Dat is net als pissen tegen de benen van een politieman, en vragen waar de WC is.

Israëlisch-Palestijns conflict (uit de VK van vandaag)

Hamasfamilie boos op Israëlische filmmakers om drank en blonde schoonheid

Door: Rolf Bos − 26/05/12, 09:23

© Reuters. Model Bar Rafaeli tijdens de modeweek van Milaan, vorig jaar september.

De familieleden van Mahmoud Al Mahbouh, de Hamasleider die in 2010 onder mysterieuze omstandigheden in Dubai gedood werd, hebben protest aangetekend tegen de Franse en Israëlische producenten die een speelfilm over zijn mysterieuze dood maken. In de film drinkt de Hamasleider vlak voor zijn dood alcohol in een bar. Bovendien laat hij zich verleiden door een blonde schoonheid.

Dit geschetste beeld van 'de martelaar' Al Mahbouh is volgens zijn familieleden 'immoreel'. 'De film doet het imago van onze broer geweld aan. Het is een zionistische samenzwering', vertelt zijn broer Fayaq vanuit Gazastad. 'We zijn een religieuze familie. Onze broer is een eervol symbool van het Palestijnse verzet. Dat beeld wordt door de filmmakers door het slijk gehaald.'

Mahmoud Al Mahoub, die onder meer betrokken zou zijn geweest bij de dood van twee Israëlische soldaten, werd in januari 2010 vermoord in een hotelkamer in Dubai. Destijds werd al snel naar de Israëlische veiligheidsdienst Mossad gewezen. Een beschuldiging die door Israël tot op de dag van vandaag consequent van de hand wordt gewezen.

Toch duidden alle ingrediënten op een goed voorbereide actie, die alleen door  een geoliede geheime dienst kan zijn uitgevoerd. Op het moment van de moord waren er liefst 26 buitenlanders in het land die, zo bleek later, op valse westerse paspoorten Dubai waren binnenkomen. Veiligheidscamera's in het hotel toonden onder meer pikante beelden van vier verdachten die de lege kamer van de Hamasleider binnengingen. De daders werden nooit gepakt.

Kidon
De film waar de familieleden van Al Mahbouh zich zo druk over maken wordt onder meer in badplaats Eilat gedraaid. De werktitel luidt 'Kidon' (Speer in het Hebreeuws). Het wordt een komedie met een serieuze ondertoon, zegt producer Micha Scharfstein, met een einde bovendien dat verrassend mag heten.

Hoofdrollen zijn er voor de Franse acteur Tomer Sisley en de Israëliër Shlomo Bar Abba, die een hoofdrol vervulde in Footnote, de Israëlische film die dit jaar net naast een Oscar greep.

Al Mahbouh, gespeeld door de Arabisch-Israëlische acteur Shredy Jabarin,  wordt in de film in de hotelbar verleid door het Israëlische topmodel Bar Refaeli, die onlangs door lezers van mannenblad Maxim tot mooiste vrouw van de wereld werd verkozen. In Mossadkringen wordt zo'n actie van een aantrekkelijke spionne een 'honingval' genoemd. De Hamasleider trapt er - in de film althans -  nietsvermoedend in.

Nu dat is wat we brutaal noemen, een ras moordenaar, hoofd terreurist van de Hisballah humanistische organisatie (terreur groep), die door onbekende daders is dood geschoten in een hotelkamer in Dubai, is nu door de Hammas heilig verklaard. Niet alleen dat hij verleid werd door een mooie vrouw maar dronk alcohol in een bar.

Is er dan niets heilig voor die zionisten, om een lullig verhaaltje te verzinnen over deze Shihad, die niet alleen Israelis vermoorde, maar ook Amerikanen en verdachte Palestijnen. Ik ben zeker dat de Hammas Israel zal aanklagen bij de veiligheidsraad, majesteit schennis noemen ze dat.

Wij hebben dezelfde problemen!

Wij hebben de zelfde problemen!

