Het gebrek aan evenredigheid in de kritiek op israel

Door David Verveer

Waarschijnlijk zullen jullie zeggen: Daar is hij weer, nog eens probeert hij de misdaden van Israël goed te praten, maar dat is onjuist, ik en veel van mijn lands genoten proberen zoveel als mogelijk en als eenvoudig mogelijk de moeilijke situatie van ons bestaan uit te leggen.

Anti-Israël en Anti Joods hoeven deze post niet te lezen, want aan hun is een logische redenering zo wie zo, verloren, en het accepteren van het bestaan van Israël niet aanvaardbaar.
Zij die zeggen dat we zonder meer de zogenaamde vluchtelingen terug moeten nemen, of dat we bombardementen op Israëlische steden, zelfmoord terror en andere Palestijnse wandaden moeten toestaan, zijn natuurlijk van overtuiging dat wij, Israël, geen recht hebben voor bestaan, zij zullen zeggen dat geheel of gedeeltelijk Israël alle landen heeft geroofd van die arme lieve Arabiertjes.
Tegen deze redenering kunnen we natuurlijk niet argumenteren, want dat heeft geen zin, die mensen zijn absoluut blind, en willen niet onze waarheid horen.

Maar voor de normale man, die elke keer over Israël en hun misdaden hoort, en leest over de onmenselijke Israëlische soldaten, die elke morgen voor ontbijt een paar Palestijnen uitmoorden wil ik proberen om nogmaals op een redelijke manier, onze kant van het conflict te laten zien.

Ten eerste, Israël is in 1948 uitgeroepen en vecht sinds die tijd hun onafhankelijk oorlog, op en aan met een of meerdere Arabische buurlanden en terroristen. Israël is een democratie, waarbij we met coalitie regeringen, het land regeren. Er is geen een werkelijk grote partij, en op het ogenblik hebben we een centraal rechtse coalitie, die de centraal linkse coalitie van verleden jaar heeft verplaatst.

De Israëlische staat heeft ongeveer 75% Joden (van vele verschillende groeperingen) en 25% Arabieren, Christenen, Druzen en Bedoeïen. Alle legale inwoners hebben de zelfde rechten, en Integratie van de verschillende bevolking groepen is vergelijking van sommige Westerse landen, veel beter, maar natuurlijk niet volmaakt.
Israël is omringt met Arabische landen, namelijk Egypte, Jordanië en Libanon, de Palestijnse gebieden liggen tussen Jordanië en Israël, en de Gaza enclave, een stripje woestijn, waar de Egypte de vluchtelingen in kampen hebben gesloten, en die daar de laatste 60 jaar leven en broeden. In al de boven genoemde landen zijn Palestijnse vluchteling kampen, die gevoed worden door de UN (UNWRA).
De Palestijnen, en hun nazaten hebben geen rechten en worden door de Arabische leiders als zweep gebruikt tegen Israël.

Tot nu toe heeft Israël alle oorlogen gewonnen, en kunnen we het ons niet veroorloven om te verliezen, want dat betekend het eind van de staat en ons leven. De Palestijnse vluchtelingen hebben het moeilijk, maar niet door Israël, maar omdat ze dus niet op gevangen worden door de landen in waar ze wonen.
Gaza heeft 3 grens overgangen met Israël en een met Egypte. Israël boycot Gaza, om de gekidnapte Israëli soldaat terug te krijgen, maar laat humanistische hulp konvooien door, daar in tegen Egypte heeft zijn grens gesloten met Gaza, en laat alleen geselecteerde mensen door. Gaza is over genomen door Hamas, een terror organisatie die Israël niet herkend en in hun manifest heeft geschreven dat de Joden in de zee moeten worden gedreven.

Na 8 jaren van bombardement uit Chaza op Israëli stadjes en dorpen, heeft Israël dit jaar een militaire actie gevoerd tegen de Hamas waarbij een paar duizend Gazans zijn omgekomen en 10 Israëliërs.
Veel valse onjuiste verhalen zijn in omloop over die oorlog, meestal onjuist en niet bewezen, zelfs als de UN er achter staat, soms is het fout gegaan, en zijn onschuldige mensen gesneuveld, maar men moet niet vergeten dat in een over bevolkte gebied, het heel moeilijk is om een bloedeloze oorlog te voeren, tegen terroristen, zonder slachtoffers.
Natuurlijk heeft Israël het modernste oorlog gereedschap gebruikt, dat voor een persoon niet betrokken en niet in dezelfde situatie, overdreven er uit ziet, maar zoals in medische operaties, men gebruikt het beste, om volledig succes te hebben, zelfs als het unfair klinkt, voorbij zijn de dagen dat van beide zijden katapulten worden gebruikt.

Nogmaals, oorlog is geen geintje, als je moet vechten moet je ook winnen.
Israël heeft geen nederzettingen in Gaza, en heeft geen verplichtingen om het Terrorist stukje land te bedruipen, maar wereld druk op Israël en druk van Israëliërs zelf, maakt het mogelijk om de humanistische konvooien, elektriciteit en water te leveren.

