Zielenpoot

Zielenpoot

Vandaag las ik in een van de Nederlandse ochtend bladen, dit bericht en wou ik daar op reageren.

Het gaat over een van de leiders van de extreemrechtse Hongaarse partij Jobbi, Csanad Szegedi, bekend om zijn antisemitische uitlatingen en harde afwijzing van de Roma, is er onlangs achter gekomen dat hij joods is.

'Ik ben er achter gekomen dat mijn ouders joods waren. Dat is het grote nieuws', zei Szegedi in een interview met de krant Barikad. Szegedi zei zich gedwongen te voelen uitleg te verschaffen, nadat zijn bekentenis voor heel wat ophef had gezorgd op internet. Dat meldt Le Huffington Post.

'Ik zeg niet dat ik verbaasd ben over het nieuws', zei de politicus in het interview, maar hij gaf wel toe dat het hem tijd had gekost het nieuws te 'verteren'.

Het voorval heeft de extreemrechtse partij in Hongarije in een lastig parket gebracht, maar de partijleider van Jobbik zei na de bekendmaking op de nationale televisie dat Szegedi gewoon zijn functie kon blijven vervullen.

'Ik denk dat wat telt niet is te weten wie er precies van het 'zuivere Hongaarse ras' is, maar dat belangrijk is hoe dat men zich gedraagt als 'goede Hongaar', was de verdediging van Szegedi in het interview. 'Hongaars zijn betekent voor mij verantwoordelijk zijn voor mijn land, en dat heeft niets te maken met rassensuprematie'.

Recentelijk nog haalde een collega van Szegedi bij Jobbik alle kranten in het land met het voorstel om zijn bloed te laten testen om uit te kunnen sluiten dat hij joods noch Roma-bloed door de aderen had stromen.

Szegedi zelf haalde de Hongaarse en internationale media door zich in 2009 tijdens zijn eerste sessie van het Europees Parlement te verschijnen in het uniform van de Hongaarse Garde, de paramilitaire tak van Jobbik.

De reacties op het nieuws van Szegedi's joodse wortels variëren in Hongarije tussen amusement en consternatie. Het blog Narancs.Hirado, een bekende criticaster van het conservatieve kabinet van premier Viktor Orban, oordeelde dat het 'onmogelijk' was dat zegedi niet op de hoogte was van het feit dat zijn oma een bekende jodin was die de Holocaust had overleefd.

(Einde van het artikeltje)

Ik heb een paar observaties over dit fenomeen, namelijk blijkt het dat de meeste fanatieke antisemitesten, Joods bloed hebben. Dat gaat ook voor een ander soort van antisemitisme, namelijk de anti Israël organisaties geleid worden door ex-Israëlisch of op zijn minst iemand met Joods bloed.

Waarom is dat eigenlijk, zou het zijn dat deze (in mijn ogen dan) verraders, geloven dat als ze hard schreeuwen en protesteren, in de volgende pogrom gespaard zullen worden.

Maar het zou ook komen door een schijnbaar extra portie van IQ, dat hun in een leider positie plaatst, zoals in het land van de blinden is een-oog koning. En dan komt de vraag,hoe komt het dat de Joden het hoogste aantal van Nobel prijzen hebben opgestoken? Een feit dat natuurlijk ook haat van de niet Joodse zijde, opbrengt.

Maar nu, terug naar Hongarije, waar die arme zielenpoot, die op haat was afgestemd, in eens realiseerde, dat zijn rassenhaat, eigen haat is.

Het Jood zijn of niet zijn, kan je niet afwassen, wij zijn er mee geboren, wij hebben niet gekozen, wel werden als Jood geselecteerd door de moffen, indien een van onze grootouders Joods was, en het maakte weinig uit of onze voorvaders religieus Joods waren, of geassimileerde afvallers waren. Weinig Nederlanders zijn bekend met het Jodendom, of de niet religieuze Israëlieten, die in jullie midden leefden, waarvan velen zijn uitgeroeid in de 2de WO, omdat ze Joden waren.

Ik ben naar Israël geïmmigreerd, omdat ik de volgende keer dat een vlaag van antisemitisme uitbreekt in Europa, ik veilig tussen mijn soort mensen woon, en niet geselecteerd wordt als Jood of Zionist.

leven wij gezond?