Ik heb al vaker geschreven dat als men dagelijks de kranten leest van Nederland en van Israel, bemerkt men dat de problemen, beide in politiek en dagelijkse problemen, verdacht veel op elkaar lijken, en bijna elkaar copieren. Een van de belangrijkste problemen van vandaag de dag, is de illigale migrant (allochtoon), mensen groepen die gevlucht zijn om de politieke situatie in hun eigen land, en naar onze landen zijn gekomen, daar

1 – hier is hun leven niet in gevaar,

2 – er is werk (illigaal zonder werk vergunning).

Bij ons (Israel) zijn het aantal van deze illigale migranten, ongeveer 70.000 tot 140.000 in aantal. Alle zijn (met enorme levens gevaren gesmokkeld door de Egyptische (Sinai woestijn) tegen grote bedragen.

Israel probeerd vergeefs de stroming van deze mensen te stoppen, en is nu een grensmuur in de aanleg die de mensen infiltratie zal moeten stoppen, maar tot dit niet hermetisch gebeurd is, blijven ze komen. Israel is net als Nederland, lid van alle humanitaire afspraken en overeenkomsten, en net als in Nederland, mogen ze deze vluchtelingen niet terug sturen, als er gevaar voor hun leven is in hun eigen land (zo als bijvoorbeeld Soedan en Erritrea, landen met interne en externe terreur.

Daarbij hebben we ook een gewetens kwestie, want de meeste Israeliers zijn afstammelingen van de Holocaust overlevenden, het antisemitisme en de rascistische vervolgingen van de Joden in de Arabische landen. Wij begrijpen deze vluchtelingen, maar in een klein landje zoals Israel, met de problemen van terreur en minderheids groepen zoals onze Bedoeinen in de Negev woestein, menselijk behandelen van de vluchtelingen is een soort van zelfmoord.

Het gehele deel van zuidelijk Israel, (ten zuiden van Tel Aviv) is overstroomd met Soedanese en andere zwarte Afrikaanse volken), die zonder wetttelijk inkomen, zonder woningen en voorzieningen, van zelfsprekend in opspraak komen door diefstal, moord, verkrachtingen, aanslagen, enz.

De plaatselijke bewoners van deze Israeli armoe wijken, waar ook de wettelijke (met verlopen vergunningen) gast arbeiders leven, zijn nu gevaarlijk voor de Israeli, en de plaatselijke inwoners die geen geld hadden om te vluchten, komen nu in opstant tegen deze nieuwe golven van migranten.

Nu heeft de regering een nieuw plan, met het oprichten van kampen, ontvangst centra, die tevens als tranfer kampen zullen dienen, om de mensen terug te zenden naar hun land van afkomst. De gehele wereld zal nu kommentaar daarop hebben, en ze zullen terecht zeggen, wat gij niet wil dat U geschied, doe dat ook een ander niet, en de wereld heeft gelijk, nog een reden om Israel te haten. Intussen, de Nederlandse regering is daarop gevallen (de Israelische regering stond twee wken geleden ook op wankelen). Nu maar zoeken hoe we de slechte acties van de regering in een watte doos gaan leggen, want een andere oplossing bestaat er niet.

Gisteren hebben we hem ontvangen.

Verleden maand hebben we een nieuwe koelkast gekocht, onze oude koelkas hadden wij al 25 jaar, werkte prima, maar gebruikte veel electriciteit. Nu heeft de Israeli regering een campagne begonnen met het inruilen van oude koelkasten voor een nieuwe,met een dertig % korting. De reden voor deze campagne is om het electriciteits tekort te bestrijden. Uiteindelijk is deze campagne erg aantrekkelijk, want de oude frigidaire is deel van het program, en wordt verwijderd door de leverancier van de nieuwe koelkast en ingeleverd voor de sloop. Hier in Israel, het verwijderen van oude goederen is een probleem, zeker voor de oudere sectie van de bevolking. Maar niet in deze actie, gisteren kregen wij de nieuwe koelkast, die geinstaleerd werd door de leverancier, nadat ze de oude koelkast hadden getest (of het werkt), een van de condities van de campagne.

