Zielenpoot

Zielenpoot

Vandaag las ik in een van de Nederlandse ochtend bladen, dit bericht en wou ik daar op reageren.

Het gaat over een van de leiders van de extreemrechtse Hongaarse partij Jobbi, Csanad Szegedi, bekend om zijn antisemitische uitlatingen en harde afwijzing van de Roma, is er onlangs achter gekomen dat hij joods is.

'Ik ben er achter gekomen dat mijn ouders joods waren. Dat is het grote nieuws', zei Szegedi in een interview met de krant Barikad. Szegedi zei zich gedwongen te voelen uitleg te verschaffen, nadat zijn bekentenis voor heel wat ophef had gezorgd op internet. Dat meldt Le Huffington Post.

'Ik zeg niet dat ik verbaasd ben over het nieuws', zei de politicus in het interview, maar hij gaf wel toe dat het hem tijd had gekost het nieuws te 'verteren'.

Het voorval heeft de extreemrechtse partij in Hongarije in een lastig parket gebracht, maar de partijleider van Jobbik zei na de bekendmaking op de nationale televisie dat Szegedi gewoon zijn functie kon blijven vervullen.

'Ik denk dat wat telt niet is te weten wie er precies van het 'zuivere Hongaarse ras' is, maar dat belangrijk is hoe dat men zich gedraagt als 'goede Hongaar', was de verdediging van Szegedi in het interview. 'Hongaars zijn betekent voor mij verantwoordelijk zijn voor mijn land, en dat heeft niets te maken met rassensuprematie'.

Recentelijk nog haalde een collega van Szegedi bij Jobbik alle kranten in het land met het voorstel om zijn bloed te laten testen om uit te kunnen sluiten dat hij joods noch Roma-bloed door de aderen had stromen.

Szegedi zelf haalde de Hongaarse en internationale media door zich in 2009 tijdens zijn eerste sessie van het Europees Parlement te verschijnen in het uniform van de Hongaarse Garde, de paramilitaire tak van Jobbik.

De reacties op het nieuws van Szegedi's joodse wortels variëren in Hongarije tussen amusement en consternatie. Het blog Narancs.Hirado, een bekende criticaster van het conservatieve kabinet van premier Viktor Orban, oordeelde dat het 'onmogelijk' was dat zegedi niet op de hoogte was van het feit dat zijn oma een bekende jodin was die de Holocaust had overleefd.

(Einde van het artikeltje)

Ik heb een paar observaties over dit fenomeen, namelijk blijkt het dat de meeste fanatieke antisemitesten, Joods bloed hebben. Dat gaat ook voor een ander soort van antisemitisme, namelijk de anti Israël organisaties geleid worden door ex-Israëlisch of op zijn minst iemand met Joods bloed.

Waarom is dat eigenlijk, zou het zijn dat deze (in mijn ogen dan) verraders, geloven dat als ze hard schreeuwen en protesteren, in de volgende pogrom gespaard zullen worden.

Maar het zou ook komen door een schijnbaar extra portie van IQ, dat hun in een leider positie plaatst, zoals in het land van de blinden is een-oog koning. En dan komt de vraag,hoe komt het dat de Joden het hoogste aantal van Nobel prijzen hebben opgestoken? Een feit dat natuurlijk ook haat van de niet Joodse zijde, opbrengt.

Maar nu, terug naar Hongarije, waar die arme zielenpoot, die op haat was afgestemd, in eens realiseerde, dat zijn rassenhaat, eigen haat is.

Het Jood zijn of niet zijn, kan je niet afwassen, wij zijn er mee geboren, wij hebben niet gekozen, wel werden als Jood geselecteerd door de moffen, indien een van onze grootouders Joods was, en het maakte weinig uit of onze voorvaders religieus Joods waren, of geassimileerde afvallers waren. Weinig Nederlanders zijn bekend met het Jodendom, of de niet religieuze Israëlieten, die in jullie midden leefden, waarvan velen zijn uitgeroeid in de 2de WO, omdat ze Joden waren.

Ik ben naar Israël geïmmigreerd, omdat ik de volgende keer dat een vlaag van antisemitisme uitbreekt in Europa, ik veilig tussen mijn soort mensen woon, en niet geselecteerd wordt als Jood of Zionist.

leven wij gezond?

Leven wij gezond?

Het blijkt dat deze vraag heel moeilijk te beantwoorden is, aan de hand van de media, is ons laatste uurtje geslagen want wij lopen er niet meer in, de advertenties die ons vertellen dat als we niet onmiddelijk dit pilletje beginnen in te nemen, of dat onderzoek laten doen, 20 kilo afvallen, 40 km per dag wandelen, niet in een speciaal bed slapen en geen naalden laat zetten door de chinese japanner, je kans is dat je vroeg zal sterven.

Voor jongere mensen is dat werkelijk moeilijk om te beslissen of die Professor met de baard die smorgens urenlang over jouw medische geschiedenis ouwehoert, niet blind te volgen als guru leerling. Wie durft er nog witte meel producten te eten, of een paar jaar terug, gekookte eieren te eten, is suclimate de juiste vervanger van suiker, moeten we nu zoutloos en smaakloos eten, en vooral pilletjes slikken met vitamina, (B, C, D,), koffie zonder cafeine, vlees zondere colestorol, en ik kan zo uren lang doorgaan.

Mensen worden te dik, ze krijgen niet genoeg beweging. En waarom vertellen de media ons dat, uit mensen liefde of uit zuivere commerciele overdenkingen. Als we zo ongezond leven, hoe komt het dat onze levensduur de gehele tijd omhoog gaat, en dat onze gemeenschap het grote aantal van oudere van dagen niet meer kan behandelen, geen plaats, wachtlijst, onder de 84 geen kans. Vele oudjes die lekker gemaakt worden door de reclame van tehuisen voor bejaarden, blijven in hun oude, niet meer practische woning, en wachten opdat uiteindelijk iemand de pijp uitgaat in het oudertehuis, zodat er plaats is.