In het verleden, meeste Gazaans werkte in Israël of voor Israëlische bedrijven, na de Hamas de macht overnam, mogen ze Israel niet binnen (behalve voor medische noodzaken).

De Palestijnse gebieden is een soort van autonomie, bestuurd door de Fatah die door Yasser Arafat is opgericht. De Palestijnen hebben twee terroristen oorlogen (Intifada) tegen Israël gevoerd, maar nu zijn hard bezig met te proberen zelfstandigheid te krijgen, maar daar zullen we later over spreken.
In de Palestijnse gebieden (een stukje land dat nooit zelfstandig is geweest en werd bezet door Jordanië, Turkije en Ottomanen, Romeinen Grieken en Perzen, is bevolkt door Arabische Palestijnen die ongeveer dezelfde DNA als de joden hebben, en waarschijnlijk van de 10 Joodse stammen afstammen en bekeerd zin door de Islam, (en een klein deel Christenen), en natuurlijk hebben we de eerder genoemde vluchteling kampen.
Behalve deze inwoners hebben we ook de Joodse nederzettingen, (mensen die zeggen dat ze historische rechten hebben op het land en nederzettingen hebben gebouwd op heuvels.
Deze nederzettingen zijn politiek niet accepteer-baar bij de UN (en ook niet bij meeste Israëliërs) alhoewel ze meestal zijn gebouwd op plekken waar geen Palestijnen woonden.

Het is niet een kwestie van land-roof, maar een kwestie van troeven en argumenten. Zoals er in Israël veel Arabieren wonen, zou het logisch zijn dat Joden in het Palestijnse gebied wonen, maar als ik eerder heb geschreven, we hebben hier niets aan logisch denken.

Een ander probleem is Jeruzalem, en ook hier vele opinies en een knoop die heel moeilijk is om open te maken. In 1948 heeft Israël de oude stad niet kunnen heroveren en bleef het in Jordaanse handen. In 1967 heeft Israël Jeruzalem en de west-bank heroverd. Israël heeft Jeruzalem als hoofdstad uit geroepen, wat niet geaccepteerd wordt door de UN en meeste landen. De stad heeft de omgeving van Arabische dorpen van over de grens van 1967 aan Jeruzalem toe gevoegd.
De inwoners van de Arabische dorpen hebben sociale rechten in Israël, welke ze vol op benutten (AOW en ziekenfonds).
De Palestijnen willen deze Arabische dorpen en het oude stadsdeel van Jeruzalem terug hebben, en dat hun hoofdstad maken.
In het oude stads-deel zijn de heilige plaatsen voor Christenen, Arabieren en Joden, en niemand wil deze opgeven. Er zijn vele oplossingen in de lucht, maar zal dit waarschijnlijk nooit volledig opgelost worden. Een idee om de heilige plekken internationaal gebied te maken zo iets als het Vaticaan, is aanvaardbaar bij meeste Israëlisch maar niet bij de Palestijnen.

Een ander probleem is Hebron, waar vroeger (voor de oorlogen) Joden woonden, en nu her bevolkt is door een groep van fanatieke Joden, die niet willen horen om Hebron op te geven omdat daar de graven van onze voorvaders Abraham, Jacob en Izaäk zijn, die het graf hadden gekocht. He is natuurlijk zin loos om die fanatieken uit te duiden dat deze voor vaders ook de voorvaders van de Palestijnen zijn, maar al dit is een deel van ons kruitvat.
Veel Palestijnen werken in Israël, (illegaal en legaal). De laatste jaren, na de dood van Arafat is de economische toestand met de Palestijnen aanmerkelijk verbeterd, ook is er minder terror.

De Golan hoogte (gebergte in het noorden van het land, veroverd van Syrië) is een politieke kaart, die opgelost moet worden in vrede onderhandelingen tussen Israël en Syrië.

De Libanees grens is de internationale grens, behalve een klein stukje grond dat door Libanon word op geijsd maar oorspronkelijk tot Syrië behoord (Shaba farms). Israël wil het terug geven aan Syrië, daar de inwoners dat eisen.
We hebben geen grens met Irak en Iran, maar Iranees anti Israël nucleair programma is een bedreiging voor Israël en de Westerse wereld.

Nog een paar zinnen: wij, de Israëliërs haten de Arabieren niet, wij zijn opgericht door Joodse vluchtelingen van uit de gehele wereld, merendeel na de Holocaust. Wij hebben weinig alternatieven dan ons zelf te verdedigen tegen de vijand die ons wil uitroeien, desondanks dat het land, het heilige land word genoemd, niemand van ons, wij niet en de vijand niet, zijn heilig (maar misschien schijnheilig).

Ik zeg het weer, kritiek op Israël is goed en opbouwend, maar kritiek gebaseerd op onjuiste verhalen en rumoer is niet eerlijk, zoals verhalen over moord in Jenin en Gaza, Ik hoop dat ik de situatie (of het voornaamste) heb uit gelegd, ik heb nergens jullie verwezen naar argumenten van andere mensen, maar U kunt alles zelf opzoeken op de Internet, en nu, als iemand iets over het Midden Oosten schrijft, probeer ook de andere kant te begrijpen.