onderdrukt zijn door Israel, misschien door hun eigen corrupte regering maar niet door ons.

16 – Afscheidingsmuur tussen de betwiste gebieden en Israel, gebouwd in de laatste jaren om de terreur te stoppen in onze steden. De IJC in den Haag heeft gedeelten van het traject afgekeurd, omdat het op Palestijnse landbouw gronden was gebouwd, ondanks dat Israel de ICJ niet erkend heeft ons hoger gerechtshof, veel trajecten aan gepast naar de eisen van IJC. De afscheidingsmuur is en zal nooit een grens zijn.

17 – Zijn wij tegen een zelfstandig Palestina, in tegendeel, we zijn alleen tegen een Palestina met leger en wapens (het zelfde gaat voor Gaza).

18 – De nederzettingen, gebouwd op onbewoonde kale heuvels door Joden, d.m.v. Palestijnse arbeiders, zoals het huidige Israel een kwart van de bevolking Arabieren heeft, wat is het probleem dat er Joodse nederzettingen zijn in het Palestina van de toekomst.

19 – Willen de Palestijnen vrede, nee kijk wat Abbas gisteren heeft gezegd over herkenning van Israel en wat Hamas heeft in hun statuut.

Dus wat hebben we hier boven geleerd, Palestina is en blijft een sprookjesland.

Het einde van Gadaffi als potentaat

Het einde van Gadaffi als potentaat?

De geschiedenis van de laatste 2000 jaar (en waarschijnlijk ook daarvoor) hebben veel potentaten geproduceerd, mensen die absolute macht hadden, met een soort van waanzin en zelf verbeelding dat hun immortaal zijn en een incarnatie van een levende God.
We hadden Papa en Baby Doc Duvalier in Haiti, Idi Amin in Uganda, die gek (Kim li Sung of zo iets) van Noord Korea, Mogabe uit Zimbabwe, en natuurlijk Gadaffi, die allemaal iets weg hebben met de geestelijke zieke Keizers van het Romeinse Rijk, Nero en zijn neef Galigula. Al deze mensen waren geen gewone dictators maar Potentaten, (potentaat (zn): despoot, dwingeland, machtswellusteling, tiran).

Al deze boven genoemde mensen waanden hun zelf verkoren te zijn, het recht te hebben over leven en dood van zijn onderdanen, meestal met de poppenkast van uitbundige uniformen, en pompeus gedrag, harem van vrouwen, zelf verheerlijking met standbeelden, enz.

Maar de geestelijke toestand van deze mensen kan getypeerd worden met het antwoord van Gadaffi aan een journalist, die vroeg aan Gadaffi of hij niet bang was voor een opstand van zijn vlok, waarop Gaddafi antwoordde, kom nou, dat is een stomme vraag, mijn volk houdt van mij, opstand, onmogelijk.

Maar deze potentaten hebben nog iets in gemeen, namelijk dat ze gecreëerd zijn door de Westerse financiële interesses, die liever een corrupte gekke potentaat aan het bewind hadden dan een echte democratisch verkozen vertegenwoordiger van het land, Gadaffi was tevreden met de beenderen die hem werden toegegooid, terwil de olie compagnies van het Westen, woeker winsten maakten uit de natuurlijke rijkdom van het land. Gadaffi was tevreden met zijn zak centjes die hij persoonlijk opstak, in plaats van rijkdom te investeren in de modernisatie van het land.

En als de strijd om de wereld orde, met demonstraties en rellen dit bedoelden, dan zou ik zeggen, jongens jullie hebben volkomen gelijk, maar als het gevecht tegen Coca Cola, Shell en Microsoft is, omdat ze groot en machtig zijn, denk ik dat dit zuiver nihilisme is, die niemand helpt.

Het probleem is echter dat Gadaffi een vacuüm achterlaat die door corruptie en olie interesse heel vlug gevuld zal worden door nieuwe potentaten, en het volk van Libië weer aan het korte eind trekt.

Het misbruik van de Media voor propaganda

Wat hebben we de laatste dagen geleerd, dat het alziende oog van de media niet meer de geschiedenis dicteert, zoals dat gebeurde in Egypte en Tunis, of in de Golan een paar weken terug. Het is allang bekend dat men eigenlijk de oorlog niet hoeft te winnen, genoeg om je camera’s zo op te stellen dat je vele dode kinderen, veel bloed en ingestorte huizen ziet, zelfs als deze gebeurtenissen niets met de feiten in het veld te maken hebben. Zoals tijdens de laatste schermutseling in Gaza, lieten ze van alle kanten een lijk zien (dat werd in elk geval verondersteld,) van een klein meisje, gedeeltelijk onder een beton blok. Dat dit niet was gebeurt tijdens en door de gevechten, en niet door het schieten van de IDF, deed de pret niet drukken, de Humanisten schreeuwden over de wrede Israëli’s die voor de pret nu kinderen waren aan het vermoorden.

De Hamas terroristen schoten van uit burgerlijke concentraties, met de hoop dat er veel onschuldige burgers zouden vallen door het tegen vuur van de Israëli’s, of in andere woorden, jullie werden gemanipuleerd. Maar niet alleen Israel, elke opstand, oorlog, schermutseling die door de media worden vast gelegd in de geschiedenis, zijn meestal opgezette toneel spelletjes.

Maar schijnbaar is daar nu een eind aan gekomen, wij Israel, werden gebruikt door de Turken tijdens de Gaza vloot aanval verleden jaar, maar luitjes, wij hebben geleerd van onze fouten, en deze keer, een veel groter drama was gepland door de Johannistische Humanistische Propaganda organisaties, maar de pers kon er niet bij, en zonder bloed, zonder dode kinderen en verminkte lichamen, het verwende publiek van Europa is niet geïnteresseerd. Wij willen bloed zien, schreeuwen ze, net als de Spanjaarden geen stieren gevecht willen zien, zonder de bloed lekkende stier, is een reportage zonder bloed niet waardig van een heerlijk lekkere oorlog.

Stel jullie voor dat de West Bank leiding nu eens een reportage liet zien over de economie die meer dan 7% dit jaar omhoog is gegaan, de nieuwe wijken van de grote steden, de nieuwe auto’s, enz. Wie wil dat nu zien, als het hun goed gaat, is het niet interessant. Dus wat doet de Palestijnse Hasbarah, ze laten oude filmpjes zien, uit 1048, dat het oude verhalen zijn, who cares?

Maar waarvoor schrijf ik dit nu, jullie geloven het zo wie zo niet, en waarvol zouden jullie, kan het jullie verdommen of het een oorlog in Libië, in Syrië, Egypte of Israel is, alles een pot nat, naar het nieuws kijken jullie amper, liever kijken naar “Ik ben trots op Nederland”, kan je zo lekker lachen, wie wil nu zien wat die Arabieren en Joden elkaar aandoen?

Sorry, ik geloof dat het programma “Ik hou van Nederland” heet, komt op hetzelfde neer.

Een nieuw Palestijns propaganda plan, Israel provoceren

Een nieuw Palestijnse propaganda plan, Israel provoceren.

Nu kan ik me indenken dat er mensen in Nederland zijn, die denken werkelijk dat de bewoners in de Gaza strook creperen van de honger, en dat het hard nodig is, dat een Nederlands jachtje met idealisten uiteindelijk de wrede blokkade van Gaza opheft. Zelfs als ze weten dat zo een jachtje, niet meer dan 300 tot 400 ton maximum kan vervoeren, en dat zo een zware lading (zonder een passende verzekering) absoluut stom is, maar goed dat kan ik voor propaganda nut nog wel begrijpen, deze club heeft toch ook recht voor een wel gepubliceerde zeiltocht, en dat in Midden zomer is wel leuk, alhoewel ben ik bang dat sommige nieuwe matrozen niet realiseren het gevaar van teveel zonnebaden op het dek.

Maar die rot Grieken, niet alleen hebben ze geld problemen en moet de EU hun de gehele tijd geld lenen tegen woeker koersen, nu hebben ze het Gutspa (brutaliteit) om de Gaza bevrijdingsvloot te belemmeren, weten ze niet waar het boter vandaan komt, ondankbare feta vreters.

Maar de Palestijnse propaganda organisatie slaapt nooit, en toen het bleek dat de bevrijdingsvloot niet gaat varen, of maar een klein deel ervan, en dat die gemene Israëliërs alles doen om ze te stoppen, door politieke druk en dreigementen, bedacht een zekere Ahmad een nieuw plan (waarschijnlijk krijgt hij daarvoor de eerste Amstelveense Nobel prijs voor provocatie), namelijk wat stelt onze Ahmadje voor, laten we allemaal een vluchtje maken naar Israel (in cognito) en dan grote luidruchtige demonstraties organiseren in de West Bank, Jeruzalem, misschien ook de Gaza grenspost, waar dagelijks 260 vrachtwagen binnen komen met goederen voor die arme hongerige Gaza mensen.

Leuk origineel idee, niet waar, ja het kost natuurlijk wel een hoop geld, en zal de gewone man in Gaza geen barst helpen, maar denk eens aan, hoe prachtig zulke demonstraties overkomen op TV. Veel leuker dan een simpel bloedbad zoals in Syrië, als je eens een dode Arabier heb gezien, hoef je ze niet meer te zien, je begrijpt al de bedoeling, het is toch maar de schuld van die rot Joden die daar zitten op gestolen grond.