De gemiddelde levensduur van de mens is in de laatste eeuw meer dan 20 % omhoog gegaan, desondanks dat we witte bloem hebben gebruikt, onze rijst zonder schilletjes eten, soms wel een glaasje alcohol drinken, en wel eens fast food eten of vet vlees. Het blijkt dat alles afhangt van je lucky star, de ene sterft kern gezond van een hart attack op 36 jarige leeftijd, de andere sukkelt zijn gehele leeftijd, en viert zijn diamand jubeleum.

Het is werkelijk onbelangrijk welke leeftijd je bereikt, de kwestie is, of je van je leven geniet. Ouderdom komt met gebreken, je benen doen pijn, makkelijke taken worden moeilijk, zoals naar de wc gaan, je begint te vergeten, je horen en zien worden slechter, daar kan je nu goed over gaan zitten treuren, maar ook kan je deze klachten verdrukken, en elke morgen schreeuwen (zachtjes, voor je zelf) hoera hoera, ik leef nog.

Ik ben persoonlijk dol op Hema worst (tot mijn spijt hier in Israel niet verkrijgbaar) en als ik op bezoek ga in Nederland, eet ik me ziek aan worst. Ongezond, waarschijnlijk wel, maar nagus (genieten in het Yiddish en Bargoens) is op onze leeftijd, veel keren belangrijker dan het geklep over gezondheid.

 

Toen onze mop een mopje was.

Ik kom oorspronkelijk uit Den Haag, de Bomen en Bloemenbuurt, je weet wel, vlak bij de tram remise op de laan van Meerdervoort. Het was niet een erg sjieke buurt, maar ook niet een van de problemen wijken, zoals het schilders kwartier. Het was een wijk (en waarschijnlijk nog steeds) van de armere middelklas. De huizen hadden geen badkamers, en als je jezelf wou wassen, deed je dat, tegen kleine betaling, in het openbare badhuis.

Dagelijks wasten wij ons zelf in de keuken wasbak, tot uiteindelijk mijn broer een opklapbare douch bouwde in de keuken, met een grote teil om het water optevangen en met plastieke gordeinen. Het was een ongekende luxe, al hoewel, ik wel hield van de wekelijkse visite naar het badhuis, met zijn speciale geurtjes zoals groene zeep.

Ik weet niet of er vlak na de oorlog eigenlijk huizen waren met badkamers, net zo min als een telefoon in huis, een ijskast, de televisie begon net, ik denk zelfs dat meeste mensen maar een radio hadden, een groot houtenapparaat, met een plaatje er op geschroeft, waar op de radiostationen stonden aangegeven. Onze vloeren waren bedekt met zeil (op de gang, in de keuken, en in de slaap en zit kamer hadden we (als ik me niet vergis) een soort vezel mat vloerbedekking, die we met de stofzuiger schoon maakten. De zeil (of is het zijl)vloeren werden schoon gemaakt met een bezem en daarna een dweil.

Toen ik in 1955 naar Engeland ging om te studeren, zag ik voor het eerst een mop (een touwtjes bezen), die werd gebruikt om de tegel vloer, maar ook zeil vloeren schoon te maken, een sisteem dat vlugger en makkelijker was dan dweilen, ook voor de knieen en de rug.

De school was een groot herenhuis dat aangepast was voor een internaat te behuizen, met de luxe van twee grote badkamers met heet water en douches. Niet dat alle inwoners daar veel gebruik van maakten, want wassen was nog niet erg in. Nu dat ik daaraan terugdenkt, moet ik concluderen dat we wel een groepje van viezerikken waren.  Maar als je zelf stinkt, kan je je buurman niet meer ruiken.

Toen ik in 1958 naar Israel en de kibbutz immigreerde, met hoge subtropische temperaturen, werd het douchen na werk een noodzaak, en opfrissend na de stoffige met zand beladen wind.

De vloer was overal (vooral in de woestijn) tegels of beton, zonder vloer bedekking (vanwege het gevaar van ongedierte (slangen, schorpioenen, hagedissen en ontelbaren insecten van alle soorten). Toen der tijd werden deze vloeren gedweild met een gewone ouderwetse dweil (moppen waren er nog niet).

Ik denk dat de mop zijn intrede heeft gemaakt rond het jaar 2000, waarschijnlijk door westerse immigranten die de mop gewoon waren.Meeste Israelis beschouwen de mop al minderwaardig in vergelijking met de dweil. Wij niet, wij hebben al een mop voor de laatste 20 jaren.

Mijn schoonzus had mophoofden gekocht, maar kon geen mop wring emmer vinden, en besloot door te gaan met dweilen, en natuurlijk, ieder zijn meug.

Gisteren kreeg ik een mededeling dat ik naar het postkantoor moest komen, want ik had een pakje. Ik dacht, misschien is het de grote erfenis van die wijle oom die ik nooit gekend heb, in Amerika, die mij had verkozen om al zijn geld aan mij over te maken, en dit de efenis papieren waren om te tekenen. Maar die rot vent, dee net of ik niet bestaat, en heeft me geen cent achter gelaten. Voor mij kan die de pot op, dood of niet.

Vannacht kon ik niet slapen, wat zou ik kopen, een niewe auto, een wereldreis, hoe kan ik mijn rijkdom spenderen, bijvoorbeeld bij een verjaardag tevieren (ik heb nog tijd) zoals Naomi Cambel, die maar 10 mensen had uit genodigd, maar mij niet, dat rot wijf.

Met moeite dronk ik mijn ochend koffie, was de eerste op het postkantoor, met trillende handen, gaf ik de post beambte het bewijsje, en kreeg ik een pakje in mijn hand.

Ik met het pakje naar huis, rende naar boven, nam een mes en verwijderde de verpakking, en inderdaad, de twee mop hoofden van mijn schoonzus, hadden hun uiteindelijke adres gevonden.

Het moraal van mijn verhaal is, dat een mophoofd is voor mijn broer en schoonzus een onding er voor mij, een van de mooiste cadeaus (cados) van vandaag.

Dat is net als pissen tegen de benen van een politieman, en vragen waar de WC is.

Israëlisch-Palestijns conflict (uit de VK van vandaag)

Hamasfamilie boos op Israëlische filmmakers om drank en blonde schoonheid

Door: Rolf Bos − 26/05/12, 09:23

© Reuters. Model Bar Rafaeli tijdens de modeweek van Milaan, vorig jaar september.