Leven wij gezond?

Het blijkt dat deze vraag heel moeilijk te beantwoorden is, aan de hand van de media, is ons laatste uurtje geslagen want wij lopen er niet meer in, de advertenties die ons vertellen dat als we niet onmiddelijk dit pilletje beginnen in te nemen, of dat onderzoek laten doen, 20 kilo afvallen, 40 km per dag wandelen, niet in een speciaal bed slapen en geen naalden laat zetten door de chinese japanner, je kans is dat je vroeg zal sterven.

Voor jongere mensen is dat werkelijk moeilijk om te beslissen of die Professor met de baard die smorgens urenlang over jouw medische geschiedenis ouwehoert, niet blind te volgen als guru leerling. Wie durft er nog witte meel producten te eten, of een paar jaar terug, gekookte eieren te eten, is suclimate de juiste vervanger van suiker, moeten we nu zoutloos en smaakloos eten, en vooral pilletjes slikken met vitamina, (B, C, D,), koffie zonder cafeine, vlees zondere colestorol, en ik kan zo uren lang doorgaan.

Mensen worden te dik, ze krijgen niet genoeg beweging. En waarom vertellen de media ons dat, uit mensen liefde of uit zuivere commerciele overdenkingen. Als we zo ongezond leven, hoe komt het dat onze levensduur de gehele tijd omhoog gaat, en dat onze gemeenschap het grote aantal van oudere van dagen niet meer kan behandelen, geen plaats, wachtlijst, onder de 84 geen kans. Vele oudjes die lekker gemaakt worden door de reclame van tehuisen voor bejaarden, blijven in hun oude, niet meer practische woning, en wachten opdat uiteindelijk iemand de pijp uitgaat in het oudertehuis, zodat er plaats is.

De gemiddelde levensduur van de mens is in de laatste eeuw meer dan 20 % omhoog gegaan, desondanks dat we witte bloem hebben gebruikt, onze rijst zonder schilletjes eten, soms wel een glaasje alcohol drinken, en wel eens fast food eten of vet vlees. Het blijkt dat alles afhangt van je lucky star, de ene sterft kern gezond van een hart attack op 36 jarige leeftijd, de andere sukkelt zijn gehele leeftijd, en viert zijn diamand jubeleum.

Het is werkelijk onbelangrijk welke leeftijd je bereikt, de kwestie is, of je van je leven geniet. Ouderdom komt met gebreken, je benen doen pijn, makkelijke taken worden moeilijk, zoals naar de wc gaan, je begint te vergeten, je horen en zien worden slechter, daar kan je nu goed over gaan zitten treuren, maar ook kan je deze klachten verdrukken, en elke morgen schreeuwen (zachtjes, voor je zelf) hoera hoera, ik leef nog.

Ik ben persoonlijk dol op Hema worst (tot mijn spijt hier in Israel niet verkrijgbaar) en als ik op bezoek ga in Nederland, eet ik me ziek aan worst. Ongezond, waarschijnlijk wel, maar nagus (genieten in het Yiddish en Bargoens) is op onze leeftijd, veel keren belangrijker dan het geklep over gezondheid.

 

Toen onze mop een mopje was.

Ik kom oorspronkelijk uit Den Haag, de Bomen en Bloemenbuurt, je weet wel, vlak bij de tram remise op de laan van Meerdervoort. Het was niet een erg sjieke buurt, maar ook niet een van de problemen wijken, zoals het schilders kwartier. Het was een wijk (en waarschijnlijk nog steeds) van de armere middelklas. De huizen hadden geen badkamers, en als je jezelf wou wassen, deed je dat, tegen kleine betaling, in het openbare badhuis.

Dagelijks wasten wij ons zelf in de keuken wasbak, tot uiteindelijk mijn broer een opklapbare douch bouwde in de keuken, met een grote teil om het water optevangen en met plastieke gordeinen. Het was een ongekende luxe, al hoewel, ik wel hield van de wekelijkse visite naar het badhuis, met zijn speciale geurtjes zoals groene zeep.