Wat ik nu niet begrijp is de kinderachtige Israëlische politie, die heeft alle luchtvaartmaatschappijen die op Israel vliegen voor volledige dossiers van de reizigers in de komende dagen, en die gemene verklikkers spelen mee, zelfs de Interpol, en zijn er al drie Belgen en twee Fransen terug gestuurd naar het land van afkomst. Maar denk eens naa, hoe blij Fatna uit Han Yunis zal zijn met een provocatie tegen Israel, hoe gelukkig dat haar zal maken, en heel misschien loopt het uit de hand, en gaan er een paar demonstranten hemelen (natuurlijk als Shahid).

Nee, zo als je ziet, het dappere Palestijnse volk weet precies hoe de harten van de wereldshumanistische bewegingen te verwarmen, en natuurlijk hebben ze geen bezwaar om de omkosten van deze massa vluchten te dekken, waarom niet Luchtvaartmaatschappijen moeten toch ook leven (zelfs El Al verdient hier aan, een all win situation).

Je kunt die advocaten nooit vertrouwen

Je kunt die advocaten nooit vertrouwen.
Een rabbinale rechtbank in een ultraorthodoxe wijk van Jeruzalem heeft een hond ter dood veroordeeld. De rabbijnen verdenken het dier ervan de reïncarnatie te zijn van een seculiere advocaat die de rabbinale rechtbank twintig jaar geleden heeft beledigd.
De hond was de rabbinale rechtbank binnengedrongen, bedreigde rechters en procespartijen en weigerde te vertrekken. Een van de rabbinale rechters concludeerde daarop dat de hond de reïncarnatie moest zijn van de advocaat die twintig jaar geleden door dezelfde rechtbank was vervloekt. Wedergeboorte als een hond is een zware straf in het traditionele judaïsme omdat de diersoort als onrein wordt beschouwd.

Kinderen hadden de doodstraf moeten uitvoeren door de hond te stenigen. Het dier wist echter voor de executie te ontsnappen, aldus de Israëlische nieuwssite Ynet. (ANP/Redactie)

Zielig voor de hond, maar het laat soms zien hoe ons rechtstelsel opereert. Wij hebben namelijk een rabbinale rechtbank, dat beslist over religieuze vraagstukken, over trouwen, scheiden, dood gaan (of niet natuurlijk).

Een niet Jood (Goy) kan niet trouwen met een Christen, Mohammedaan of Atheïst, en als het stel toch willen trouwen, moeten ze dat maar in het buitenland doen. De kinderen zijn Joods als de moeder Joods is, anders, geen kans.
Primitief zullen jullie zeggen, dat is een land dat zich zelf democratisch noemt. En daar in moet ik jullie gelijk geven, al hoewel iemand die burger is heeft de volste rechten, onbelangrijk wat zijn geloof is.

Hoeveel macht hebben deze rechtsbanken, heel weinig, en enorm veel, want ze kunnen het leven zuur maken voor mens en schijnbaar ook hond.
Reïncarnatie is nu niet een geaccepteerde theorie in het Jodendom, maar deel van bijvoorbeeld het geloof van de Droezen. Ik ben werkelijk geen expert in geloof, maar vermoed ik dat de Chasidi stromingen neigingen hebben om reïncarnatie als mogelijkheid accepteren. Reïncarnatie van advocaat naar hond is in mijn opinie een veel te grote stap, ik hou van honden

Ik heb ze nooit ontmoet

Gisteren kreeg ik van mijn achterneef (of eigenlijk van de kleinzoon van mijn vaders neef) een brief doorgestuurd met foto’s van twee meisjes, die beide tot de Joodse Verveer familie hebben behoord, maar in de Holocaust zijn afgevoerd naar de kampen, en daar vermoord in de gas kamers. De brief was van een juffrouw die over de Joodse kinderen wou schrijven die de kampen niet hebben overleeft, en vroeg aan de restanten van de familie Verveer die wel zo gelukkig waren om levend de oorlog door te komen, of wij bezwaar hadden dat deze foto’s gepubliceerd worden in haar boek.

Twee gedachten over deze brief, ten eerste, waar voor niet, als het niet helpt het doet ook geen schade, en dit is een mooie manier om de slachtoffers te herdenken, maar mijn tweede gedachte was meer op mijn zelf gericht, kijk twee jonge meisjes, achter nichten van mij, zijn vermoord door de moffen als straf voor wat? Wat hebben ze in hemelsnaam fout gedaan, dat ze vergast werden, in deze moderne wereld.

Waar waren jullie Hollanders, die mee gewerkt hebben zodat de SS en de NSB deze kinderen kon oppakken, afvoeren en vermoorden? Hoe kunnen we zo een misdaad stilletjes aanvaarden, het excuus, ik was er nog niet, nog niet geboren, of mijn oom had Joden onderduikers in huis, zijn eigenlijk geen geldige humane excuses, jullie “Nederland” hadden de welvaart van hun burgers moeten garanderen, daarvoor waren wij burgers in het koninkrijk.

En nu, bijna 70 jaar later, de restanten van onze familie, die over het merendeel gevlucht zijn uit Holland, niet uit angst voor de moffen, maar uit angst voor hun medeburgers de Nederlander, die zijn Joodse buur heeft verraden.

Een groot deel van deze stille Joodse vluchtelingen zijn uitgeweken naar Israel, en daar voor de vrijheid van hun volk en land gevochten. Maar het geheugen van de Nederlander is kort, enorm kort, de synagoge in den Haag wordt aan de Islamieten gegeven, en staan daar nu twee minaretten op, met het excuus, er zijn geen Joden meer in den Haag. Maar dat is misschien te emotioneel van mij, alhoewel als ik het vergelijk met de geste van het publiceren van die twee Jodinnetjes, ik het gevoel heb dat jullie geen greintje van eerbied hebben voor de slachtoffers van de Holocaust.

Ben ik te gevoelig, overdrijf ik? Ik denk het niet.

ik geloof niet aan bijgeloof

Ik geloof niet aan bijgeloof.



Toen ik Reggie in mijn vorige blog beschuldigde van een boos oog, die mijn PC kapot heeft gemaakt, was het natuurlijk een valse beschuldiging, want Boze ogen kunnen zich niet voortzetten op de Internet. Deze bevestiging kreeg ik vandaag, toen wij (de oudere generatie van ons stadje) zaten te vergaderen op de bank die staat in Sderot Rothschild. Het nummer van deelnemers is meestal beperkt tot 4, want er is geen plaats op de bank in de schaduw van die oude prachtige eucalyptus bomen.



Vandaag waren er 3 vrienden, Schele Moos, Jechezkiel, die vette Mia en jullie correspondent. Natuurlijk bracht ik het onderwerp van het Boze oog op, maar Reggie Roning, je hoeft je geen zorgen te maken, ik heb jouw naam niet genoemd. Het bleek dat Schele Moos zijn schoonzus erg actief is in het bestrijden van Boze ogen, een occupatie die ze bijna op natuurlijke wijze heeft verkregen, namelijk de schoonzus van Schele Moos (Fortuna) ziet er als een echte heks uit, en haar stem is luid en hoog, en kinderen zijn bang voor haar. Ze heeft heel lang haar, die ze vlecht en om haar hoofd bind. Ze woont niet ver van onze vergader bank, en toen ik het probleem uitgebreid had uitgelegd, zei de Schele, dat is werk voor onze Fortuna, en mijn protest, dat ik niet veel geld had om daar in investeren had geen baat, hij hobbelde weg, om Fortuna te halen (de Schele heeft een stijve poot, door een schop van een koe, die hem een trap gaf, toen de Schele zalf wou smeren op een infectie van de uier.



Na ongeveer drie kwartier kwam hij terug met Fortuna die haastig was mee gekomen, na een oude grijs rode jurk aan gedaan te hebben, ten ere voor deze ontmoeting. Ik had nog nooit met haar gesproken, maar wel veel over gehoord, daar haar man, Gielik de groenteboer, die een bloeiende groentezaak heeft op de Weizmann straat, zijn vrouw gebruikt om de controleurs van de gemeente weg te houden, die hem willen bekeuren omdat hij zijn groenten uitstelt op het publieke trottoir, elke keer als hij hun ziet met hun bonnenboekje, roept hij vlug dat Fortuna moet komen,en die agenten, als ze Fortuna zien, nemen ze de benen.



Maar terug naar mijn vergadering met mijn vrienden op de bank en Fortuna. Eerst wou ze precies weten hoe Reggie er uit ziet, en hoe weet ik dat nou, hij geeft geen foto op zijn blog, behalve een stom takje, maar toen ik dat vertelde, begon Fortuna te glimlachen. Ik hoef helemaal geen foto te zien, schreeuwde ze tegen mij, ik deinsde achteruit, en ondanks dat ik tamelijk doof ben, deed haar stem pijn aan mijn oren. Begrijp je niet dat dit takje veel meer openbaard, dan een stomme jeugdfoto, dat laat zijn rampzalige ziel zien.



Ik murmelde, Fortuna, ik heb niet veel geld voor jou diensten, ik leef van een klein pensioentje, dat de gehele tijd kleiner wordt, en het investeren in bijgeloof, is onverstandig zeggen bij mijn bank. Kom nou schreeuwde ze, we zijn toch bijna familie, hoeveel jaar ben je al vriend met de Schele? Ik zei, ongeveer 35 jaar, want we waren samen op herhaling dienst in het leger. Hij was de enige die om de hoek kon schieten met zijn schele ogen. Juist, zei foruna, van jou wil ik geen geld hebben, maar je moet wel de volgende producten bij Gielik kopen, ik zal je een goede prijs geven.