De familieleden van Mahmoud Al Mahbouh, de Hamasleider die in 2010 onder mysterieuze omstandigheden in Dubai gedood werd, hebben protest aangetekend tegen de Franse en Israëlische producenten die een speelfilm over zijn mysterieuze dood maken. In de film drinkt de Hamasleider vlak voor zijn dood alcohol in een bar. Bovendien laat hij zich verleiden door een blonde schoonheid.

Dit geschetste beeld van 'de martelaar' Al Mahbouh is volgens zijn familieleden 'immoreel'. 'De film doet het imago van onze broer geweld aan. Het is een zionistische samenzwering', vertelt zijn broer Fayaq vanuit Gazastad. 'We zijn een religieuze familie. Onze broer is een eervol symbool van het Palestijnse verzet. Dat beeld wordt door de filmmakers door het slijk gehaald.'

Mahmoud Al Mahoub, die onder meer betrokken zou zijn geweest bij de dood van twee Israëlische soldaten, werd in januari 2010 vermoord in een hotelkamer in Dubai. Destijds werd al snel naar de Israëlische veiligheidsdienst Mossad gewezen. Een beschuldiging die door Israël tot op de dag van vandaag consequent van de hand wordt gewezen.

Toch duidden alle ingrediënten op een goed voorbereide actie, die alleen door  een geoliede geheime dienst kan zijn uitgevoerd. Op het moment van de moord waren er liefst 26 buitenlanders in het land die, zo bleek later, op valse westerse paspoorten Dubai waren binnenkomen. Veiligheidscamera's in het hotel toonden onder meer pikante beelden van vier verdachten die de lege kamer van de Hamasleider binnengingen. De daders werden nooit gepakt.

Kidon
De film waar de familieleden van Al Mahbouh zich zo druk over maken wordt onder meer in badplaats Eilat gedraaid. De werktitel luidt 'Kidon' (Speer in het Hebreeuws). Het wordt een komedie met een serieuze ondertoon, zegt producer Micha Scharfstein, met een einde bovendien dat verrassend mag heten.

Hoofdrollen zijn er voor de Franse acteur Tomer Sisley en de Israëliër Shlomo Bar Abba, die een hoofdrol vervulde in Footnote, de Israëlische film die dit jaar net naast een Oscar greep.

Al Mahbouh, gespeeld door de Arabisch-Israëlische acteur Shredy Jabarin,  wordt in de film in de hotelbar verleid door het Israëlische topmodel Bar Refaeli, die onlangs door lezers van mannenblad Maxim tot mooiste vrouw van de wereld werd verkozen. In Mossadkringen wordt zo'n actie van een aantrekkelijke spionne een 'honingval' genoemd. De Hamasleider trapt er - in de film althans -  nietsvermoedend in.

Nu dat is wat we brutaal noemen, een ras moordenaar, hoofd terreurist van de Hisballah humanistische organisatie (terreur groep), die door onbekende daders is dood geschoten in een hotelkamer in Dubai, is nu door de Hammas heilig verklaard. Niet alleen dat hij verleid werd door een mooie vrouw maar dronk alcohol in een bar.

Is er dan niets heilig voor die zionisten, om een lullig verhaaltje te verzinnen over deze Shihad, die niet alleen Israelis vermoorde, maar ook Amerikanen en verdachte Palestijnen. Ik ben zeker dat de Hammas Israel zal aanklagen bij de veiligheidsraad, majesteit schennis noemen ze dat.

Wij hebben dezelfde problemen!

Wij hebben de zelfde problemen!

Ik heb al vaker geschreven dat als men dagelijks de kranten leest van Nederland en van Israel, bemerkt men dat de problemen, beide in politiek en dagelijkse problemen, verdacht veel op elkaar lijken, en bijna elkaar copieren. Een van de belangrijkste problemen van vandaag de dag, is de illigale migrant (allochtoon), mensen groepen die gevlucht zijn om de politieke situatie in hun eigen land, en naar onze landen zijn gekomen, daar

1 – hier is hun leven niet in gevaar,

2 – er is werk (illigaal zonder werk vergunning).

Bij ons (Israel) zijn het aantal van deze illigale migranten, ongeveer 70.000 tot 140.000 in aantal. Alle zijn (met enorme levens gevaren gesmokkeld door de Egyptische (Sinai woestijn) tegen grote bedragen.

Israel probeerd vergeefs de stroming van deze mensen te stoppen, en is nu een grensmuur in de aanleg die de mensen infiltratie zal moeten stoppen, maar tot dit niet hermetisch gebeurd is, blijven ze komen. Israel is net als Nederland, lid van alle humanitaire afspraken en overeenkomsten, en net als in Nederland, mogen ze deze vluchtelingen niet terug sturen, als er gevaar voor hun leven is in hun eigen land (zo als bijvoorbeeld Soedan en Erritrea, landen met interne en externe terreur.

Daarbij hebben we ook een gewetens kwestie, want de meeste Israeliers zijn afstammelingen van de Holocaust overlevenden, het antisemitisme en de rascistische vervolgingen van de Joden in de Arabische landen. Wij begrijpen deze vluchtelingen, maar in een klein landje zoals Israel, met de problemen van terreur en minderheids groepen zoals onze Bedoeinen in de Negev woestein, menselijk behandelen van de vluchtelingen is een soort van zelfmoord.

Het gehele deel van zuidelijk Israel, (ten zuiden van Tel Aviv) is overstroomd met Soedanese en andere zwarte Afrikaanse volken), die zonder wetttelijk inkomen, zonder woningen en voorzieningen, van zelfsprekend in opspraak komen door diefstal, moord, verkrachtingen, aanslagen, enz.

De plaatselijke bewoners van deze Israeli armoe wijken, waar ook de wettelijke (met verlopen vergunningen) gast arbeiders leven, zijn nu gevaarlijk voor de Israeli, en de plaatselijke inwoners die geen geld hadden om te vluchten, komen nu in opstant tegen deze nieuwe golven van migranten.