Ik weet niet of er vlak na de oorlog eigenlijk huizen waren met badkamers, net zo min als een telefoon in huis, een ijskast, de televisie begon net, ik denk zelfs dat meeste mensen maar een radio hadden, een groot houtenapparaat, met een plaatje er op geschroeft, waar op de radiostationen stonden aangegeven. Onze vloeren waren bedekt met zeil (op de gang, in de keuken, en in de slaap en zit kamer hadden we (als ik me niet vergis) een soort vezel mat vloerbedekking, die we met de stofzuiger schoon maakten. De zeil (of is het zijl)vloeren werden schoon gemaakt met een bezem en daarna een dweil.

Toen ik in 1955 naar Engeland ging om te studeren, zag ik voor het eerst een mop (een touwtjes bezen), die werd gebruikt om de tegel vloer, maar ook zeil vloeren schoon te maken, een sisteem dat vlugger en makkelijker was dan dweilen, ook voor de knieen en de rug.

De school was een groot herenhuis dat aangepast was voor een internaat te behuizen, met de luxe van twee grote badkamers met heet water en douches. Niet dat alle inwoners daar veel gebruik van maakten, want wassen was nog niet erg in. Nu dat ik daaraan terugdenkt, moet ik concluderen dat we wel een groepje van viezerikken waren.  Maar als je zelf stinkt, kan je je buurman niet meer ruiken.

Toen ik in 1958 naar Israel en de kibbutz immigreerde, met hoge subtropische temperaturen, werd het douchen na werk een noodzaak, en opfrissend na de stoffige met zand beladen wind.

De vloer was overal (vooral in de woestijn) tegels of beton, zonder vloer bedekking (vanwege het gevaar van ongedierte (slangen, schorpioenen, hagedissen en ontelbaren insecten van alle soorten). Toen der tijd werden deze vloeren gedweild met een gewone ouderwetse dweil (moppen waren er nog niet).

Ik denk dat de mop zijn intrede heeft gemaakt rond het jaar 2000, waarschijnlijk door westerse immigranten die de mop gewoon waren.Meeste Israelis beschouwen de mop al minderwaardig in vergelijking met de dweil. Wij niet, wij hebben al een mop voor de laatste 20 jaren.

Mijn schoonzus had mophoofden gekocht, maar kon geen mop wring emmer vinden, en besloot door te gaan met dweilen, en natuurlijk, ieder zijn meug.

Gisteren kreeg ik een mededeling dat ik naar het postkantoor moest komen, want ik had een pakje. Ik dacht, misschien is het de grote erfenis van die wijle oom die ik nooit gekend heb, in Amerika, die mij had verkozen om al zijn geld aan mij over te maken, en dit de efenis papieren waren om te tekenen. Maar die rot vent, dee net of ik niet bestaat, en heeft me geen cent achter gelaten. Voor mij kan die de pot op, dood of niet.

Vannacht kon ik niet slapen, wat zou ik kopen, een niewe auto, een wereldreis, hoe kan ik mijn rijkdom spenderen, bijvoorbeeld bij een verjaardag tevieren (ik heb nog tijd) zoals Naomi Cambel, die maar 10 mensen had uit genodigd, maar mij niet, dat rot wijf.

Met moeite dronk ik mijn ochend koffie, was de eerste op het postkantoor, met trillende handen, gaf ik de post beambte het bewijsje, en kreeg ik een pakje in mijn hand.

Ik met het pakje naar huis, rende naar boven, nam een mes en verwijderde de verpakking, en inderdaad, de twee mop hoofden van mijn schoonzus, hadden hun uiteindelijke adres gevonden.

Het moraal van mijn verhaal is, dat een mophoofd is voor mijn broer en schoonzus een onding er voor mij, een van de mooiste cadeaus (cados) van vandaag.

Dat is net als pissen tegen de benen van een politieman, en vragen waar de WC is.

Israëlisch-Palestijns conflict (uit de VK van vandaag)

Hamasfamilie boos op Israëlische filmmakers om drank en blonde schoonheid

Door: Rolf Bos − 26/05/12, 09:23

© Reuters. Model Bar Rafaeli tijdens de modeweek van Milaan, vorig jaar september.