Ten eerste moet je knoflook ophangen in je keuken, ik vertelde haar dat ik al gemalen knoflook is een busje had opgehangen, maar ze werd direct kwaad, jij probeert er een mopje van te maken, Boze ogen zijn gevaarlijk en soms besmettelijk. Luister goed, ten eerste, de knoflook, dan neem je Egyptische tuinbonen, die kook je, en maak daar een papje van. En wat moet ik met dat papje doen, vroeg ik heel verbaast, ze schoot uit, opvreten natuurlijk, het is erg gezond. Ik protesteerde, dat ik er scheetjes van laat, maar niets hielp mij, toen ze antwoorden, dat is juist de bedoeling, Boze ogen haten de reuk van scheetjes, daar kunnen ze niet tegen (mijn vrouw ook niet, maar dat heeft niets met mijn verhaal te maken).



Ik vroeg, is dat alles, en toen zei ze iets heel verstandig, ze zei, in plaats van de gehele dag met je computers te spelen, doe die rot dingen uit, en ga wandelen, ik protesteerde, maar het is heet buiten, veel te heet om te wandelen, ze keek mij kwaad aan, en zei, nu weet ik waar je die dikke buk vandaan heb, jij bent lui en je zoekt reden om niet te wandelen. Wat kon ik zeggen, nu stink het huis, van rottende knoflook en een andere lucht die ik niet precies kan plaatsen, maar geen Boze oog meer, Reggie, zonder mijn computer, komt het niet door.

Niemand is schuldig voor de daden van hun ouders

Ze is nu een oudere vrouw in haar zeventiger jaren, geheel met grijs-wit haar, maar je kan nog steeds zien dat ze altijd een mooie vrouw is geweest (en nog is in haar oudere dagen) . Maar als je goed kijkt, kan je zien dat zij intens droevig is, een gezicht van iemand die zijn gehele leven heeft geleden, en inderdaad Marie heeft een ongelukkige jeugd gehad, haar vader die NSBer was, heeft een paar jaar in de gevangenis gezeten, maar was vroeg vrijgelaten, daar hij een joods onderduikertje bij de buren niet had verraden, zelfs zijn dochter Marie toe gestaan om met hem het Joden jongetje te spelen.

Voor de vader de eer herstelling was misschien een kans om een nieuw leven op te bouwen, maar voor Marie was het geheel anders, op school werd ze met de nek aan gekeken en uit gescholden als NSBer kind. Niemand nodigde haar uit, en hoewel Marie toen niet besefte waarom zij een paria was op school was, bleef ze geheel zonder vrienden.

Nieuwe leerlingen, die de geschiedenis van het verleden van haar vader niet wisten begonnen vriendschappen, maar na een paar dagen leerden ze over Marius geheim, en daarna schuwde haar als de andere klas genoten.

Een goed bedoelende lerares die de wreedheid van de kinderen ontdekte, gaf een les over dat kinderen onschuldig zijn voor de daden van hun ouders, maar dat hielp niets, Maria bleef alleen.

Toen ze opgroeide in een prachtige blonde vrouw, sprak de omgeving over dat NSB slet, zonder dat er enige aanleiding voor was. Een pauze kwam, toen de familie naar een grote stad verhuisden, en de eerste maanden waren ideaal voor Marie, tot het geroddel van kennissen haar weer bereikte, en iemand die haar daar over vroeg, werd afgesnauwd door Marie.

Marie werd verpleegster, was enorm goed in haar werk en erg geliefd, maar er was iets gebroken in Marie, ze kon geen vrienden meer maken en bleef absoluut alleen.
Ze had nooit haar vader gevraagd, waarom hij fout was in de oorlog, haar moeder kon haar ook niet helpen, omdat het onderwerp taboe was, tot hun dood.

Marie is nooit getrouwd, en doet liefdewerk in de verpleging, en daarna zit ze alleen thuis, als slachtoffer van de wrede samenleving waarbij de kinderen moeten leiden voor de daden van hun ouders.

Dit korte verhaaltje is ter eren van mijn buurmeisje in de laatste jaar van de oorlog, toen ik ondergedoken zat als kleuter 5 / 6 jaar oud in Oegstgeest. Ik weet niet wat er werkelijk met haar gebeurt is, ik kan me alleen herinneren dat ze heel erg blond was en heel lief (mijn leeftijd), en dat ik mijn gehele leven heb verwonderd wat met haar gebeurd is. Over het proces van haar vader en vervroegd vrijspraak heb ik gehoord van mijn pleegzusjes.

Het Koekoeks ei in het nest (de Templers)

________________________________________
De Templers (of wel Tempel gezelschap) was (is) een Duitse sekte dat nederzettingen in wat tegenwoordig Israel bouwden in de 19de en 20ste eeuw.
De sekte was gevormd bij leden van de Lutherse Kerk in 1858, en noemde zich zelf de Tempel geselschap, die als taak zag, de apocalyptische voorspellingen van de Bijbelse profeten te realiseren door kolonies op te zetten in het heilige land.

In het jaar 1860 had het 5,000 leden, en vier leden reisden naar het heiligeland om de condities te bestuderen, en 6 jaar later kwamen een paar Templer landbouw families, om een mislukte poging om een landbouw center op te zetten in Yizrael vallei (Nahalal). Twee jaar later, in 1868, twaalf Templer families uit Wuerttemberg stichten een kolonie in Haifa, aan de voet van de Carmel berg. Voor jaren probeerde de leider van de groep, Christoph Hoffman, de Turken te overhalen om hun landbouw grond toe te kennen, en toen in 1871, hij weer afgewezen werd door de Turken, kochten ze een strook van land in Tel Aviv van vandaag, nu bekend als de Kiria, maar toen Sarona genaamd. De Templers, hoewel velen stierven aan Malaria, en andere klimaat verbonden ziekten, werden uiteindelijk succesvolle voortvarende landbouwers.
Privé Templers kwamen ook naar Jeruzalem en in 1878 stichten daar de woonwijk, “de Duitse Kolonie”, andere immigreerden naar Jaffa en Haifa. Volgens Templer gegevens waren er in 1875, 750 Templers in het heilige land, hadden twee scholen en een ziekenhuis.
In 1902 werd een nieuwe kolonie gesticht in de Lydda vallei met de naam Wilhema (naar de Keizer) en in 1906 twee kleine dorpen Bethlehem (haGalili) en Waldheim, in de Galilea, bij Templers die terug waren gekeerd naar de Lutherse kerk. In de grotere steden, de Templers waren eigenaren van hotels, winkels en werkplaatsen. In 1914 leefden er al 1,200 Templers in het heilige land
Toen de Britten Palestina veroverden in 1917/18 (eerste Wereld Oorlog), de Duitse Templers waren verbannen als vijandige vreemdelingen, maar na de oorlog mochten weer terugkeren naar hun kolonies. In de zomer van 1938 waren er 1,500 Templers in het land, en hadden 6,700 Acres land. Toen de tweede oorlog uitbrak, werden de Templers geïnterneerd bij de Britten, en 1943 uitgewisseld voor Palestijnse Arabieren in Duitse handen, of getransfereerd naar Australië. Hun eigendommen werden overgenomen door de Israëli regering in 1948 als een part van de verrekening in de “Herstel Overeenkomst” tussen de Federale Duitse Republiek en Israel.
De sekte gedurende al hun jaren in het heilige land, en vooral de 2de en 3de generatie verloren hun eigen tradities en speciale levens gewoonten, en paste hun zelf aan, aan de condities van het land en klimaat, maar politiek waren ze sterk verbonden aan de Duitse cultuur en werden hevige Duitse Nationalisten.(bij Abraham J Brawer).
De Duitse Nationalistische Socialistische Partij in Palestina.
Verzwakking van het religieuze geloof en sterke Nationalistisch Duitse gevoelens maakte de Templers gevoelig voor de Nazi ideologie dat werd verkondigd door een Haifa Templer, Karl Ruf, die de NDDAP (buitenlandse organisatie van de Nazi’s) oprichten in Palestina in het jaar 1932.
Angstig voor economische wraak van de Joodse bevolking, weinig Templers werden lid van de partij, maar vooral de jongere Templer hadden sympathie voor het Nazi idiaal. Cornelius Schwarz, een Nationaal Socialist uit Jaffa, werd Landesgruppenleiter van de Nazi Partij in Palestina in oktober 1935. Intussen locale partij druk had het ontslag van Heinrich Wolff veroorzaakt, the Duitse consul-generaal in Jeruzalem, die herplaatst werd door een veel extremistische opvolger, Walter Doehle, die aktief werd gesteund door de lokale leiders.
In september 1939, ongeveer 350 Palestijnse Duitsers waren lid van de Nazi Partij, In midde-1938 alle Duitse leraren in Palestina werden lid in de Lehrebund (German onderwijzers organisatie) die onderwezen volgens de Nazi doctrines. [door Ann Ussishkin]
De Templers waren geen missionairs, en het aantal van Templers bleef ongeveer het zelfde door de jaren van hun aanwezigheid in het heilige land.
Hun sympathie voor de Nazi ideologie kan veroorzaakt zijn, daar deze groep heel weinig contact had met de Joodse bevolking, vooral met Arabische hulpkrachten werkten. De officiële connecties tussen de twee groepen was correct, vaak met persoonlijke vriendschap, en hun winkels en producten werden gekocht door de Joden, en hun centra werden geliefde plaatsen voor bezoek en uitgaan. Vooral de Duits Joodse Immigranten van voor de oorlog vonden in de Templer gemeenschappen een zeker gevoel van thuis.
De hier boven genaamde Nazi Templer, Cornelius Zchwarz werd na de oorlog dood geschoten, vermoedelijk door een Joodse terreur organisatie. De Schwarz familie waren de eigenaars van een machine fabriek die onder andere machines, geweldige kwaliteit water pompen produceerden.
De huizen, wijken en gebouwen van de Templers zijn geheel bewaard gebleven, en toeristische attracties in Israel.
De getransfereerde Templer’s in Australië leven daar nog steeds als groep in Templer kolonies. In de laatste jaren komen er delegaties van deze groep, Israel bezoeken als toeristen. Let wel op, voor dat iemand Israel gaat beschuldigen, het lot van de Templer’s werd door de Britse autoriteiten beslist, voor het oprichten van de staat.
Hoewel idealistische vijanden van de Joden, wordt de naam en de geschiedenis van de Templer’s geëerd en geprezen in Israel.

