Ik heb ze nooit ontmoet

Gisteren kreeg ik van mijn achterneef (of eigenlijk van de kleinzoon van mijn vaders neef) een brief doorgestuurd met foto’s van twee meisjes, die beide tot de Joodse Verveer familie hebben behoord, maar in de Holocaust zijn afgevoerd naar de kampen, en daar vermoord in de gas kamers. De brief was van een juffrouw die over de Joodse kinderen wou schrijven die de kampen niet hebben overleeft, en vroeg aan de restanten van de familie Verveer die wel zo gelukkig waren om levend de oorlog door te komen, of wij bezwaar hadden dat deze foto’s gepubliceerd worden in haar boek.

Twee gedachten over deze brief, ten eerste, waar voor niet, als het niet helpt het doet ook geen schade, en dit is een mooie manier om de slachtoffers te herdenken, maar mijn tweede gedachte was meer op mijn zelf gericht, kijk twee jonge meisjes, achter nichten van mij, zijn vermoord door de moffen als straf voor wat? Wat hebben ze in hemelsnaam fout gedaan, dat ze vergast werden, in deze moderne wereld.

Waar waren jullie Hollanders, die mee gewerkt hebben zodat de SS en de NSB deze kinderen kon oppakken, afvoeren en vermoorden? Hoe kunnen we zo een misdaad stilletjes aanvaarden, het excuus, ik was er nog niet, nog niet geboren, of mijn oom had Joden onderduikers in huis, zijn eigenlijk geen geldige humane excuses, jullie “Nederland” hadden de welvaart van hun burgers moeten garanderen, daarvoor waren wij burgers in het koninkrijk.

En nu, bijna 70 jaar later, de restanten van onze familie, die over het merendeel gevlucht zijn uit Holland, niet uit angst voor de moffen, maar uit angst voor hun medeburgers de Nederlander, die zijn Joodse buur heeft verraden.

Een groot deel van deze stille Joodse vluchtelingen zijn uitgeweken naar Israel, en daar voor de vrijheid van hun volk en land gevochten. Maar het geheugen van de Nederlander is kort, enorm kort, de synagoge in den Haag wordt aan de Islamieten gegeven, en staan daar nu twee minaretten op, met het excuus, er zijn geen Joden meer in den Haag. Maar dat is misschien te emotioneel van mij, alhoewel als ik het vergelijk met de geste van het publiceren van die twee Jodinnetjes, ik het gevoel heb dat jullie geen greintje van eerbied hebben voor de slachtoffers van de Holocaust.

Ben ik te gevoelig, overdrijf ik? Ik denk het niet.