De familieleden van Mahmoud Al Mahbouh, de Hamasleider die in 2010 onder mysterieuze omstandigheden in Dubai gedood werd, hebben protest aangetekend tegen de Franse en Israëlische producenten die een speelfilm over zijn mysterieuze dood maken. In de film drinkt de Hamasleider vlak voor zijn dood alcohol in een bar. Bovendien laat hij zich verleiden door een blonde schoonheid.

Dit geschetste beeld van 'de martelaar' Al Mahbouh is volgens zijn familieleden 'immoreel'. 'De film doet het imago van onze broer geweld aan. Het is een zionistische samenzwering', vertelt zijn broer Fayaq vanuit Gazastad. 'We zijn een religieuze familie. Onze broer is een eervol symbool van het Palestijnse verzet. Dat beeld wordt door de filmmakers door het slijk gehaald.'

Mahmoud Al Mahoub, die onder meer betrokken zou zijn geweest bij de dood van twee Israëlische soldaten, werd in januari 2010 vermoord in een hotelkamer in Dubai. Destijds werd al snel naar de Israëlische veiligheidsdienst Mossad gewezen. Een beschuldiging die door Israël tot op de dag van vandaag consequent van de hand wordt gewezen.

Toch duidden alle ingrediënten op een goed voorbereide actie, die alleen door  een geoliede geheime dienst kan zijn uitgevoerd. Op het moment van de moord waren er liefst 26 buitenlanders in het land die, zo bleek later, op valse westerse paspoorten Dubai waren binnenkomen. Veiligheidscamera's in het hotel toonden onder meer pikante beelden van vier verdachten die de lege kamer van de Hamasleider binnengingen. De daders werden nooit gepakt.

Kidon
De film waar de familieleden van Al Mahbouh zich zo druk over maken wordt onder meer in badplaats Eilat gedraaid. De werktitel luidt 'Kidon' (Speer in het Hebreeuws). Het wordt een komedie met een serieuze ondertoon, zegt producer Micha Scharfstein, met een einde bovendien dat verrassend mag heten.

Hoofdrollen zijn er voor de Franse acteur Tomer Sisley en de Israëliër Shlomo Bar Abba, die een hoofdrol vervulde in Footnote, de Israëlische film die dit jaar net naast een Oscar greep.

Al Mahbouh, gespeeld door de Arabisch-Israëlische acteur Shredy Jabarin,  wordt in de film in de hotelbar verleid door het Israëlische topmodel Bar Refaeli, die onlangs door lezers van mannenblad Maxim tot mooiste vrouw van de wereld werd verkozen. In Mossadkringen wordt zo'n actie van een aantrekkelijke spionne een 'honingval' genoemd. De Hamasleider trapt er - in de film althans -  nietsvermoedend in.

Nu dat is wat we brutaal noemen, een ras moordenaar, hoofd terreurist van de Hisballah humanistische organisatie (terreur groep), die door onbekende daders is dood geschoten in een hotelkamer in Dubai, is nu door de Hammas heilig verklaard. Niet alleen dat hij verleid werd door een mooie vrouw maar dronk alcohol in een bar.

Is er dan niets heilig voor die zionisten, om een lullig verhaaltje te verzinnen over deze Shihad, die niet alleen Israelis vermoorde, maar ook Amerikanen en verdachte Palestijnen. Ik ben zeker dat de Hammas Israel zal aanklagen bij de veiligheidsraad, majesteit schennis noemen ze dat.

Wij hebben dezelfde problemen!

Wij hebben de zelfde problemen!

Ik heb al vaker geschreven dat als men dagelijks de kranten leest van Nederland en van Israel, bemerkt men dat de problemen, beide in politiek en dagelijkse problemen, verdacht veel op elkaar lijken, en bijna elkaar copieren. Een van de belangrijkste problemen van vandaag de dag, is de illigale migrant (allochtoon), mensen groepen die gevlucht zijn om de politieke situatie in hun eigen land, en naar onze landen zijn gekomen, daar

1 – hier is hun leven niet in gevaar,

2 – er is werk (illigaal zonder werk vergunning).