Nu heeft de regering een nieuw plan, met het oprichten van kampen, ontvangst centra, die tevens als tranfer kampen zullen dienen, om de mensen terug te zenden naar hun land van afkomst. De gehele wereld zal nu kommentaar daarop hebben, en ze zullen terecht zeggen, wat gij niet wil dat U geschied, doe dat ook een ander niet, en de wereld heeft gelijk, nog een reden om Israel te haten. Intussen, de Nederlandse regering is daarop gevallen (de Israelische regering stond twee wken geleden ook op wankelen). Nu maar zoeken hoe we de slechte acties van de regering in een watte doos gaan leggen, want een andere oplossing bestaat er niet.

Gisteren hebben we hem ontvangen.

Verleden maand hebben we een nieuwe koelkast gekocht, onze oude koelkas hadden wij al 25 jaar, werkte prima, maar gebruikte veel electriciteit. Nu heeft de Israeli regering een campagne begonnen met het inruilen van oude koelkasten voor een nieuwe,met een dertig % korting. De reden voor deze campagne is om het electriciteits tekort te bestrijden. Uiteindelijk is deze campagne erg aantrekkelijk, want de oude frigidaire is deel van het program, en wordt verwijderd door de leverancier van de nieuwe koelkast en ingeleverd voor de sloop. Hier in Israel, het verwijderen van oude goederen is een probleem, zeker voor de oudere sectie van de bevolking. Maar niet in deze actie, gisteren kregen wij de nieuwe koelkast, die geinstaleerd werd door de leverancier, nadat ze de oude koelkast hadden getest (of het werkt), een van de condities van de campagne.

Nu hebben we een hiper moderne koelkast, met een digital control sisteem, en het fijne is, het maakt geen lawaai. Hier in Israel is een koelkast geen luxe, en vandaag de dag, zijn er nog weinig mensen die geen koelkast hebben, en kan ik het me niet indenken, hoe we zonder konden leven.

Toen we kleine kinderen waren in Nederland, na de oorlog, waren er nog geen koelkasten, en de zuivel producten werden bewaard op de koudste plek in het huis, bij ons was dat halfweg op de trap (wij woonde een hoog). De melkman kwam dagelijks langs, belde aan, en na dat we de deur open hadden getrokken, en hij “de melkboer”had geroepen, deden we de bestelling van melk, karnemelk, eieren, enz.

Zoals iedereen toen, aten wij margarine en kaas, van de kaasboer (winkel). Zover ik me kan herinneren werd de melkboer betaald, een keer per week, door geld achter te laten op de trap. Een koelkast hadden we niet nodig, als de melk verzuurde, dan maakte mijn moeder er kwark van.

Eigenlijk, alle dagelijkse producten werden verkocht met paard en wagen, door leveranciers die langs kwamen, de bakker, de visboer, de groentenboer, enz Wij hadden geen ijskast nodig, alles was vers. Toen ik in de zestiger jaren naar Israel immigreerde, had men hier al ijskasten (d.w.z., een goed geissoleerde kast met blokken ijs, die we van de ijsfabriek kochten). Rijke snobs inporteerde uit de VS electrice koelkasten, speciaal van de giant Westinghouse. Eigenaars van geimporteerde koelkasten kochten hun status, met hun dure koelkasten. Als ik me goed herinner, waren er ook koelkasten, die tijdelijk gebruikt werden als ijskast (met ijsblokken, inplaats van electriciteit).

Ik denk dat pas in de tachtige jaren hebben wij onze eerste koelkast gekocht, (erg duur) en begonnen we gekoelde producten van zelf sprekend te beschouwen. De transfer van het gebruik van verse producten tot pre-cooked, instant frozen, deep freeze, fast food was een evolutie, waar bij wij pasief aan deelnamen, tegen onze principen in, wij doen daar niet aan mee, maar ondertussen, weten onze kleinkinderen niet meer hoe men verse producten gebruiken.

De vraag is natuurlijk, eten we nu gezonder, of onze evolutie van vers naar conserven, is een verlies in voedsel waarde, ik denk van niet, ik kan het natuurlijk niet bewijzen, maar kijk naar het omhoog gaan van de gemiddelde leeftijd, dat komt omdat we gezonder leven (en eten). Inderdaad, heimwee naar de smaak van vroeger (mijn moeders keuken), speelt nog steeds een rol, vooral als men een kip van vandaag vergelijkt met de smaak van een kip van vroeger, de tomaat van toen en vandaag, of een goed kopje koffie.

Mijn nieuwe koelkast is geweldig, maar een kokend heet glas met thee of koffie, van de bedoein herder, tijdens een trektocht in de woestijn, smaakt nog steeds naar toen.

Ben ik mijn broeders hoeder?

We hebben hier een afschuwelijke moord, gepleegd bij een van de zonen, die zijn ouders vermoorde, schijnbaar om zijn gokschulden te dekken met de erfenis..

Het gebeurde een paar maanden geleden in Jerusalem, toen de vermoorde ouders werden gevonden bij de politie, na een telefoontje van de verdachte zoon. Alle aanwijzingen en clues die gevonden werden ter plaatse, inclusief forensic bewijzen van DNA, en een video van een straat kamera wezen op Daniel, die eerst beweerde, die nacht een alibi te hebben buiten Jerusalem, maar later toegaf dat hij in zijn ouders huis was tijdens de moord (hij zat verborgen op de WC), en alles had gehoord.

Maar Sherlock Holmes had genoten van deze misdaad, want Daniel beschuldigd zijn identical tweeling broer Nir als dader. Nu zou dit makkelijk opgelost zijn met een DNA test, maar wat blijkt, bij identical tweelingen, hun DNA is het zelfde, en al hoewel Daniel had redenen voor de moord (zijn gokschulden en het feit dat hij vedacht wordt van pedophilia (, iets wat de ouders niet wisten maar zijn tweeling broer Nir wel, en misschien als wapen gebruikt wordt als chantage tegen Daniel).

Maar Daniel is niet zomaar iemand, hij is een bekend Advokaat, die zich had gespecialiseerd in ervenissen en aangewande processen.

De identical tweelingen hebben wel het zelfde DNA, maar verschillende vingerprinten, maar dat helpt heel weinig, daar de dader de gehele moord ruimte (slaapkamer van de ouders) had gereinigd met bleekwater, en natuurlijk beide zoons kwamen vaak hun ouders bezoeken, dus vingerprinten zijn buiten de moord kamer, weinig bewijs

De stad der Engelen

Daar waar de snelwegen van Noord Israel naar het Zuiden, en de weg van Jerusalem naar de havenstad Ashdod elkaar kruisen is er een stadje onstaan dat Kiriath Malachi is genoemd. Kiriath Malachi betekend stad der Engelen, en al hoewel er waarschijnlijk ook vele engelen wonen, denk ik niet dat deze naam is gekozen om de aard van de bevolking te eren.

