De Nederlandse Israelier

De Nederlandse Israëliër = Israëlische Nederlander

Door David Verveer

Ik weet niet precies hoeveel mensen onder de groep Nederlandse Israëliër of Israëlische Nederlander, en weet ik ook niet of beide benaming het zelfde zijn, of er verschillende nuances zijn.
Wij, die in de laatste honderd jaar uit Nederland zijn uitgeweken, hebben hier in Israël een organisatie, die heel geregeld bij een komsten hebben. Tot mijn spijt, waarschijnlijk om dat ik bijna geen contact had met ex Nederlanders in de eerste jaren dat ik in Israël woonde, heb ik, alhoewel lid van de Irgoen Olei Holland, bijna geen ex Hollandse kennissen.

Hier in Israël, waar bijna iedereen ergens in het buitenland vandaan komt, en als niet zelf, op zijn minst zijn ouders of grootouders, immigranten verenigingen zijn enorm populair. Niet dat de mensen niet honderd percent Israëli voelen, maar de heimwee naar de jeugd, hoe rot het ook was, schijnt ingeboren te zijn. En eigenlijk ben je je oorspronkelijke nationaliteit nooit kwijt, en ik bedoel niet of je een paspoort heb of niet, je accent, manier van uitspraak, je houding ten op zicht van hoe te gedragen, familie relaties, voedsel keus, enz. typeren het land van je afkomst.

Voor de Nederlander in Nederland ben ik een Israëliër, voor de Israëli hier in Israël ben ik een Hollander. Mijn dochters zijn kwaad op mij omdat ik ze nooit Hollands heb geleerd, en dit terwijl ik nog steeds moeilijkheden heb met Hebreeuws, daar ik niet het verschil hoor tussen de letter gimmel en de letter kuf, de eerste een zachte k en de tweede een harde, of de letters ayin en alef, waarvan het verschil in uitspraak mij steeds niet duidelijk is, en mijn vrouw niet begrijp wat mijn probleem is.

O ja, wij zijn een gemengd huwelijk, mijn vrouw´haar ouders kwamen uit Oekraïne, en via Danzig zijn ze naar Israël gekomen in de dertiger jaren, en spraken ze thuis Russisch met de grootmoeder, met gevolge dat mijn vrouw dus ook Russisch spreekt en goed Nederlands, Engels en Frans, maar dat is tamelijk normaal bij mensen van onze leeftijd hier in Israël. Mijn vrouw heeft Nederlands geleerd toen ik voor drie jaren terug naar Holland ging om Ecologie te studeren.

Maar om terug te komen op het onderwerp van Nederlandse Israëliërs, wij hebben moeilijkheden met onze loyaliteit voor ons vorige vaderland, wij zijn hier gekomen, niet uit financiële nood, en ons leven was niet in direct gevaar, en misschien hier meer met de gedurige oorlog en conflict tussen ons en de Arabieren. De reden dat we hier zijn gekomen was uit ideaal, en omdat we voelden dat wij als Joden niet thuis voelden in het humanistische Nederland, wij werden niet beschouwd als allochtonen, want men kon niet aan ons gezicht zien dat we Joden zijn, maar we werden niet meer als vol beschouwd.

Een bijzonder aspect is, dat ongeveer 10% van de Nederlandse Israëliërs zijn mensen van niet Joodse afkomst die hier kwamen op bezoek en bleven.
In de vijftiger jaren was Nederland enorm populair hier in Israël, en de vriendschap tussen de twee landen was prima, maar langzamerhand, de houding van Nederland ten opzichte van Israël is ver van positief, speciaal na dat Nederlandse regering functionarissen zich erg anti Israël hebben uit gelaten, of – en tegen ons hebben gestemd in de UN.

Als Nederlandse emigranten groep hier in Israël zijn wij veel minder aan het land van afkomst verbonden dan bijvoorbeeld, de Hollanders in Australië of Canada, spijtig maar waar, vooral nu dat elke dag er aanvallen op Israël zijn in de Nederlandse pers, onfair en zeker niet verdiend.