Nu hebben we een hiper moderne koelkast, met een digital control sisteem, en het fijne is, het maakt geen lawaai. Hier in Israel is een koelkast geen luxe, en vandaag de dag, zijn er nog weinig mensen die geen koelkast hebben, en kan ik het me niet indenken, hoe we zonder konden leven.

Toen we kleine kinderen waren in Nederland, na de oorlog, waren er nog geen koelkasten, en de zuivel producten werden bewaard op de koudste plek in het huis, bij ons was dat halfweg op de trap (wij woonde een hoog). De melkman kwam dagelijks langs, belde aan, en na dat we de deur open hadden getrokken, en hij “de melkboer”had geroepen, deden we de bestelling van melk, karnemelk, eieren, enz.

Zoals iedereen toen, aten wij margarine en kaas, van de kaasboer (winkel). Zover ik me kan herinneren werd de melkboer betaald, een keer per week, door geld achter te laten op de trap. Een koelkast hadden we niet nodig, als de melk verzuurde, dan maakte mijn moeder er kwark van.

Eigenlijk, alle dagelijkse producten werden verkocht met paard en wagen, door leveranciers die langs kwamen, de bakker, de visboer, de groentenboer, enz Wij hadden geen ijskast nodig, alles was vers. Toen ik in de zestiger jaren naar Israel immigreerde, had men hier al ijskasten (d.w.z., een goed geissoleerde kast met blokken ijs, die we van de ijsfabriek kochten). Rijke snobs inporteerde uit de VS electrice koelkasten, speciaal van de giant Westinghouse. Eigenaars van geimporteerde koelkasten kochten hun status, met hun dure koelkasten. Als ik me goed herinner, waren er ook koelkasten, die tijdelijk gebruikt werden als ijskast (met ijsblokken, inplaats van electriciteit).

Ik denk dat pas in de tachtige jaren hebben wij onze eerste koelkast gekocht, (erg duur) en begonnen we gekoelde producten van zelf sprekend te beschouwen. De transfer van het gebruik van verse producten tot pre-cooked, instant frozen, deep freeze, fast food was een evolutie, waar bij wij pasief aan deelnamen, tegen onze principen in, wij doen daar niet aan mee, maar ondertussen, weten onze kleinkinderen niet meer hoe men verse producten gebruiken.

De vraag is natuurlijk, eten we nu gezonder, of onze evolutie van vers naar conserven, is een verlies in voedsel waarde, ik denk van niet, ik kan het natuurlijk niet bewijzen, maar kijk naar het omhoog gaan van de gemiddelde leeftijd, dat komt omdat we gezonder leven (en eten). Inderdaad, heimwee naar de smaak van vroeger (mijn moeders keuken), speelt nog steeds een rol, vooral als men een kip van vandaag vergelijkt met de smaak van een kip van vroeger, de tomaat van toen en vandaag, of een goed kopje koffie.

Mijn nieuwe koelkast is geweldig, maar een kokend heet glas met thee of koffie, van de bedoein herder, tijdens een trektocht in de woestijn, smaakt nog steeds naar toen.

Ben ik mijn broeders hoeder?

We hebben hier een afschuwelijke moord, gepleegd bij een van de zonen, die zijn ouders vermoorde, schijnbaar om zijn gokschulden te dekken met de erfenis..

Het gebeurde een paar maanden geleden in Jerusalem, toen de vermoorde ouders werden gevonden bij de politie, na een telefoontje van de verdachte zoon. Alle aanwijzingen en clues die gevonden werden ter plaatse, inclusief forensic bewijzen van DNA, en een video van een straat kamera wezen op Daniel, die eerst beweerde, die nacht een alibi te hebben buiten Jerusalem, maar later toegaf dat hij in zijn ouders huis was tijdens de moord (hij zat verborgen op de WC), en alles had gehoord.

