Het vervolg van het duoblog Timmer Ark en David Verveer

Het vervolg van het duoblog TimmerArk (Nederland) en David Verveer (Israel).

Mijn familie is net als vele andere families hier in Israel, erg internationaal, mijn oudste broer is getrouwd met een Griekse vrouw, de familie die uit Yanina stamt, de geschiedenis over de joden van Yanina is het googlen waard, een tien jaar geleden zijn wij met ons vieren, (mijn broer en zijn vrouw en ik met mijn vrouw) Yanina gaan bezoeken. Prachtige plaats, en zeker de moeite waard voor elke toerist.

Mijn tweede broer is getrouwd met een vrouw die in Nederland geboren is, maar haar familie komt uit Duitsland, (uit de grensstreek in de buurt van Dusseldorf). Beide mijn broers wonen hier in Israel.

Mijn zusje, is getrouwd met een Amerikaan van Italiaanse afkomst (ouders), zij leeft in de USA.

Mijn vrouw haar ouders komen uit Oekraïne, gevlucht tijdens de communistische revolutie naar Freistadt Dantzig, en in de dertigen jaren naar Israel geïmmigreerd. Mijn vrouw in een Tsabre (een naam voor iemand die hier is geboren, genoemd naar de cactus vrucht, ruw van buiten maar zoet van binnen).

Mijn oudste dochter, die heelaas twee keer haar man verloren heeft, de eerste door ziekte en de tweede, door een aanrijding, de ouders van haar eerste man, kwamen uit Marokko, en de tweede, uit Roemenie.
Mijn jongste dochter woont op het ogenblik in Barbados (Caribische eilanden), haar man is een mix van een Turkse vader en een Oostenrijkse moeder.
Zo als jullie kunnen zien, een Internationale familie, heel gewoon in Israel, Met mijn oudste broer spreek ik in Hebreeuws, want zijn vrouw kan geen Nederlands, en met mijn tweede broer, in het Nederlands, daar onze vrouwen vloeiend Nederlands spreken.

Stel je voor dat de VN besluit om alle Joden terug te sturen naar hun land van oorsprong, een pietsie moeilijk in ons geval.

Het interessante hier in Israel, dat iedereen zijn eigen familie geschiedenis heeft, dat prima tot uiting kwam, toen mijn oudste kleinzoon, als werkopdracht voor school zijn familie geschiedenis moest beschrijven, en de gehele familie werd ingeschakeld om verhalen te vertellen over verre landen, tradities en tragedies, maar ook prachtige verhalen zoals dat van Yanina in Griekenland.

Al deze mensen zijn naar Israel gekomen als leden van een volk om samen te leven en weer een volk te vormen. We hebben het niet voor niets gekregen, we hebben daar voor moeten vechten, veel slachtoffers gehad, maar vandaag zijn we thuis.

Nu gaan we Pesach (pasover) vieren, een feest dat ons doet herinneren over de vlucht uit Egypte, en Nederland, en Griekenland, Marokko en Turkije, terug uit ballingschap, als vrije mensen. Het is een traditie hier in Israel om ook niet Joden uit te nodigen voor de Seider, de eerste avond van het feest, waar we allen rond te tafel zitten en uitleggen aan de kinderen en de vreemdeling de betekenis van dit feest, de bevrijding van de ballingschap. En geloof mij, iedereen heeft zijn eigen verhaal.

Zoals jullie herinneren, ook Jezus vierde Pesach en de Seider (het laatste avondmaal) was een van de hoogte punten van het geloof. Een kennis van mij, die erg christelijk is, die mij vertelde dat ook hun de seider vieren, in de traditie van Jezus.
Dus kunnen jullie zien hoe klein deze wereld eigenlijk is. En nee, we gebruiken geen bloed in de Matze, (bloed is niet koosjer, zelfs niet als het koosjer zonder verdoving geslacht is).