de kruisridder van heden

Een kruisvaarder van heden

Door David Verveer

Natuurlijk moet ik beginnen dat de hoofd persoon in mijn verzonnen verhaaltje komt van discussies die ik hield op het VK forum, met een oudere heer (maar jonger dan ik), die op zijn oude dag een soort van Donquichot is geworden die strijd tegen windmolens. Hij is zoals de held van Cervantes, verbeeld zich zelf een kruis/ridder, die het onderdrukte volk van Palestina probeert te redden, uit de handen van die wrede Israëliërs, die voor niets staan.

En net als Donquichot, in zijn verwarde redenering, heeft hij moeilijkheden met het onderscheiden van fantasie en propaganda, met de waarheid, en daar deze ridder strijdt van uit zijn stoel achter de PC, en nog nooit in de buurt van het Heilige land is geweest, behalve de Heilige Land Stichting, strijdt hij met fraseologie tegen de Israëliërs die hem in het begin serieus nemen, en hem proberen uit te leggen, wat werkelijk gebeurt in het Midden Oosten.

En net als Donquichot moeten we onze held een naam geven, en hebben we gekozen de naam van Robertus van Wageningen, heer van Amstelveen en Nergens, ridder in de orde van de Hollandse kikker.
Alhoewel, de kruisridders in fijt bandieten waren die de vrijheid hadden verkregen, als ze het kruis en zwaard op namen om te vechten voor de bevrijding van het heilige land, dat toen was veroverd bij de Islamitische stammen van uit Arabië. Deze hordes van bandieten stroomde van Europa in de richting van het heilige land, zonder enige proviandering en leiding, zonder financiële hulp, roofden hun bestaan met het uitmoorden en stelen van de groepen die zich zelf niet konden verdedigen, zoals de Joden. Duizenden Joden verloren hun leven tijdens de kruis tochten, maar de Katholieke kerk reageerde niet op deze misdaden, want ze w wilden geen moeilijkheden met deze misdadigers.

Romantische verhalen over ridders van het kruis, die hun leven gaven om het heilige land te bevrijden, waren de basis voor sprookjes en sprookjes helden tot vandaag toe, waarbij de historische waarheid, de onderlinge gevechten en moorden, en hun slachtoffers niet in voorkomen.

Onze held Robertus van Wageningen was natuurlijk geen historicus, anders zou hij andere helden hebben gekozen, maar nu met heftige discussies, heen en weer, op de Internet, met help van stormtroepers met NSB idealen, stond hij pal tegen elk argument. Hij voelde zich terecht, de held die tegen verdrukking en land roof streed, en zag zich zelf een glorieuze intocht, na dat hij de vijand had verslagen. In zijn waanzinnige verwarring werd hij net als Donquichot beledigd als iemand hem onbeleefd de waarheid schreef, hoe durven ze, hij heel van Wageningen, ridder in de orde van de Hollandse kikker, hoe durven ze hem persoonlijk aan te vallen. En inderdaad, te laat realiseerde ik de geestelijke toestand van onze Robertus, als het moeilijk is om de geestelijke toestand van de schrijver te begrijpen, en toen hij toegaf dat hij zich zelf als kruisvaarder zag, en kwaad werd toen hij merkten dat mensen hem niet voor vol aanzagen, begon ik te realiseren, wat zijn problemen waren.

En nu dat ik realiseer met wie ik argumenteerde, heb ik werkelijk spijt, niet alleen dat ik reageerde op zuivere nonsense maar ook omdat de arme man professionele help nodig heeft, en VK opinies kunnen dit niet geven. Robertus sein gezund und stark.

p.s. Iedereen die denkt dat hij onze held herkend, heeft gelijk, maar als jullie het hem niet vertellen, zal hij zich zelf niet herkennen, en het nooit weten dat hij bij mij een held is.
David Verveer