Maar Sherlock Holmes had genoten van deze misdaad, want Daniel beschuldigd zijn identical tweeling broer Nir als dader. Nu zou dit makkelijk opgelost zijn met een DNA test, maar wat blijkt, bij identical tweelingen, hun DNA is het zelfde, en al hoewel Daniel had redenen voor de moord (zijn gokschulden en het feit dat hij vedacht wordt van pedophilia (, iets wat de ouders niet wisten maar zijn tweeling broer Nir wel, en misschien als wapen gebruikt wordt als chantage tegen Daniel).

Maar Daniel is niet zomaar iemand, hij is een bekend Advokaat, die zich had gespecialiseerd in ervenissen en aangewande processen.

De identical tweelingen hebben wel het zelfde DNA, maar verschillende vingerprinten, maar dat helpt heel weinig, daar de dader de gehele moord ruimte (slaapkamer van de ouders) had gereinigd met bleekwater, en natuurlijk beide zoons kwamen vaak hun ouders bezoeken, dus vingerprinten zijn buiten de moord kamer, weinig bewijs

De stad der Engelen

Daar waar de snelwegen van Noord Israel naar het Zuiden, en de weg van Jerusalem naar de havenstad Ashdod elkaar kruisen is er een stadje onstaan dat Kiriath Malachi is genoemd. Kiriath Malachi betekend stad der Engelen, en al hoewel er waarschijnlijk ook vele engelen wonen, denk ik niet dat deze naam is gekozen om de aard van de bevolking te eren.

Kiriart Malachi is zoals vele steden in Israel, een immigrantenstad van Marokkanen, Russen en Ethiopiers, maar natuurlijk zijn er ook die uit andere landen kwamen of in Israel geboren en getogen zijn. Er wonen ongeveer 30.000 inwoners, die van industrie, handel en werkloosheid leven, maar dat wil miet zeggen dat het geen mooie villawijken heeft, integendeel, Kiriath Malchi is trots op hun inwoners, waarvan een zelfs President van Israel werd verkozen. De president (een titel voor het gehele leven) Moshe Katsaf, kwam in de laatste jaren in opspraak, daar hij beschuldigd werd van vrouwen te hebben verkracht, en een half jaar geleden werd hij gevonnist en gestraft met 7 jaar gevangenis. Moshe Katsaf was als jongetje naar Israel geimmigreerd (gevlucht) uit Iran, en met een impressive loopbaan van Burgemeester van Kiriath Malachi, tot Minister en van Minister tot president was gekomen, kon de mentaliteit van het land van afkomst niet overwinnen. De status van vrouwen in Iran is over het algemeen erg laag, de mannen permitteren zich om alles te doen, maar de vrouw, als ze haar mond open doet werd ze stenigd.

Natuurlijk, toen uiteindelijk de zaak voor de rechtbank kwam, werden de politie en rechters beschuldigd van discriminatie. Naar vele bochten, vele leugens en draaierij werd (in zijn eigen ogen dan) Moshe Katsaf in de bajis gestopt, en was dat waarschijnlijk het eind van zijn kleur rijke loopbaan. Nu is er een nieuw schandaal uit gebroken bij de Engelen. De huidige burgemeester van Kiriath Malachi is nu ook aangeklaagd voor het gebruik van het vrouwelijke personeel van de gemeente, om de lange dagen en nachten door tekomen met gehuurd gezelschap in bed.

Ik weet niet of jullie het bijbelse verhaal van Lot kunnen herinneren, waar Lot aan het afdingen is met God, om zijn stad Sodom (sdom) te redden. Hij vraagd God, als ik 10 goede mensen kan vinden in de stad, zal U dan de stad sparen, en God zei, 10 O.K. Maar als er minder dan 10 zijn, gaat Sodom kapot, het resultaat is bekend, er waren minder dan 10, en was dat het einde van Sodom tot Spenser zijn naakt foto maakte van 3000 naakte mensen in de Dooie zee.

Ik weet niet of mijn laatste paragraaf verbonden is met mijn verhaal over de Stad der Engelen, ik geloof van niet, maar ik probeer altijd een eind zuigen met een klap, aan het blog.