4 Mei, herdenking van Nazi slachtoffers, waarom en voor wie?

4 Mei, herdenking van Nazi slachtoffers, waarom en voor wie?

Volgens mij, heb ik het volste recht om mijn opinie teuiten over het argument van die 15 jarige jongen, die een gedicht schreef met een zin over zijn oudooms foute keus, toen hij vrijwilliger werd voor de Waffen SS en striuerf aan het Oostfront. De reden dat ik mijn opinie schrijft is, 1 – omdat ik een zoon van een gefussileerde Joodse verzetsstrijder ben, en 2 – dat ik vogelvrij was verklaard op 3 jarige leeftijd en meer dan 4 jaar op de vlucht was voor Nazies, NSBeers en buren die een foute keus hadden gemaakt.

Nee, ik ben geen voorstander van de herdenkingen, ik heb nooit begrepen wat de bedoeling daar van is, de weinige concentratie kamp overlevenden, ondergedoken mensen die het ondanks alles, meer of minder levend, de bevrijding hebben mee gevierd, deze mensen hebben geen herdenking nodig, deze mensen leven in de trauma van de oorlog, en alles en iedereen helpt hun herrinneren aan die foute keus van deze onnozele 15 jarige jongetje.

Maar dan komen ze met het argument van, herrineren is voorkomen, wij moeten onze jeugd voorlichten over de mogelijke foute keuzen die iedereen kan maken in zijn leven, alhoewel je eigen land en volk te verraden, is in mijn opinie wel een heel foute keuze. Maar zo als ik eerder heb geschreven, tijdens de 4 Mei, Nazi slachtoffers herdenkingen, denk ik dat een discussie over die ene foute oudoom, inplaats van het herdenking van de goede verzetsstrijders omen, die hun leven voor hun vaderland op spel zetten, meer of minder de bedoeling van de herdenking eergeeft.

Maar nu komt het gekste, de grote discussie in de Nederlandse pers gaat geheel niet meer over dat rampzalige gedicht dat niet rijmt maar over het lot van de Palestijnen. Als je de argumenten, talk backs en commentaar in de Volkskrant, Trouw en Elzevier leest, zijn de Israelische misdaden tegen de arme Palestijnen, het juiste onderwerp om 4 Mei teherdenken, waarom, begrijp ik niet, maar dat zal wel aan mij liggen.

Nu kon ik nou overgaan naar het verdedigen van Israel, ten opzichte van de Palestijnen, maar wat heeft dat nu voor nut, als de in mijn opinie, onnodige 4 de Mei herdenking wordt bedoezeld met het mogelijke herdenken van verraders, die de keuze van goed en slecht niet konden maken, vochten en verraden hun eigen volk en volgens het rijmloze gedicht, ook tegen hun eigen broers en ouders, dan vraag ik me af, wat hebben JULLIE geleerd van de Holocaust?