Dit is nu niet de juiste tijd!

Meestal heb ik er geen last van, maar de laatste dagen heb ik geen lust om te bloggen, ten eerste, mijn VkBlog dat sterft volgende week officieel, heeft bijna alleen maar spam mededelingen, aangevuld met in mijn opinie, minder interessante blogs en argumenten die mij niet prikken om mee te doen in de discussie.

Het enige blogje dat leeswaardig is, maar een herhaling van 5 volle jaren van anti zionistische zienswijze, die deze keer gezamenlijk door Reggie en Arjan werd gepresenteerd, had volgens mij dan, alleen gladde wallen, en was er geen plaats om een tegen argument te plaatsen, en eigenlijk, Reggie en Arjan, jullie opinie was al bekend, jullie begrip voor de problemen van het Midden Oosten was bekend, en denk ik dat daarover weer een argument aan te gaan, geen enkele zin heeft.

Nu hebben ze deze oorlogsmisdadiger uit de Balkan opgepakt, om hem even te berechten in den Haag, maar ben ik zeker dat dit funest voor Nederland is, nu dat de het gedrag van jullie dappere soldaten in verband met Nato en de VN niet erg goed uit zullen komen in het verhaal van de afschuwelijke moordslag.

Van de week was er op de BBC een documentaire over Kalingrad, de enclave van Rusland aan de Baltische zee. Blijkt dat daar twee honderd jaar geleden, Nederlands sprekenden immigranten woonden, die langzaam verduitst werden in het Oost Pruisische koningrijk. Uiteindelijk werd dit plaatselijke Nederlands sprekende bevolking groepje, patriottische nazi’s, die na de oorlog door de Sovieten werden vermoord, getransporteerd en onderdrukt. De Russen herplaatste deze inwoners met Russen getransporteerd uit andere delen van de USSR. Vandaag, na 60 jaar is de Duits / Nederlandse bevolking verdwenen (uitgemoord) en is de enclave van Koningsberg nu geheel Russisch.

Nu begrijp ik, dat dit maar een klein stukje wereld is, waar de bevolking in de laatste 60 jaar is verjaagd, landjespik, enz., en de politieke opinie van de Nederlandse bevolking geniet van het uitwisselen van volkdans feestjes, waar de Nederlandse boer zijn klompen dans laat zien. Niets kwaad daar mee.

Maar ik weet het, het statische antwoord is, dat de gehele wereld fout is, maar jullie zijn alleen bezorgd over de rechten van de Palestijnen, vooral voor de inwoners van de enclave van Gaza. Dus zullen jullie wel blij zijn dat van zaterdag (morgen) de boycot van Gaza beëindigd is, en wordt het kleine stukje terreur land een Egyptische kolonie, afgesloten voor eeuwig van Israel. Ik wens hun succes.

Of ik persoonlijk eens ben met wat Bibi ons heeft verteld in de VS, moet ik tot mijn spijt vertellen dat als ik me eerst zorgen maakte over de oorlog die langzamerhand dichterbij komt, ben ik nu zeker dat het onafwendbaar is, Bibi heeft ons in een putsch, geheel in de handen van de ultra rechtse politiek geduwd, en ons linkse idealisten voor lul laten staan, net als hij dat heeft gedaan met zijn gastheer Obama. Maar vrienden, wij hebben hier een democratie, Bibi is onze Eerste Minister in een sterke rechtse coalitie, zijn zijde is nu de baas, en moeten we hem accepteren met zijn fouten en beslissingen.

Ik weet het, de beschuldigingen van de anti Israel lobby tegen ons, Israëlische hier op de verschillende opinie blogs, is dat wij aan propaganda doen, een beschuldiging die volgens mij erg dwaas is, want werkelijk, de pro Israel lobby is geheel uitgespreid over het gehele Israëlische politieke spectrum, van ultra rechts naar ultra links, van religieus tot Goy, van jong tot oud , in kort, het enige wat ons bind is het feit dat wij allemaal ontzettend veel van ons land houden, en daar hoeven we ons niet te schamen.

Shihad Farfour, heb je je 72 muisjesmaagden al gekregen?

Het is nu bijna 5 jaar geleden dat Farfour werd vermoord door de Hamas. Het is niet helemaal duidelijk of het Shihad status geld voor de Gaza kinderheld, daar zijn dood niet voldoet aan de eisen, namelijk het sterven in strijd voor de Palestijnse zaak, want Farfour was een muis (mickey muis) die sneuvelde aan de hand van een oprechte kindervriend en pedagogisch expert, en niet door verdwaald Israëlisch vuur.



Een paar dagen geleden lazen wij hoe die vuile Israëli’s de Palestijnse literaire erfenis hadden gestolen, en terecht als we toch bezig zijn, moeten we de vuile moord op Farfour niet vergeten.

Wat mij werkelijk verwonderd, na het te vroege heengaan van onze Farfour, wie neemt de plaats in de fantasie van kleine Gaza kinderen, die hopen op te groeien als kleine terroristen die sterven in hun strijd tegen de Joden als helden (Shihad)?



Ik kan mij het verjaarsfeestje van kleuters indenken, met cadeautjes (plastic geweer of handgranaat) met de wens, dat je vlug zal opgroeien in een terrorist en dat je als shihad zal sterven, en een hand geeft aan je moeder bij het oversteken van de straat.



Oh gij anti Israel bashers begrijp wat je steunt.



Verder lees het pers rapport van bijna 5 jaar geleden, lees en huiver, of lees en geniet, afhankelijk van het type mens?



==Gaza City, Gaza Strip -- It's not exactly the Mickey Mouse Club.

A children's TV show in the Gaza Strip, affiliated with Hamas, has ended with a Mickey Mouse look-alike character being beaten to death.

The mouse preached Islamic domination. But in the end, he was killed by an actor playing an Israeli official who was trying to buy the mouse character's land.

At one point, the mouse called the Israeli a "terrorist."
A teenage girl who was featured on the program told viewers that the mouse, named Farfour, "was martyred while defending his land." She said he was killed "by the killers of children."

The weekly show featuring the giant black-and-white rodent with a high-pitched voice had attracted world-wide attention as the character called on Palestinian children to fight Israel.
Israeli officials have denounced the program as incendiary and outrageous.

Associated Press ==

De in koele bloede kroketten moord

De in koele bloede Kroketten moord

Kroketten zijn een special Nederlands gerecht, niet dat ze die dingen niet maken in het buitenland, maar nergens smaken de kroketten als de kroketten uit een kroketten automaat in Nederland. Als ik aan Nederland denk, denk ik aan de lekkere etens artikelen zoals Hema worst, Krokettjes, Loempias, groene haring, gerookte paling, gebakken vis, drop en een lekkere oude kaas. Dan om mijn heimwee te blussen, denk ik aan het rot weer in Nederland, waar het altijd regent, en als het opeens even zomer wordt, is het ondragelijk heet, en geheel niet in het goede seizoen, en dan realiseer ik dat je niet alles goed kan hebben, en wij een heerlijk klimaat hebben met Humus en Falafel, en dat is ook heel wat waard.

Maar nu had mijn broer een pakketjes met echte loket automaat kroketten gekregen, en daar hij dat niet mag eten, had hij ze mij aan geboden, maar daar ik de grote reis van een uurtje auto rijden niet zag zitten, heeft hij, de snoodaard, de kroketten weg ge gooit. Ja, jullie lezen het goed, een moord op onschuldige kroketten, en dat terwijl er geen kroketten zijn, en ook geen loketten automaat in Israel.

Nu weet ik het, je kan zelf kroketjes klaar maken, geen kunst aan, maar dat is niet het zelfde, net al het niet het zelfde is als je thuis frites gaat bakken, in een krant met mayonaise en over verbrande olie zijn ze veel lekkerder. Ik denk niet dat het een kwestie van smaak is, maar meer een kwestie van atmosfeer, er zit een zekere romantiek in het gebruik van een koket automaat.

Het zelfde geld voor naar de Chinees te gaan, die uiteindelijk uit Indonesië kwam, maar dat doet de pret niet drukken, heerlijk om een Foeyonghai te eten met kroepoek, ik heb de ingrediënten thuis, maar als wij het klaar maken, smaakt het niet zoals “eens”. Wel lekker, maar anders.

Wat wil ik nu bewijzen met dit culinaire meester blogje, dat de verdwenen smaak van mijn geheugen, nooit weer terug komt. Ik klaag niet, maar de moord op de kroketten is geniepig, vals en was heel verstandig.

De Facebook aanval!