Kiriart Malachi is zoals vele steden in Israel, een immigrantenstad van Marokkanen, Russen en Ethiopiers, maar natuurlijk zijn er ook die uit andere landen kwamen of in Israel geboren en getogen zijn. Er wonen ongeveer 30.000 inwoners, die van industrie, handel en werkloosheid leven, maar dat wil miet zeggen dat het geen mooie villawijken heeft, integendeel, Kiriath Malchi is trots op hun inwoners, waarvan een zelfs President van Israel werd verkozen. De president (een titel voor het gehele leven) Moshe Katsaf, kwam in de laatste jaren in opspraak, daar hij beschuldigd werd van vrouwen te hebben verkracht, en een half jaar geleden werd hij gevonnist en gestraft met 7 jaar gevangenis. Moshe Katsaf was als jongetje naar Israel geimmigreerd (gevlucht) uit Iran, en met een impressive loopbaan van Burgemeester van Kiriath Malachi, tot Minister en van Minister tot president was gekomen, kon de mentaliteit van het land van afkomst niet overwinnen. De status van vrouwen in Iran is over het algemeen erg laag, de mannen permitteren zich om alles te doen, maar de vrouw, als ze haar mond open doet werd ze stenigd.

Natuurlijk, toen uiteindelijk de zaak voor de rechtbank kwam, werden de politie en rechters beschuldigd van discriminatie. Naar vele bochten, vele leugens en draaierij werd (in zijn eigen ogen dan) Moshe Katsaf in de bajis gestopt, en was dat waarschijnlijk het eind van zijn kleur rijke loopbaan. Nu is er een nieuw schandaal uit gebroken bij de Engelen. De huidige burgemeester van Kiriath Malachi is nu ook aangeklaagd voor het gebruik van het vrouwelijke personeel van de gemeente, om de lange dagen en nachten door tekomen met gehuurd gezelschap in bed.

Ik weet niet of jullie het bijbelse verhaal van Lot kunnen herinneren, waar Lot aan het afdingen is met God, om zijn stad Sodom (sdom) te redden. Hij vraagd God, als ik 10 goede mensen kan vinden in de stad, zal U dan de stad sparen, en God zei, 10 O.K. Maar als er minder dan 10 zijn, gaat Sodom kapot, het resultaat is bekend, er waren minder dan 10, en was dat het einde van Sodom tot Spenser zijn naakt foto maakte van 3000 naakte mensen in de Dooie zee.

Ik weet niet of mijn laatste paragraaf verbonden is met mijn verhaal over de Stad der Engelen, ik geloof van niet, maar ik probeer altijd een eind zuigen met een klap, aan het blog.

4 Mei, herdenking van Nazi slachtoffers, waarom en voor wie?

4 Mei, herdenking van Nazi slachtoffers, waarom en voor wie?

Volgens mij, heb ik het volste recht om mijn opinie teuiten over het argument van die 15 jarige jongen, die een gedicht schreef met een zin over zijn oudooms foute keus, toen hij vrijwilliger werd voor de Waffen SS en striuerf aan het Oostfront. De reden dat ik mijn opinie schrijft is, 1 – omdat ik een zoon van een gefussileerde Joodse verzetsstrijder ben, en 2 – dat ik vogelvrij was verklaard op 3 jarige leeftijd en meer dan 4 jaar op de vlucht was voor Nazies, NSBeers en buren die een foute keus hadden gemaakt.

Nee, ik ben geen voorstander van de herdenkingen, ik heb nooit begrepen wat de bedoeling daar van is, de weinige concentratie kamp overlevenden, ondergedoken mensen die het ondanks alles, meer of minder levend, de bevrijding hebben mee gevierd, deze mensen hebben geen herdenking nodig, deze mensen leven in de trauma van de oorlog, en alles en iedereen helpt hun herrinneren aan die foute keus van deze onnozele 15 jarige jongetje.

Maar dan komen ze met het argument van, herrineren is voorkomen, wij moeten onze jeugd voorlichten over de mogelijke foute keuzen die iedereen kan maken in zijn leven, alhoewel je eigen land en volk te verraden, is in mijn opinie wel een heel foute keuze. Maar zo als ik eerder heb geschreven, tijdens de 4 Mei, Nazi slachtoffers herdenkingen, denk ik dat een discussie over die ene foute oudoom, inplaats van het herdenking van de goede verzetsstrijders omen, die hun leven voor hun vaderland op spel zetten, meer of minder de bedoeling van de herdenking eergeeft.

Maar nu komt het gekste, de grote discussie in de Nederlandse pers gaat geheel niet meer over dat rampzalige gedicht dat niet rijmt maar over het lot van de Palestijnen. Als je de argumenten, talk backs en commentaar in de Volkskrant, Trouw en Elzevier leest, zijn de Israelische misdaden tegen de arme Palestijnen, het juiste onderwerp om 4 Mei teherdenken, waarom, begrijp ik niet, maar dat zal wel aan mij liggen.

Nu kon ik nou overgaan naar het verdedigen van Israel, ten opzichte van de Palestijnen, maar wat heeft dat nu voor nut, als de in mijn opinie, onnodige 4 de Mei herdenking wordt bedoezeld met het mogelijke herdenken van verraders, die de keuze van goed en slecht niet konden maken, vochten en verraden hun eigen volk en volgens het rijmloze gedicht, ook tegen hun eigen broers en ouders, dan vraag ik me af, wat hebben JULLIE geleerd van de Holocaust?

4 Mei, herdenking van Nazi slachtoffers, waarom en voor wie?

Volgens mij, heb ik het volste recht om mijn opinie teuiten over het argument van die 15 jarige jongen, die een gedicht schreef met een zin over zijn oudooms foute keus, toen hij vrijwilliger werd voor de Waffen SS en striuerf aan het Oostfront. De reden dat ik mijn opinie schrijft is, 1 – omdat ik een zoon van een gefussileerde Joodse verzetsstrijder ben, en 2 – dat ik vogelvrij was verklaard op 3 jarige leeftijd en meer dan 4 jaar op de vlucht was voor Nazies, NSBeers en buren die een foute keus hadden gemaakt.