Bij ons (Israel) zijn het aantal van deze illigale migranten, ongeveer 70.000 tot 140.000 in aantal. Alle zijn (met enorme levens gevaren gesmokkeld door de Egyptische (Sinai woestijn) tegen grote bedragen.

Israel probeerd vergeefs de stroming van deze mensen te stoppen, en is nu een grensmuur in de aanleg die de mensen infiltratie zal moeten stoppen, maar tot dit niet hermetisch gebeurd is, blijven ze komen. Israel is net als Nederland, lid van alle humanitaire afspraken en overeenkomsten, en net als in Nederland, mogen ze deze vluchtelingen niet terug sturen, als er gevaar voor hun leven is in hun eigen land (zo als bijvoorbeeld Soedan en Erritrea, landen met interne en externe terreur.

Daarbij hebben we ook een gewetens kwestie, want de meeste Israeliers zijn afstammelingen van de Holocaust overlevenden, het antisemitisme en de rascistische vervolgingen van de Joden in de Arabische landen. Wij begrijpen deze vluchtelingen, maar in een klein landje zoals Israel, met de problemen van terreur en minderheids groepen zoals onze Bedoeinen in de Negev woestein, menselijk behandelen van de vluchtelingen is een soort van zelfmoord.

Het gehele deel van zuidelijk Israel, (ten zuiden van Tel Aviv) is overstroomd met Soedanese en andere zwarte Afrikaanse volken), die zonder wetttelijk inkomen, zonder woningen en voorzieningen, van zelfsprekend in opspraak komen door diefstal, moord, verkrachtingen, aanslagen, enz.

De plaatselijke bewoners van deze Israeli armoe wijken, waar ook de wettelijke (met verlopen vergunningen) gast arbeiders leven, zijn nu gevaarlijk voor de Israeli, en de plaatselijke inwoners die geen geld hadden om te vluchten, komen nu in opstant tegen deze nieuwe golven van migranten.

Nu heeft de regering een nieuw plan, met het oprichten van kampen, ontvangst centra, die tevens als tranfer kampen zullen dienen, om de mensen terug te zenden naar hun land van afkomst. De gehele wereld zal nu kommentaar daarop hebben, en ze zullen terecht zeggen, wat gij niet wil dat U geschied, doe dat ook een ander niet, en de wereld heeft gelijk, nog een reden om Israel te haten. Intussen, de Nederlandse regering is daarop gevallen (de Israelische regering stond twee wken geleden ook op wankelen). Nu maar zoeken hoe we de slechte acties van de regering in een watte doos gaan leggen, want een andere oplossing bestaat er niet.

Gisteren hebben we hem ontvangen.

Verleden maand hebben we een nieuwe koelkast gekocht, onze oude koelkas hadden wij al 25 jaar, werkte prima, maar gebruikte veel electriciteit. Nu heeft de Israeli regering een campagne begonnen met het inruilen van oude koelkasten voor een nieuwe,met een dertig % korting. De reden voor deze campagne is om het electriciteits tekort te bestrijden. Uiteindelijk is deze campagne erg aantrekkelijk, want de oude frigidaire is deel van het program, en wordt verwijderd door de leverancier van de nieuwe koelkast en ingeleverd voor de sloop. Hier in Israel, het verwijderen van oude goederen is een probleem, zeker voor de oudere sectie van de bevolking. Maar niet in deze actie, gisteren kregen wij de nieuwe koelkast, die geinstaleerd werd door de leverancier, nadat ze de oude koelkast hadden getest (of het werkt), een van de condities van de campagne.

Nu hebben we een hiper moderne koelkast, met een digital control sisteem, en het fijne is, het maakt geen lawaai. Hier in Israel is een koelkast geen luxe, en vandaag de dag, zijn er nog weinig mensen die geen koelkast hebben, en kan ik het me niet indenken, hoe we zonder konden leven.

Toen we kleine kinderen waren in Nederland, na de oorlog, waren er nog geen koelkasten, en de zuivel producten werden bewaard op de koudste plek in het huis, bij ons was dat halfweg op de trap (wij woonde een hoog). De melkman kwam dagelijks langs, belde aan, en na dat we de deur open hadden getrokken, en hij “de melkboer”had geroepen, deden we de bestelling van melk, karnemelk, eieren, enz.