Vele verslaggevers zullen nu proberen om uit te leggen wat gisteren is gebeurd op de Israëlische grenzen en in Israel, gedurende de Palestijnse viering van El Nagna, de herdenking van verlies en vlucht 63 jaren geleden.Maar denk ik dat iedereen iets anders er in ziet, en andere uitleg zal hebben, maar om het geheel te zien, een kleine opsomming van de gebeurtenissen:

Het begon in de morgen, toen een zware vrachtwagen in Zuid Tel Aviv keihard tegen de richting in reed en tientallen auto’s, motorfietsen en bussen raakten, waarbij een Israëli werd gedood en 17 gewonden. De bestuurder van de vrachtwagen was een 23 jaar oude Arabier van Kfar Kassem, een Arabisch stadje op de groene grens, vlakbij Tel Aviv. De vrachtwagen stopte na dat hij op een schoolmuur inreed, nadat hij een bus had aangereden. De chauffeur sprong uit de auto, schreeuwde Arabische Jihad leuzen, en viel de mensen in de straat aan. Hij werd door twee voorbijgangers op de grond geworpen, en over geleverd aan de politie. Bij ondervragen zei hij dat zijn voorband was gesprongen, en dat hij geen controle meer had op de vrachtwagen. Volgens zijn ouders en vrienden is hij geen extremist en zijn ze zeker dat er geen opzet bij was.

Maar waarom vocht hij dan met de voorbijgangers, waarvoor schreeuwde hij dood aan alle joden en andere kreten, en was het zuiver toeval dat dit op de El nagba dag gebeurde.

Tegen de middag begon in het verre noorden, in de Golan, een demonstratie aan de Syrische kant van de grens, met duizenden Palestijnse demonstranten met vlaggen en borden, die een demonstratie hielden tegen Israel, d.m.v. Luidsprekers en schreeuwen.
Op een zeker moment begon deze mensen massa in de richting van de Internationale grens te stromen, en na een beetje geweld, viel de grens, en honderden demonstranten stroomde Israel binnen. IDF schoot waarschuwingsschoten in de lucht, maar niets kon de lawine stoppen. Het moet gezegd worden dat de demonstranten geen wapens hadden, en behalve het infiltratie gevaar, eigenlijk deze optocht weinig uitmaakten, behalve dan als precedent voor dergelijke acties in de toekomst.

De optocht van Palestijnse demonstranten kwamen uit een Syrische Palestijns vluchteling kamp, terwijl de Druzen aan de Israëlische zijde in het geheel niet hielden van de demonstranten, daar ze geen Druzen waren en niets op hebben met anti-Assad Palestijnse vluchtelingen.

Nu gaan er geruchten dat Assad achter deze demonstratie was, in een soort van Sukarno actie, om de inlandse druk wat van het bewind af te wenden, natuurlijk kan men dat niet bewijzen, maar waar was het Syrische leger?

10 demonstranten hebben hun leven verloren, en het is geheel nog niet zeker, door wie ze zijn beschoten. Na 3 uur schreeuwen en feesten in Madge el Shamps (het Druzen dorp) gingen de demonstranten naar huis (een paar zijn in het lawaai ondergedoken, maar de politie zal hun wel opsporen).

Het is duidelijk dat Israel dit niet had verwacht, terwijl dit georganiseerd is in Engels op het Facebook met uitvoerige plannen die te lezen waren. Maar de Mossad leest waarschijnlijk geen Facebook.

Een dergelijke, zogenaamde populaire demonstratie wouden de Palestijnse organisatoren, op de Libanese grens met Israel, organiseren, maar het Libanese leger speelde niet mee, en begon op scherp te schieten op de demonstranten. Ook hier waren de Palestijnen uit de vluchtelingen kampen, tegen Libanese Sunnies soldaten, Shii Hiaballah strijders, VN soldaten van Unifil en de IDF. Zover ik weet zijn er 7 demonstranten gedood (niet door ons).

In Oost Jeruzalem waren er schermutselingen van jongeren met stenen tegen de politie met traangas, veel lawaai, een paar arrestaties en een paar licht gewonden.

Op de West Bank was het in het algemeen stil.
De Arabieren van Israel zeiden dat El Nagba niet door hun gevierd wordt.

Maar ook in Gaza, de Hamas organiseerde een optocht naar de grenspost met Israel, maar bleef alles onder controle.

Wie heeft met dit het meest verloren, ik denk de Druzen van de Golan, met het uitblijven van de vele Israëli’s die bang zijn om een weekend uit in de Golan, met geweldige goede restaurants in de Druzen dorpen blijven waarschijnlijk de komende weken leeg van toeristen.

Eind van de trigger speurtocht

Eind van de trigger speurtocht!

Uiteindelijk na een paar weken van pingpong argumenten ben ik tot de conclusie gekomen wat de reden (trigger) is van de disproportionele en uitgebreide aanvallen op Israel en het Zionisme, hier op het Nederlandstalig Opinie blog van de Volkskrant, dat in 3 weken gaat verdwijnen.

Het verwonderde mij dat onwillekeurig wat er in de wereld gebeurt, zelfs wat er nu in de bloeddorstige Arabische omgeving van Israel, het bijna enige onderwerp dat een vaste groep van bloggers, alleen Israel aanvalt, beschuldigd en door middel van propaganda statistieken, anti-Israel uitspraken, geen mogelijk missen om ons aan te vallen.

Ik heb eerlijk gevraagd aan deze bloggers, vertel ons, wat hebben we jullie aan gedaan, wat is de werkelijke reden voor deze smeer campagne, waarom zijn jullie blind voor alle ellende in de wereld, behalve die van de Palestijnen, waar van jullie Israel de schuld geven. Natuurlijk kreeg ik geen logisch antwoord, en het enige dat werd geproduceerd was, indien er bloggers waren die Egypte, of Syrië zouden verdedigen op het blog, zouden ze net zo hun best doen, om hun aan te vallen, net als ze ons (de Nederlandstalige Israëli’s) het leven zuur te maken.

Uiteindelijk, meer kon ik niet uit vinden, maar eigenlijk (als het waar zou zijn) betekend dat deze hobby niets te maken heeft met het lot van de Palestijnen, hun lot kan deze bloggers weinig schelen, maar zuiver een mogelijkheid om Israel en de Zionisten aan te vallen.

Nu komt de vraag, is deze interessante discussie van eenzijdige aanvallen met halve waarheden en leugens, en propaganda leuzen iets te maken heeft met het dat wij Joden zijn maar dat denk ik niet, want de aanvallers (die ik voor het gemak kwabbels heb genoemd), zijn geen ouderwetse antisemieten zoals Gretta, maar een jongere generatie van anti-Israëlisch, die niet precies weten waar Abraham zijn mosterd haalt.

Het is voor hun een soort van schaakspel, elke steek die wij in onze antwoorden laten vallen, wordt benut door de kwabbels met een nieuwe aanval, en daar dit een mode verschijnsel in de Westerse wereld, hebben ze genoeg plakwerk om ons aan te vallen.

Tot mij spijt zijn meeste aanvallen op Israel over gebeurtenissen die wij niet kunnen voorkomen, daar die door terroristische bewegingen worden uitgevoerd, juist om de publieke opinie tegen ons te draaien. De laatste aanval was over kindermoorden, en daar bij handelden men statistieken van de Palestijnen en van BTselem, maar zelf hadden ze zogenaamd geen tijd om deze statistieken precies te lezen, want dan blijkt dat vele van die kinderen waren levende bommen, of werden geraakt in het crossfire, waar bij geheel niet zeker wie de dodende kogel heeft geschoten.

Zoals de aanvallen over bezetting, 99% van dePalestijnen in Israëls verantwoording zijn zelfstandig met eigen gekozen (zo genaamd verkozen) bestuur, en is de zo genaamde bezetting een leuze die niets inhoud. Daar bij hoop ik dat de West Bank volledig onafhankelijkheid zal krijgen, kijken hoe ze zonder ons de schuld te geven, een normaal democratisch leven kunnen opbouwen, ik betwijfel het.

Voor mij is de discussie afgelopen, ik ga niet meer argumenteren met kwabbels, waarheid, objectiviteit, logische redeneringen, zijn verloren aan de kwabbels, het enige wat ze doen is plakken, en vaak begrijpen ze hun plaksels niet, niet interessant om mijn tijd aan te verpesten.

Beertje, ben jij mijn vriendje niet meer?

Toen we onderdoken op 3 september 1942, was ik een kleuter van 3 jaar en een dag oud. In de haast (maar waarschijnlijk wisten mijn ouders wanneer we zouden vetrekken) werd voor ieder kind een klein tasje klaar gelegd met kleren, tandenborstel, kam, enz., genoeg om te gaan logeren voor een paar weken. In mijn tas had mijn moeder ook mijn beertje gestopt, niet zo een groot beestje dat groter dan het kind was, maar zo een gestofte kleine bruine beertje, dat dagelijks geknuffeld word, maar ook slaag krijgt als het kind kwaad is. Een oog had hij al verloren in mijn liefdevoller behandeling, maar verder was hij helemaal nog in goede staat.

In de morgen van die dag vertelden onze ouders dat wij voor een tijdje gingen logeren bij andere mensen, dat wij niet samen konden blijven, maar iedereen apart zou worden opgehaald en naar ons logeer adres gebracht. Zij deden erg vrolijk, dus waarom niet, we waren nog nooit wezen logeren, en zeker niet alleen zonder ouders, maar goed, het was een avontuur.

Het afscheid van mijn ouders kan ik me niet herinneren, maar iemand op de fiets kwam mij afhalen, en zo begon ik een oneindige reeks van tijdelijke adressen, waar ik voor een paar weken verbleef, tot ik weer verder ging naar een veiliger adres. Ik was veel te jong om te begrijpen wat er gebeurt, waarvoor ik niet buiten mocht spelen, en waarvoor men de gehele tijd probeerde mijn naam te veranderen van David naar iets minder Joods, zoals Daantje.