Nee, ik ben geen voorstander van de herdenkingen, ik heb nooit begrepen wat de bedoeling daar van is, de weinige concentratie kamp overlevenden, ondergedoken mensen die het ondanks alles, meer of minder levend, de bevrijding hebben mee gevierd, deze mensen hebben geen herdenking nodig, deze mensen leven in de trauma van de oorlog, en alles en iedereen helpt hun herrinneren aan die foute keus van deze onnozele 15 jarige jongetje.

Maar dan komen ze met het argument van, herrineren is voorkomen, wij moeten onze jeugd voorlichten over de mogelijke foute keuzen die iedereen kan maken in zijn leven, alhoewel je eigen land en volk te verraden, is in mijn opinie wel een heel foute keuze. Maar zo als ik eerder heb geschreven, tijdens de 4 Mei, Nazi slachtoffers herdenkingen, denk ik dat een discussie over die ene foute oudoom, inplaats van het herdenking van de goede verzetsstrijders omen, die hun leven voor hun vaderland op spel zetten, meer of minder de bedoeling van de herdenking eergeeft.

Maar nu komt het gekste, de grote discussie in de Nederlandse pers gaat geheel niet meer over dat rampzalige gedicht dat niet rijmt maar over het lot van de Palestijnen. Als je de argumenten, talk backs en commentaar in de Volkskrant, Trouw en Elzevier leest, zijn de Israelische misdaden tegen de arme Palestijnen, het juiste onderwerp om 4 Mei teherdenken, waarom, begrijp ik niet, maar dat zal wel aan mij liggen.

Nu kon ik nou overgaan naar het verdedigen van Israel, ten opzichte van de Palestijnen, maar wat heeft dat nu voor nut, als de in mijn opinie, onnodige 4 de Mei herdenking wordt bedoezeld met het mogelijke herdenken van verraders, die de keuze van goed en slecht niet konden maken, vochten en verraden hun eigen volk en volgens het rijmloze gedicht, ook tegen hun eigen broers en ouders, dan vraag ik me af, wat hebben JULLIE geleerd van de Holocaust?

Gunther Grass is niet de eerste en waarschijnlijk niet de laatste

Gűnther Grass is niet de eerste en waarschijnlijk niet de laatste

Nee, als we de Westerse literatuur lezen en een beetje proberen te analyseren wat de samensteller van dit gedicht of proza proberen te vertellen, zien we dat onschuldige leuke en vrolijke teksten, een begraven dubble betekenis hebben, die wij niet hebben gezien, toen wij deze liedjes zongen op de lagere school. Hoe konden wij weten dat men proza moet ontleden, moet kunnen vertalen in de werkelijke taal van de Herr Grass. Nee ik neem Herr Grass niet kwalijk dat hij vrijwillig ging dienen in de Waffen SS, hij was jong en niemand had hem verteld dat de Waffen SS geen filantropische vereniging was. Maar nu meer dan zeventig jaren later, na dat Grass de Nobel voor literatuur heeft ontvangen, moeten we niet gaan zeuren dat zijn antisemitistiche idialen soms ovekoken in zijn letterlijke kunstwerken..

Na dat ik de recensies heb gelezen over zijn laatste masterpiece, realiseer ik dat ik als leek en ongeletterde hufter, niet mee kan doen in de discussie over wat Grass wwerkelijk bedoelde in dit gedicht (ben niet zeker of het een gedicht is?), en begrijp ik dat men de schrijver pas kan vragen, wat hij bedoelde, na dat hij is gaan hemelen. Maar om ook intellegent te doen, heb ik als voorbeeld een schijnbaar onschuldig kinderliedje gekozen en vertaald in hederdaagse taal.