Zoals iedereen toen, aten wij margarine en kaas, van de kaasboer (winkel). Zover ik me kan herinneren werd de melkboer betaald, een keer per week, door geld achter te laten op de trap. Een koelkast hadden we niet nodig, als de melk verzuurde, dan maakte mijn moeder er kwark van.

Eigenlijk, alle dagelijkse producten werden verkocht met paard en wagen, door leveranciers die langs kwamen, de bakker, de visboer, de groentenboer, enz Wij hadden geen ijskast nodig, alles was vers. Toen ik in de zestiger jaren naar Israel immigreerde, had men hier al ijskasten (d.w.z., een goed geissoleerde kast met blokken ijs, die we van de ijsfabriek kochten). Rijke snobs inporteerde uit de VS electrice koelkasten, speciaal van de giant Westinghouse. Eigenaars van geimporteerde koelkasten kochten hun status, met hun dure koelkasten. Als ik me goed herinner, waren er ook koelkasten, die tijdelijk gebruikt werden als ijskast (met ijsblokken, inplaats van electriciteit).

Ik denk dat pas in de tachtige jaren hebben wij onze eerste koelkast gekocht, (erg duur) en begonnen we gekoelde producten van zelf sprekend te beschouwen. De transfer van het gebruik van verse producten tot pre-cooked, instant frozen, deep freeze, fast food was een evolutie, waar bij wij pasief aan deelnamen, tegen onze principen in, wij doen daar niet aan mee, maar ondertussen, weten onze kleinkinderen niet meer hoe men verse producten gebruiken.

De vraag is natuurlijk, eten we nu gezonder, of onze evolutie van vers naar conserven, is een verlies in voedsel waarde, ik denk van niet, ik kan het natuurlijk niet bewijzen, maar kijk naar het omhoog gaan van de gemiddelde leeftijd, dat komt omdat we gezonder leven (en eten). Inderdaad, heimwee naar de smaak van vroeger (mijn moeders keuken), speelt nog steeds een rol, vooral als men een kip van vandaag vergelijkt met de smaak van een kip van vroeger, de tomaat van toen en vandaag, of een goed kopje koffie.

Mijn nieuwe koelkast is geweldig, maar een kokend heet glas met thee of koffie, van de bedoein herder, tijdens een trektocht in de woestijn, smaakt nog steeds naar toen.

Ben ik mijn broeders hoeder?

We hebben hier een afschuwelijke moord, gepleegd bij een van de zonen, die zijn ouders vermoorde, schijnbaar om zijn gokschulden te dekken met de erfenis..

Het gebeurde een paar maanden geleden in Jerusalem, toen de vermoorde ouders werden gevonden bij de politie, na een telefoontje van de verdachte zoon. Alle aanwijzingen en clues die gevonden werden ter plaatse, inclusief forensic bewijzen van DNA, en een video van een straat kamera wezen op Daniel, die eerst beweerde, die nacht een alibi te hebben buiten Jerusalem, maar later toegaf dat hij in zijn ouders huis was tijdens de moord (hij zat verborgen op de WC), en alles had gehoord.

Maar Sherlock Holmes had genoten van deze misdaad, want Daniel beschuldigd zijn identical tweeling broer Nir als dader. Nu zou dit makkelijk opgelost zijn met een DNA test, maar wat blijkt, bij identical tweelingen, hun DNA is het zelfde, en al hoewel Daniel had redenen voor de moord (zijn gokschulden en het feit dat hij vedacht wordt van pedophilia (, iets wat de ouders niet wisten maar zijn tweeling broer Nir wel, en misschien als wapen gebruikt wordt als chantage tegen Daniel).

Maar Daniel is niet zomaar iemand, hij is een bekend Advokaat, die zich had gespecialiseerd in ervenissen en aangewande processen.

De identical tweelingen hebben wel het zelfde DNA, maar verschillende vingerprinten, maar dat helpt heel weinig, daar de dader de gehele moord ruimte (slaapkamer van de ouders) had gereinigd met bleekwater, en natuurlijk beide zoons kwamen vaak hun ouders bezoeken, dus vingerprinten zijn buiten de moord kamer, weinig bewijs