Ik heb geen typisch Joods gezicht, geen grote neus en had donker blond krulhaar. Maar ik was vrolijk kind. In het begin vroeg ik de gehele tijd, wanneer ik weer naar huis mag, maar na een paar maanden, berusten ik mij in mijn lot, en verloor ik mijn eigen identiteit. Er was geen gevaar dat ik mijzelf zou verraden, want ik wist het niet meer.

Van adres tot adres ging mijn enige eigen speelgoed, het beertje met mij mee, en was het beertje eigenlijk de enige met wie ik kon praten, hij wist wie ik was en waar ik vandaan kwam, en wist dat ik nooit stout was. Als ik droevig was huilde ik met hem in mijn armen, en als ik kwaad was, gooide ik hem in een hoek, maar slapen deden wij samen.

Het beertje vierde met mij de dolle dinsdag, toen we dachten dat de oorlog over was, een paar weken later de etenspakketten die geparachuteerd werden door Zweedse vliegtuigen en weer later de uiteindelijke Bevrijdingsdag, ik had hem in mijn broek gestoken, zo dat hij alles kon zien en herinneren. Hij ging met mij mee naar het zomerhuisje in de Maarnsebossen em mee naar het oudertehuis in Den Haag, en naar onze huur woning in het bomen en planten buurt.

Daarna heb ik hem verloren, waarschijnlijk omdat ik hem niet meer nodig had, want vrienden heb je alleen als je dat nodig heb, jammer dat hij mij niet kan vertellen wat ik heb meegemaakt als jongetje zonder naam, jammer dat hij niet meer mijn vriendje is.

de eerste winter na de oorlog

De eerste winter na de oorlog.

De eerste winter na de oorlog was erg streng in Nederland, en daar meeste mensen nog niet in staat waren om hun huizen te restaureren, nadat in de honger winter, al het brandbare hout van de huizen was gesloopt, om enige warmte te geven. Bouw materiaal was erg duur (woeker winsten werden gemaakt).

Mijn moeder (een weduwe van een verzetsstrijder) en ik, kregen een zomerhuisje aan gewezen in het dorp (Maarn / Maarsbergen) waar wij hadden gewoond voor en tijdens de oorlog, tot dat wij gevlucht en onder gedoken gingen. Ons eigen huurhuis stond nog onbewoond, maar mijn moeder met maar een kind (mijn broers waren in Denemarken, en mijn zus in Zwitserland om aan te sterken) had geen recht op een groot huis, en als de kinderen terug komen zou de gemeente hun besluit aanpassen (zo was beloofd).

Deze zelfde gemeente (met een NSB burgemeester) had in 1944 geweigerd om het lijk van mijn vader terug te ontvangen voor begrafenis, met de reden dat hij (mijn vader) zonder toestemming was vertrokken, en zich niet had vermeld in Amsterdam om naar de concentratie kampen te vervoerd te worden).
Mijn vader was gefusilleerd in Kallekoten, en is daar begraven op de openbare begraafplaats, de Oorlogsgraven commissie heeft het graf gekocht van de gemeente, samen met 6 neer geschoten Engelse vliegeniers.
Ongeveer 5 minuten daar vandaan, op het terrein van het militaire kamp is een monument opgericht voor de dood geschoten verzetsmensen op oktober 1944.

Het zomerhuisje in de bossen van Maarn, dat de oorlog had uit gestaan, maar lekte van alle zijden, zonder stromend water, zonder elektriciteit of gasvoorziening, geen vervoer geen weg, in kort een terechte straf voor Joden die de dood door de moffen zijn ontsprongen. Wij waren de enige Joodse familie die terug gekomen was na de oorlog, de andere Joodse familie is schijnbaar in de oorlog omgekomen.

De water put waar wij water uit haalden, bleek vergiftigd te zijn, en kreeg ik dysenterie. Ver van iedereen, met een ziek kind, was dit natuurlijk een vreselijke tijd voor mijn moeder, en als er in de omgeving niet een kamp was geweest van de Joodse Brigade (Een Engels leger onderdeel van soldaten uit Israel (Palestina I, het mandaat van de Engelsen) die ons hielpen met het opknappen van de hut, en het brengen van proviand en medicijnen.

Sinterklaas kwam, en bracht met zich mee een Joodse kennis, Jo Levie (uit Zwolle) die in Joodse besturen zat, en ten eerste, voor mij Sinterklaas cadeautjes bracht, behalve het snoep ook een houten speelgoed vrachtwagen, een gestofte beertje, en een Hollands vlaggetje. Maar behalve het speelgoed, snoep, thee en koffie, bracht hij ook een voorstel aan mijn moeder, om Directrice te worden in het Haagse Joodse Ouder tehuis, dat een paar maanden geleden was heropend, en een Directrice nodig had. Natuurlijk had mijn moeder dit aanbod aangenomen, en zo vertrokken wij naar Den Haag om nooit meer naar Maarn / Maarsbergen terug te keren.

Zover ik weet, is er nooit iemand gestraft voor hun onmenselijke houding van het stadhuis tegen over de Joden van hun gemeente.

Hoera, ik ben een Jood

Hoera, ik ben een Jood!

Ik was 6 jaar oud toen mijn pleegmoeder mij vertelde dat ze mijn moeder hadden gevonden. Het was 3 maanden na de bevrijding, en heel voorzichtig hadden mijn onderfuik ouders mij voor bereid dat ik een onderduikertje was, en mijn eigen familie had. Ik begreep het niet erg, maar genoot van de bewegingsvrijheid die de dagen na de Bevrijdingsdag gaven, we mochten buiten spelen, we mochten wandelen en met ander mensen spreken, dat waren allemaal rechten die tijdens de oorlogsjaren geen optie waren voor een joods kind.

Maar nu, ton mijn moeder met hun in contact was gekomen, en mijn moedervlek op mijn rechter dij volledig was bevestigd, vertelde ze mij het gehele verhaal.
Mijn echte naam was David Verveer, en ik was Joods.

Deze mededeling over Joods zijn, was een geweldig romantische mededeling, elke dag las mijn pleegvader voor uit de Bijbel (het oude testament) en waren de Joden de helden van het verhaal, en nu, net als in een sprookje, was ik ineens een Jood geworden, dat klonk als van adel zijn voor een kleuter en dat gevoel heb ik nooit verloren, ik ben altijd trots geweest over mijn afkomst. In mijn fantasie was ik een Joodse Prins, iets heel bijzonders.

Het nam nog een paar maanden voordat mijn moeder de reis kon nemen om mij te bezoeken, want er was in Nederland een reis verbod, en de burgerlijke stand die deze reis vergunningen uitreikten, waren dezelfde pennen likkers die de moffen hadden gediend, maar uiteindelijk was het zover en zou ze na meer dan drie jaar oorlog haar zoontje komen zien, wanneer, op woensdag.

Maar op woensdag hadden ze me beloofd om voor de eerste keer van mijn leven te gaan zwemmen, dus die woensdag stond ik treurig (met huilen) op mijn moeder te wachten, en werd er bij de ontmoeting heel veel gehuild, en misschien niet allemaal voor de zelfde reden. Maar natuurlijk kon mij moeder mij niet mee nemen, ze had nog geen woning, geen woon vergunning, geen inkomen, niets behalve twee zoontjes die door het rode kruis naar Denemarken waren gestuurd op aan te sterken, en een klein dochtertje die na levend uit de concentratie kampen te zijn gekomen, naar Zwitserland was gestuurd om aan te sterken, en een zoontje in Nederland, met een huid ziekte, dus kwam niet in aanmerking voor de uitzending.

Uiteindelijk, na dat mijn moeder en mijn pleegouders hadden afgesproken dat ik als ze uiteindelijk haar eigen plaats zou hebben, ze mij zou komen ophalen, begon ze haar lange reis terug naar Friesland, waar ze tijdelijk woonden bij de mensen waar mijn vader was ondergedoken was voor dat hij verraden werd door een brave Nederlander.
En ik, ja je raad het, ging zwemmen voor het eerst van mijn leven.
Wat een geweldige dag, toen in de zomer van 1945.

Waarom is Tante Mammie boos, ik ben toch niet stout geweest?

Dit was mijn vraag als kleuter van vijf jaar oud, toen moeder Kraan, die ik voor het gemak tante Mammie noemde, tijdens het afscheid op een regenachtige nacht in het voorjaar van 1944. Ik was een Joods jongetje, dat ondergedoken was bij de familie Kraan. Ik was daar gekomen, een half jaartje eerder, achterop de fiets van Truus, de jongste dochter van de weduwe Kraan, die van het ondergrondse verzet de opdracht had gekregen mij van het laatste (nu gevaarlijke, door verraad van de buren) naar een nieuw onderduik adres moest brengen).

In plaats van mij naar het adres te brengen dat ze had gekregen van de ondergrondse, besloot Truus om mij naar huis te nemen, met de bedoeling haar moeder te smeken om mij in huis te nemen, misschien onverstandig, maar vele mensen levens werden in die dagen gered door goede zielen.

Truus was toen 18 jaar oud, en samen met haar oudere broers en zusters erg actief in het ondergrondse werk was. Ik was toen nog een heel lief jongetje, dat absoluut niet begreep waarom hij elke keer van de ene plaats naar de andere werd gebracht. Bij Tante Mamie mocht ik het langs blijven, in plaats van twee / drie weken logeren, was ik daar een half jaartje geweest, en nu, zonder dat ik iets erg stouts had gedaan, moest ik weer weg.

Wat ik natuurlijk niet wist dat een van de buren begonnen was met vragen waarom dat kleine jongetje bij de familie Kraan niet naar huis ging. De man van Tante Mammie was ook bij de illegaliteit geweest, maar helaas was een jaartje geleden overleden. Hij had een architect bureau, waar Piet van Nieuwkoop, mijn toekomstige pleegvader werkte. Zijn gezin was een familie van 5 kinderen, de oudste Jaap was ongeveer 15, en de jongste dochter was ongeveer twee jaar ouder dan ik.