bron: Het oude Nederlandsche lied - Florimond van Duyse - 1903

Klein klein kleutertje
Wat doe je in mijn hof
Je plukt er alle bloempjes af
Je maakt het veel te grof
O mijn lieve mamaatje
Zeg het niet tegen papaatje
Ik zal zoet naar school toe gaan
En de bloemetjes laten staan
Onschuldig kinderliedje, weten jullie dat wel zeker? Wat weten jullen over Florimond van Duyse?
Even kijken in de Wikipedia, wat blijkt, een Vlaamse Krijgsauditeur, nu heb ik geen idee wat dat betekend, maar het klinkt erg bloeddorstig, en hij schreef het lieve liedje over het klein klein kleutertje, een krijgsauditeur, ik vindt het op zijn minst uiters verdacht.
Florimond Van Duyse (Gent, 4 augustus 1843 - Gent, 18 mei 1910) was een Vlaams componist, dichter en etnomusicoloog.
Florimond Van Duyse was de oudste in het gezin van Prudens Van Duyse en Sophie Wouters, dat vijf kinderen telde. Hij zette de poëtische missie van zijn vader voort en combineerde de passie van de musicologie en het toondichten met het beroep van krijgsauditeur.
Gedurende zijn hele leven bestudeerde hij het Nederlandse lied in al zijn vormen: de Souterliedekens, het Antwerps liedboek, de Geuzenliederen, het Gruuthuse-handschrift en de eigentijdse compilaties van onder meer Edmond de Coussemaker, Jan Bols en Jan Frans Willems. Die laatste kreeg het hard te verduren in het voorwoord en de besprekingen van Van Duyse.
"Toen ik het plan opvatte om een onderzoek in te stellen naar de oorspronkelijke teksten en melodieën onzer oude liederen, nam ik natuurlijk ter hand de verzameling door Willems uitgegeven, onder den titel Oude Vlaemsche liederen. Doch eene vergelijking met enkele door Willems aangeduide bronnen, liet mij al dadelijk toe te zien, hoe aan menigen oude tekst en aan menige oude melodie, willekeurige veranderingen waren toegebracht." (uit: voorwoord Het oude Nederlandse lied)
Meer lof had hij over voor de grondlegger van de Nederlandse etnomusicologie, Hoffmann von Fallersleben, omdat die zich wel beperkte tot het opnemen van de liederen zoals zij gezongen werden. Willems krijgt weliswaar enig respijt, omdat hij geen geschoold musicus was en toch pogingen ondernam om logische muziekvormen te voorzien bij de geleverde teksten. De voornaamste kritiek van Van Duyse was dat de correcties en wijzigingen niet als dusdanig waren gedocumenteerd. Het opnemen van verschillende versies met bronverwijzing, zou dan ook de maatstaf worden voor zijn magnum opus.
Nu dat we weten dat het bovenstaande kinderliedje een oorlogs gedicht is, met strijdbare bij bedoelingen, zal ik nu gaan bewijzen, waarom dit een zuiver antisemitische propaganda lied is.De eerste zin van het lied, “klein klein kleutertje” 4 verkleinigs woorden, in een zin, wie bedoeld hij? Hij bedoeld duidelijk en natuurlijk “de Joden”, klein volkje, in de kleuterstaat van ontwikkeling.
Dan gaat van Duyse naar zijn tweede zin: “Wat doe je in mijn hof?” Het is duidelijk dat met “mijn hof” bedoeld de dichter, de bestaande wereld economie, het vertrouwde uitbuiting van de lagere midde klassen, waarom willen doe Joden dat nu veranderen met humanistische mensen rechten? Let wel op Van Duyse plaatst zich zelf in verdediging van de bestaande wereld orde.
“Je plukt er alle bloempjes af”, gat hij verder, als het lied vandaag geschreven zou zijn, dan bedoelde hij zeker die rot streekjes van de Joden om de gehele tijd de Nobel prijzen intepikken.
Met de zin “Je maakt het veel te grof”, bezegeld hij zijn “ik beschuldig”. Met de “Novo Rich” van de Joden, in de Westerse wereld, een goede adelijke titel, of “de vriend van”, was geen economische verzekering meer, en bij grof bedoelde hij de Socialistische revolutie.
Het tweede deel van het lied is het antwoord van die gladde jood, (de zo genaamde klein kklein kleutertje). Hij zegt tegen van Duyse, “Oh mijn lieve mamaatje, zeg het niet tegen papaatje” (in andere woorden, ik ben schuldig maar vertel het aan niemand).
“Ik zal zoet naar school toe gaan (ik speel noch even mee in jullie spel, maar niet voor lang, “ik zal de bloemen laten staan, duidelijk een dreigement t.o.v. De nieuwe wereld orde.
Ik hoop dat de nabestaanden van van Duyse, niet naar Israel willen op vacantie, want met zulke voorvaderen, zijn ze persono non grata (mens zonger ruggengraat).
Oh waar zijn de dagen, toen “Ik ga naar de bollen” betekende dat ik naar de bollen ging.

Het nieuwste blog van Abshin Ellian in de Elsevier vandaag.

De heer Abshin Ellian heeft de laatste weken een stel van prachtige en angst aanwekkende blogs gescheven over de houding en de redenen van de Islam haat ten opzichte van de Joden. Hij geeft informatie over begrip van de Islam dat alleen iemand die in zijn jeugd dagelijks de Koran studie moest volgen (in Iran) begrijpt. Zijn conclusies zijn fatalistisch, maar dat is discuteerbaar.

Nu schreef hij een filosofisch blogje over het Christendom en redenen. Ik weet niet of hij gelijk heeft, of het Christendom nu een Griekse tragedie of een Oddyseus is(of beide samen) niet omdat zijn argumenten niet zorgvuldig gebaseerd zijn op kennis en populaire wetenschap, maar omdat ik als leek, onvoldoende wetenschap heb om zijn argumenten te begrijpen.

Maar de reden dat ik dit kommentaar schrijf is het feit dat na de reacties te hebben gelezen, niemand van de reageerders, de bedoeling heeft begrepen, en probeerden mee te doen door hun visie op het christendom tegeven, wat natuurlijk niets te maken heeft met het thema van het blog. Belachelijk vondt ik dat men begon te argumenteren over het bestaan van Nazareth in die dagen, wat niet relevant is, en in Israel, waar elke steen die wordt opgegraven, geclassificeerd kan worden met een datum, het zoeken naar originele stenen van 2000 jaar oud, is een beetje ver gezocht, daar men gedurende deze 20 eeuw, de stenen over en over hebben gebruikt.

Ook het argument dat Yehoshua (Jesus) geen Rabbi was, zoals een van de reacteurs schreef, laat zien dat de titel van Rabbi dus niet begrepen is. Een Rabbi is een eretitel die men geeft aan mensen die veel kennis hebben (komt van het woord Rav (is veel). In die dagen was er nog geen theologische scholing.

Ik hoop dat Meneer Ellian niet de hoop opgeeft na de reacties te hebben gelezen, in mijn opinie is hij een van de enige Nederlanders die de moeite waard is om te lezen (of ik ermee eens ben of niet doet er niet toe).

Mijn speller doet het niet.

de Borkum Saga

De Borgum Saga

Voor dat iemand reageerd met “niet waar, dit is onzin” zeg ik al van te voren, dat hoewel de meeste feiten van dit verhaaltje historisch waar zijn, is het gehele verhaal een verzinsel van mij, en in zo verre een verre familie lid van de Gaza saga (Saga in dit geval betekend een fantasie gebaseerd op werkelijke geschiedenis).

Voor mensen die niet weten wat en waar Borkum is, even een korte uitleg, Borkum is een Wadden eiland in het noorden van Nederland (het eerste Duitse Wadden eiland, aan de andeere kant van de Duits Nederlandse grens (de uitmonding van de rivier De Ems in de Wadden zee), de oorspronkelijke inwoners waren Oost Friezen en spraken een plat Duits dialect.

In de laatste maand van de tweede wereld oorlog, toen de moffen en NSBeers realizeerde dat het mis kon gaan met de trotse aanhangers van het Duitse Rijk, die in Nederland voor de 5 jaar oorlogstijd de Nazi regiem hadden gedient, vluchten ze in de richting van de Duitse grens, die na de wapen stistand, deze patrioten vingen en in kampen plaatsten. Kleine misdaders (mensen die niet meer dan bijvoorbeeld maar een Joodse familie hadden verraden) werden in het algemeen vrij gelaten na hun rechtzaak.