De familie van Nieuwkoop leefde in een huis naast de kerk, op de prins Mauritzlaan in Oegstgeest (dicht bij Leiden), de gehele wijk was gevorderd door de Duitse leger, behalve twee woningen, de eerste woning van een NSBer, tegen over het huis van van Nieuwkoop en het huis van van Nieuwkoop, die ouderling was van de kerk. Daar in een omgeving van Duitse officieren, in een familie van vijf kinderen, viel de zesde niet op. Jannie, mijn pleegzus vertelde de volgende dag na mijn aankomst in de familie, dat ze een nieuw broertje hadden gekregen, die al 5 jaar oud is.
Tot 5 maanden na de oorlog woonde ik bij de familie van Nieuwkoop, mensen die ondanks het gevaar, een Joods kind in huis namen en hem met alle liefde opbracht.

Beide families, de Kraan en van Nieuwkoop zijn geëerd door “Yad va Shem”. Ik heb met de dochters van beide families nog steeds geregeld contact.

P.S. ook de NSBer tegen over wist dat ik een Joodse onderduiker was, maar hij heeft mij niet verraden, en speelde ik met zijn dochtertje (heel er blond) wat mij natuurlijk nog een extra veiligheid gaf. In zijn straf na de oorlog, werd zij zwijgen beloond met een verkorte gevangenis straf, wat met het meisje is gebeurd, weet ik werkelijk niet.

Yom ha Shoa, de Israëlische dag van de Holocaust herdenking!

Yom ha Shoa, de Israëlische dag van de Holocaust herdenking!

Morgen avond begint hier in Israel de herdenking van de slachtoffers van de tweede wereld oorlog, een onmogelijke dag om door te komen voor mensen die geen trompetten nodig hebben om deze vreselijke tijd te herdenken, want dat doen ze tegen hun wil, dag en nacht. Ik heb het over mensen van mijn leeftijd, die tijdens de oorlog in Europa woonden, en die zo gelukkig zijn om het overleefd te hebben.

Het vreemde is, dat wij, de overlevenden een vreemd gevoel van schaamte hebben als wij nu deze vreselijke films en documentaires zien, en horen de oneindige uitleggingen over de slachting van ons volk, in de concentratie kampen in Polen, de razzias, de verraden onderduikers, het onbeschrijfbare gruwelijke gedrag van de moffen en anderen tegen het Joodse volk. En waarvoor schamen we ons dan, zal je vragen, het antwoord is heel erg simpel maar ook diepzinnig. Wij schamen ons er voor, dat we er levend van af zijn gekomen, dat we een leven voor ons zelf hebben opgebouwd, dat wij het overdag de herinneringen aan de kant hebben gezet, en een normaal leven hebben geleefd.

Vandaag de dag, zijn logischer wijze alleen oudere mensen over die zich onder de overlevenden kunnen beschouwen, wij die de oorlog bewust hebben mee gemaakt, waren kinderen toen het gebeurde, maar dat betekend niet dat wij het vergeten zijn (of vergeven) en nachts, voor dat we inslapen met slaap middelen, gaan we terug naar die vreselijke tijden, en meesten van ons, slapen slecht.

Maar ik begrijp niet voor wie wij al deze poespas maken, de doden kunnen wij niet meer opwekken, iemand die het persoonlijk niet beleefd heeft, kan ons niet begrijpen, medelijden hebben we niet nodig, het spreken, de officiële herdenkingen en die vreselijke documentaires zijn een straf, en dit om de doden te eren, waar om eren ze ons niet, de overlevenden, die het liefst hun laatste jaren op dit mensen vriendelijk aardbolletje, in geluk en vrede willen leven.

En wat helpt het met delegaties van Joodse Middelbare scholen die de concentratie kampen gaan bezoeken, wat leren ze daar van, dat mensen beesten zijn, dat wisten ze al. Waarvoor moeten ze over de Shoah vertellen in de lagere klassen van de school. Waarom moet men deze prille hersens vullen met ellende en haat, wie heeft daar baat bij, en wat zal het hun helpen in het beeld vormen van mensen van andere volken en rassen?

Ik weet het, er zijn weinig mensen die met mij eens zijn, de organisators van deze herdenkingen geloven dat ze iets goed doen, dat het de doden eert, maar vrienden, geloof me, dood is dood, het helpt je geen bal als je gelijk krijgt of geëerd wordt na je dood. Kijk maar naar mijn vader, (een ingenieur en architect) die in het verzet is gefusilleerd, (oktober 1944) niet omdat hij Jood was, maar omdat hij betrapt werd met constructie tekeningen van de Ijssel linie in Zwartsluis in opdracht van Londen. Mijn moeder kreeg pas een weduwe pensioen 7 jaar later, en moest zich behelpen met 4 kindertjes op arme uitkering, (we kregen van Drees, heten dat).

Ik heb meer medelijden met mijn broers en zuster (en mezelf) dan met mijn gestorven ouders. Wij krijgen nu alle medische en geestelijke klappen, die we, toen we nog een actief leven leden, geen tijd voor hadden, en nu, om ons te pesten ons vertellen, je hebt het overleefd, maar je bent niet vrij, we gaan door met het zuur maken van je rampzalige leven.

Dit schrijf ik niet om medelijden te veroorzaken, dat hebben we niet nodig, wat we wel nodig hebben is een greintje begrip voor onze reacties. Ik ben niet bitter, ik ben een optimist en idealist, ik geniet van mijn leven (behalve begin mei, met deze herdenkingen). IK KAN NIET VERGETEN OF VERGEVEN.

De Aardbeving die zal komen!

De aardbeving die zal komen!

Israëls natuurlijke grens is op de Afrikaans Aziatische Rift vallei, of wel de Grote Rift Vallei, die ontstaan is door het losscheuren van twee aardschollen, met Jordanië aan een kant en Israel aan de andere zijde. Deze diepe gleuf, die de dode zee, de Jordaan rivier en het meer van Tiberias (ha kinereth) heeft gevormd, word steeds breder, en elke beweging van die aardschollen veroorzaakt aardbevingen. En ongeveer elke dag worden er kleine aardbevingen geregistreerd. Logischer wijs kan men verwachten dat uiteindelijk Israel ook zal worden getroffen door een grote aardbeving. Wanneer dat gaat gebeuren kan niemand ons vertellen, het kan vandaag zijn maar ook in twee miljoen jaren.

Dertig jaren geleden heeft de regering de bouw vergunning aangepast, en eist het dat alle constructies bestand zullen zijn tegen aardbevingen, maar wat met de gebouwen die voor deze wetwijzigingen is gebouwd.

Dus knappe ingenieurs hebben dus een voorstel gemaakt om deze verouderde gebouwen in aardbeving veilige gebouwen om te toveren. Deze flats zijn gebouwd in de vijftiger jaren, meestal drie of vier hoog op beton colonnes, zonder lift.
De bouwstijl was (en is) beton balken, en opgevulde muren met blokken.
Het nieuwe voorstel is om het gebouw te versterken door om de constructie collonnes
toe te voegen, die dan verbonden worden door een of twee meer nieuwe verdiepingen, en natuurlijk een lift en face lift van het gebouw.

Dit plan werd goedgekeurd door de regering, vooral omdat aannemers dit voor niets zullen doen, tegen de nieuwe flats die dus op de boven verdiepingen worden gebouwd. Een prachtige oplossing, iedereen is blij, iedereen verdient, maar voor dat je uiteindelijk kan beginnen moeten alle bewoners van het gebouw instemmen, en dat mijn vrienden, is een serieus probleem in Israel, we zijn het namelijk nooit eens, iedereen heeft zijn eigen ideeën, zoals dat oudere stel, die zeggen, aan mijn lijf geen polonaise, wachten jullie maar tot wij de pijp uit gaan, dan kunnen jullie doen wat jullie willen, maar tot dan, wij willen tijdens onze siësta stilte hebben.

En als iedereen er mee eens is, en tekent bij de advocaat, duurt het nog een jaar of twee, voordat de bouw commissie de plannen goedkeurt, de nieuwe kadaster verdeling is gemaakt, het recht van de buurt lui om een bezwaar in te dienen, enz.
Intussen, is de regering een nieuwe campagne begonnen, met griezel advertenties over aardbevingen, en het uitgeven van een lijstje met instructies wat men moet doen, als er een aardbeving plaats neemt.

De mensen worden geadviseerd om in een veiligheidsruimte (bom vrije kamer) te gaan, en wachten tot de radio je verteld dat je weer naar buiten mag gaan. Maar de oudere gebouwen hebben geen veiligheidskamer, en de buren hebben pas gisteren getekend, en gaat het verbouwen pas over twee jaar plaats nemen, wat moeten die arme mensen nu doen, nadat ze de Japanse taferelen op TV hebben mee gemaakt gedurende drie weken, twintig keer per dag.

Op het ogenblik denk ik dat de Israëli meer in paniek is over de komende aardbeving dan nog een oorlog rondje met de Arabieren.
Hier onder een plakkerij over de Rift en Dode zee.



Informatie Dode Zee
De Dode Zee is een onderdeel van de Great Rift Valley, een 4200 km lange slenk waar de oudste resten van de mens zijn gevonden. De slenk loopt van Syrië in het noorden tot aan Mozambique in het zuiden en is ontstaan door het losscheuren van twee aardschollen, de één met het Arabisch schiereiland en Oost-Afrika, de ander met het restant van het Afrikaanse continent. Door de voortdurende beweging langs de breuklijn worden meren en rivieren steeds breder en geulen steeds dieper. In deze langste spleet in de aardkorst, die geflankeerd wordt door een aantal van ’s werelds hoogste vulkanische bergen, ligt het laagste punt op aarde: de 410 meter onder de zeespiegel gelegen Dode Zee, 78 km lang en 18 km breed en in het noorden met een diepte van 400 meter. Op zo’n grote diepte werkt het dal als een enorm bassin waar water aangevoerd wordt door de rivier de Jordaan maar waar geen afvoer is.
Er is ontdekt dat mensen uit de oudheid de Dode Zee al 4000 jaar geleden bezochten. Koning David, Herodus, de Romeinse Keizer Vespacianus en veel opeenvolgende koninklijke en gefortuneerde reizigers hebben er allen op gestaan zichzelf te behandelen met de therapeutische en herstellende eigenschappen van de Dode Zee. Koning Salomon schonk het Dode Zee zout aan de koningin van Sheba. Markus Anthonius deed een poging dit gebied te veroveren voor de legendarische koningin Cleopatra, die de schoonheidsverzorgende kwaliteiten van de Dode Zee kende.

Wat is werkelijk jullie reden?

Wat is werkelijk jullie reden?

Ik weet het, ik was van plan om over het gewone leven hier in Israel te schrijven, maar ik kan niet helpen dat er iets mij heel er verwonderd, en geheel onlogisch vindt. Dit is geen aanval op de kwabbels, ik bedoel niemand in bijzonder, maar in de 14 dagen dat ik geschorst was van mee te doen op de VKBlog discussies, viel mij op, dat desondanks de gehele Arabische continent in opstand is tegen hun eigen regeringen, meestal bloeddorstige despoten, die nu hun eigen onderdanen nu vermoorden met de meest moderne wapens, geleverd tegen olie bij het Westen, het Nederlandse publiek maakt zich zorgen over een heel klein groepje van Arabische Palestijnen, die nog niet geheel zelfstandig zijn, maar in vergelijking van de andere Arabische broeders in het paradijs wonen. Niet alleen volgens statistieken, maar ook dat ze veiliger zijn dan bijvoorbeeld in Amsterdam of Londen.

Hoe komt het dat jullie barmhartigheid alleen gericht is op die arme Palestijnen, en het lot van miljoenen Arabieren, van het zelfde ras en geloof als de Palestijnen, jullie volkomen koud laat? Wat hebben die Palestijnen dat ze zo geliefd zijn geworden bij het Nederlandse volk, of zou het zijn dat dit komt omdat de Palestijnen tegen de Joden zijn (je weet wel, die mensen met een kromme neus, die overal hun handje in hebben met hun aangeboren criminele gedrag), dat rare volkje dat in Nederland bijna is uitgeroerd, naar Israel zijn gevlucht, en daar, in plaats van zich uit te laten moorden tegen de eerlijke en onderdrukte Palestijnen vecht?

Zou het temaken hebben met de chantage van de olie baronnen, die met de benzine prijs spelen, en zeker nu , als jullie niet weten wie uiteindelijk de nieuwe despoot gaat worden, zal de benzine weer omhoog gaan, tot jullie de nieuwe dictator hebben in gepalmd. Of zie ik dat nu verkeerd?

Ik weet dat tijdens het lezen de kwabbels al beginnen met persoonlijke aanvallen, die ik zonder of met lezen direct zal uitwissen. En als jullie nu mij weer moordenaar, enz. gaan noemen, helpt geen bal, met jullie speel ik niet meer. Het onderwerp dat ik ga discuteren is WAAROM ZIJN JULLIE ALLEEN BEZORGD OVER HET LOT VAN EEN KLEIN GROEPJE VAN ARABIEREN, TERWIJL HONDERDEN DAGELIJKS WORDEN VERMOORD DOOR WESTERSE WAPENS.
Niet de Israëlische deelnamen in de Euro song festival, niet de nieuwe Gaza Armada, maar waarom zijn sommige mensen, zo hypokriet.

Intussen ben ik nog steeds geschorst op de VKBlog

Iedereen die mij heeft gemist, van harte bedankt.

Als alles goed gaat, en de VKBlog moderator aan zijn woord houdt, mag ik morgen weer meedoen met het bloggen op de stervende VKBlog, en daar ik morgen een drukke dag heb, schrijf ik mijn eerste blog na mijn schorsing, de avond daarvoor.

Ten eerste ben ik geweldig geëerd dat vele mensen over mijn schorsing schreven, en dat ik mijn naam bijna elke dag heb gelezen op een van de blogs, ik wist niet dat ik zo populair was (ben), en vind ik dat een hele prestatie, daar ik vijf jaar geleden mij niet meer kon uitdrukken in het Nederlands, en op een wilde dag besloot dat ik ga proberen om in het Nederlands te schrijven, in plaats in het Engels. Nu wil ik niet gaan zeuren over de schorsing die onverwachts kwam, en volgens mij niet verdient. De Moderator schreef mij een e-mail dat ik in mijn geruzie met een van de blogger te ver was gegaan, en daar mee was ik geschorst voor twee weken.

Ik voelde mij beledigd, maar daar ik een sterk vermoeden heb waar het vandaan komt besloot ik er niet over te janken, en mijn straf uit te zitten. Wel moet ik bekennen dat ik zo wie zo, door ging in mijn gevecht met Mihai, d.m.v. mijn 5 jaar oude blog adres: dverveer.blogspot.com. En na mijn eerste blog zag ik dat hij hapte als een vis die hongerig is, dus kon ik doorgaan met mijn wraak voor het beledigingen van mijn moeder, en vijf minuten later met een nieuwe aanval, en aanvallen op andere pro-Israëlische bloggers, intimideren, en ander vuiligheid, maar het ergste was dat hij ook durfde te beweren dat wij kindermoordenaars waren, met namen er bij, E.T. the Saint en David Verveer.

Mihai was wel zo vriendelijk om er op te wijzen bij wie wij terecht kunnen om onze klacht tegen hem in te dienen, en door middel van een goed persoon, hebben wij al de blogs en reacties van Mihai, om onze klacht te bewijzen.

Genoeg over die dwaas, zonde van mijn tijd (als een oude man, volgens een van de reacties). Wel wou ik even duidelijk maken, dat mijn gevecht tegen die kwabbel en consorten is uit principe, uiteindelijk ben ik niet meer de bejaagde prooi,van mijn kinderjaren, en niet de tweede rang burger van de zestiger jaren, ik ben nu vrij, in mijn eigen land, waar ik trots op ben, en niet van plan om de kaas van mijn boterham te laten eten. En alle persoonlijke aanvallen zal ik straffen op mijn manier, en als de Moderator mij weer zal schorsen, het zij zo! (weet niet zeker hoe je dat schrijft).

Nu lees ik een vredes (oorlogs) discussie onder de leiding van Reggie Roning, wat ik een grote quatsch vindt, denken jullie dat het zo simpel is, en in een paar vragen door en bij Hollanders, jullie het geschil van 100 jaar kunnen oplossen? De issues zijn geheel niet genoemd, en propaganda kreten worden beschouwd als de opinie van de West Bank Arabier, terwijl in de hele discussie, de West Bank en de Gaza strip door elkaar worden gehaald. Dit “make belief” is in mijn opinie kinderachtig, helpt niemand, het enige wat kan helpen is een (desnoods) geforceerde vredesconferentie die de veiligheid van Israel verzekerd maar ook genoeg aan de toekomstige Palestijnse staat geeft dat ze een zelfstandig land zullen krijgen.

Nu vindt ik het hinderlijk dat Arjan, Robert, Mihai en Reggie, internationaal plakwerk leveren, zonder te kijken (of misschien expres) publicaties van 5 tot 50 jaar geleden, in andere omstandigheden en zonder enige aandacht of deze brieven werkelijk gegrond waren en / of alleen maar propaganda, zoals ik heb aan getoond over de kindermoord in Gaza, volgens een Engelse krant (erg anti Israel) bleek onwaar te zijn, zie mijn blog in dverveer.blogstop.com.

Mijn vraag is, denken jullie (de kwabbels) werkelijk dat wij Israëli’s de bedoeling hebben om kinderen te vermoorden? Is jullie haat zo intense?

Intussen rond ons heen is de Arabische wereld in opstand tegen hun eigen regering en despoten, en wij zijn er helemaal niet gelukkig mee, want wij en jullie weten niet wie na dat de rook is verdwenen, de macht krijgt. Dat het geen democraten zullen zijn, is erg logisch, want democratie is een begrip dat moet groeien in de bevolking, en de Arabieren (ook door hun godsdienst) begrijpen de democratie geheel niet, en kan je niet verwachten dat hun een twee drie democraten worden, wel kan je verwachten dat de Islamieten in Europa, de eeuwen oude, falende democratie zullen proberen te laten vallen, en dat Wilders niet het juiste gereedschap is om dat te stoppen.

Intussen zijn jullie onder de indruk van een klein Arabisch meisje en een Israëlische soldaat, zou het kunnen (nee zo laag is de Islamitische propaganda niet) dat dit een propaganda filmpje is, kom nou, hoe oerdom kunnen jullie soms zijn?

Ik weet niet of ik nu weer geschorst wordt, want kritiek en geruzie willen ze niet horen bij de moderatie, veel makkelijker om die jood de mond te snoeren, maar goed, ik beloof om niet te huigelen, en de volle waarheid te schrijven.

Mark en E.T. bedankt voor jullie help, pettig Pasen, Hag Sameach,

David Verveer, Kfar Saba, Israel.