Borkum en Juist (een ander Duits wadden eiland) had een geallieerde bezetting, maar hadden daar weinig of geen jacht op Nazi handlangers, en daar Antisemitisme een trots onderdeel was van de Duitse traditie in Borkum (zie en luister naar het beruchte Borkum lied, er zijn vele videos en verhalen op Google).
Borkum was na de eerste wereld oorlog trots op het feit dat het geen Joodse toeristen wilden hebben, die in het Borkum lied worden aangeduid met Platvoeten, krul haar en kromme neus. Persoonlijk, al hoewel een volbloed Jood, heb ik geen krulhaar (kaal, maar wel gehad als klein kind) een pracht jokel van een neus, en platvoeten, dat weet ik niet, dat controleren ze niet meer.

Dus Borkum en de andere Duitse eilanden barsten van klein misdaders, die niet alleen de Joden maar ook alle andere vreemdelingen (Antillianen, Indiers, Arabieren enz.) haten, maar daar deze eilanden alleen tijdens de zomer bezocht worden, vooral door de Duitsers, die zat zijn van de mooie stranden van Scheveningen, waar de plaatselijke bezoekers onvriendelijk zijn tegen Duits sprekende toeristen die rondhuppelden in leren broeken.

Wat ik vergeten heb om te schrijven, is dat deze eilanden zijn en waren, boordenvol met bunkers, wapens, militaire installaties, zoals de eerste raketten in de geschiedenis (voorlopers van de beruchten V2) die van uit Borkum werden gelanzeerd. In deze poel van platloze platvoeten, is het niet verwonderlijk dat het plaatselijke bestuur (plaatselijk zelfstandig) weinig houden van hun rijkere buren (Groningen en de nabij Nederlandse wadden eilanders) dus toen een plaatselijke ruzie zoeker, artikelen begon te schrijven tegen samenwerking met Nederland, werden de Nederlandse toeristen weg gepest.
Hierbij moet wel even verteld worden dat de enige veer dienst naar Borkum komt van uit Nederland.
Dit is mijn verhaal, gebasseerd op feiten die ik nu even zal herhalen.

Dicht bij Nederland, aan de andere kant van de grens is een groot vluchteling kamp,zwaar bewapend, haters van iedereen en trots op hun haat tegen iedereen,. Stel dat een paar idioten nu raketten beginnen te schieten in de richting van Nederland, niet meer dan honderd per dag, zou Nederland, na herhaaldelijk protest in te dienen, uiteindelijk terug slaan, met resultaat dat de Surinaamse regering een hulp vloot zou organizeerd om de arme Borkummers te bevrijden van de Nederlandse agressie, indien zo, denken jullie dat Borkum dan mag mee doen aan het Euro Song Festival?

Het zingen van het volkslied

Het zingen van het volkslied.

Ik vind het altijd interessant dat men de Nederlandse en Israëlische discussies kan vergelijken, en vaak overeenkomsten kan vinden, die waarschijnlijk niet met elkaar verbonden zijn, maar verdacht veel op elkaar lijken, zoals het zingen van het Nationale Volkslied. Bij ons, hier in Israel begon de discussie, toen de Arabisch Israëli rechter van het Israëlische hogere gerechtshof, bij de ceremoniële zitting die de nieuwe voorschipper schap inluidt, niet het volkslied mee zong, waar in, vooral voor onze Arabische landsgenoten, die de zin,
“Zolang in het hart, van binnen,
Een Joodse ziel levendig is
En naar het oosten, vooruit,
Het oog naar Zion kijkt
Is onze hoop nog niet verloren
De hoop die al tweeduizend jaren leeft
Een vrij volk te zijn in ons land
Het land van Zion en Jeruzalem””

(de vertaling is van de Wikipedia, en natuurlijk geen goed Nederlands, maar daar ik geen heftige discussies wil hebben, met wat precies de wijle heer Imber bedoelde in zijn gedicht, verwijs ik nu naar het Wilhelmus, en de gevoelens van de nieuwe Nederlander die nu hartig moet zingen dat hij de Spaanse Koning eert tot de dood {dood van wie?}.

Dus wat doet de goede man (rechter van het Israëlische hogere hof) hij staat in de houding en houdt zijn mond.

In Nederland vond ik een dergelijke discussie, waar een nieuw genationaliseerde Turk, die zijn oude Turkse paspoort verscheurde, nadat hij het Nederlands schap had gekregen, vertelde dat hij spontaan het Wilhelmus begon te zingen zonder eerst een bloed transfusie, (van Dutsen bloed).

Hier in Israel werd deze niet zingende rechter aangevallen in de pers, door de ultra rechtse
Politiekers, die eisten om de Israëlische nationaliteit van te ontnemen van de rechter, (en als we och bezig zijn, van 25% van de Israëliërs uit gezinnen die niet Joods waren.

Dit doet mij herinneren dat toen ik in Engeland studeerde, met nog vijf Nederlandse studenten, hebben wij tijdens een plechtigheid het Nederlandse volkslied gezongen (zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan). Tranen hadden wij in onze ogen, ik weet niet meer hoe onze Engelse medestudenten,.hebben gereageerd, maar God zal hun gratievolle Koningin bewaren.

Een teken van leven

Na een lange tijd niet geblogt te hebben, las ik vandaag een berichtje van mijn vriend Mihai, die klaagde over zijn onder buurvrouwen, die volgens zijn intellegente verhaal tamelijk luidruchtig zijn. Nu begrijp ik dat liedjes van Fijenoord niet zo prettig zijn voor een westerse allochtoon, als het over Ajax was, zou het prettiger in de oren klinken, maar denk ik dat dit een wel bedoelde plaag van God is, die Mihai terecht op zijn plaats wil zetten, voor al het kwaad dat hij in de laatste jaren gescheven heeft.

Zo ver ik weet, is er geen wet die bepaald over het volume van een gesprek (of radio), en als het te pijnlijk is voor zijn oren, zou ik hem aanraden te verhuizen naar een woning met betere accoustische condities, of verhuizen naar de Arabische woestijn, waar nog steeds vele partners kan vinden voor zijn politieke opinies en strijd tegen drogredenen.

Mijn volle simpathie aan de buur dames.