de Borkum Saga

De Borgum Saga

Voor dat iemand reageerd met “niet waar, dit is onzin” zeg ik al van te voren, dat hoewel de meeste feiten van dit verhaaltje historisch waar zijn, is het gehele verhaal een verzinsel van mij, en in zo verre een verre familie lid van de Gaza saga (Saga in dit geval betekend een fantasie gebaseerd op werkelijke geschiedenis).

Voor mensen die niet weten wat en waar Borkum is, even een korte uitleg, Borkum is een Wadden eiland in het noorden van Nederland (het eerste Duitse Wadden eiland, aan de andeere kant van de Duits Nederlandse grens (de uitmonding van de rivier De Ems in de Wadden zee), de oorspronkelijke inwoners waren Oost Friezen en spraken een plat Duits dialect.

In de laatste maand van de tweede wereld oorlog, toen de moffen en NSBeers realizeerde dat het mis kon gaan met de trotse aanhangers van het Duitse Rijk, die in Nederland voor de 5 jaar oorlogstijd de Nazi regiem hadden gedient, vluchten ze in de richting van de Duitse grens, die na de wapen stistand, deze patrioten vingen en in kampen plaatsten. Kleine misdaders (mensen die niet meer dan bijvoorbeeld maar een Joodse familie hadden verraden) werden in het algemeen vrij gelaten na hun rechtzaak.

Borkum en Juist (een ander Duits wadden eiland) had een geallieerde bezetting, maar hadden daar weinig of geen jacht op Nazi handlangers, en daar Antisemitisme een trots onderdeel was van de Duitse traditie in Borkum (zie en luister naar het beruchte Borkum lied, er zijn vele videos en verhalen op Google).
Borkum was na de eerste wereld oorlog trots op het feit dat het geen Joodse toeristen wilden hebben, die in het Borkum lied worden aangeduid met Platvoeten, krul haar en kromme neus. Persoonlijk, al hoewel een volbloed Jood, heb ik geen krulhaar (kaal, maar wel gehad als klein kind) een pracht jokel van een neus, en platvoeten, dat weet ik niet, dat controleren ze niet meer.

Dus Borkum en de andere Duitse eilanden barsten van klein misdaders, die niet alleen de Joden maar ook alle andere vreemdelingen (Antillianen, Indiers, Arabieren enz.) haten, maar daar deze eilanden alleen tijdens de zomer bezocht worden, vooral door de Duitsers, die zat zijn van de mooie stranden van Scheveningen, waar de plaatselijke bezoekers onvriendelijk zijn tegen Duits sprekende toeristen die rondhuppelden in leren broeken.

Wat ik vergeten heb om te schrijven, is dat deze eilanden zijn en waren, boordenvol met bunkers, wapens, militaire installaties, zoals de eerste raketten in de geschiedenis (voorlopers van de beruchten V2) die van uit Borkum werden gelanzeerd. In deze poel van platloze platvoeten, is het niet verwonderlijk dat het plaatselijke bestuur (plaatselijk zelfstandig) weinig houden van hun rijkere buren (Groningen en de nabij Nederlandse wadden eilanders) dus toen een plaatselijke ruzie zoeker, artikelen begon te schrijven tegen samenwerking met Nederland, werden de Nederlandse toeristen weg gepest.
Hierbij moet wel even verteld worden dat de enige veer dienst naar Borkum komt van uit Nederland.
Dit is mijn verhaal, gebasseerd op feiten die ik nu even zal herhalen.

Dicht bij Nederland, aan de andere kant van de grens is een groot vluchteling kamp,zwaar bewapend, haters van iedereen en trots op hun haat tegen iedereen,. Stel dat een paar idioten nu raketten beginnen te schieten in de richting van Nederland, niet meer dan honderd per dag, zou Nederland, na herhaaldelijk protest in te dienen, uiteindelijk terug slaan, met resultaat dat de Surinaamse regering een hulp vloot zou organizeerd om de arme Borkummers te bevrijden van de Nederlandse agressie, indien zo, denken jullie dat Borkum dan mag mee doen aan het Euro Song Festival?

Het zingen van het volkslied

Het zingen van het volkslied.

Ik vind het altijd interessant dat men de Nederlandse en Israëlische discussies kan vergelijken, en vaak overeenkomsten kan vinden, die waarschijnlijk niet met elkaar verbonden zijn, maar verdacht veel op elkaar lijken, zoals het zingen van het Nationale Volkslied. Bij ons, hier in Israel begon de discussie, toen de Arabisch Israëli rechter van het Israëlische hogere gerechtshof, bij de ceremoniële zitting die de nieuwe voorschipper schap inluidt, niet het volkslied mee zong, waar in, vooral voor onze Arabische landsgenoten, die de zin,
“Zolang in het hart, van binnen,
Een Joodse ziel levendig is
En naar het oosten, vooruit,
Het oog naar Zion kijkt
Is onze hoop nog niet verloren
De hoop die al tweeduizend jaren leeft
Een vrij volk te zijn in ons land
Het land van Zion en Jeruzalem””

(de vertaling is van de Wikipedia, en natuurlijk geen goed Nederlands, maar daar ik geen heftige discussies wil hebben, met wat precies de wijle heer Imber bedoelde in zijn gedicht, verwijs ik nu naar het Wilhelmus, en de gevoelens van de nieuwe Nederlander die nu hartig moet zingen dat hij de Spaanse Koning eert tot de dood {dood van wie?}.

Dus wat doet de goede man (rechter van het Israëlische hogere hof) hij staat in de houding en houdt zijn mond.

In Nederland vond ik een dergelijke discussie, waar een nieuw genationaliseerde Turk, die zijn oude Turkse paspoort verscheurde, nadat hij het Nederlands schap had gekregen, vertelde dat hij spontaan het Wilhelmus begon te zingen zonder eerst een bloed transfusie, (van Dutsen bloed).

Hier in Israel werd deze niet zingende rechter aangevallen in de pers, door de ultra rechtse
Politiekers, die eisten om de Israëlische nationaliteit van te ontnemen van de rechter, (en als we och bezig zijn, van 25% van de Israëliërs uit gezinnen die niet Joods waren.

Dit doet mij herinneren dat toen ik in Engeland studeerde, met nog vijf Nederlandse studenten, hebben wij tijdens een plechtigheid het Nederlandse volkslied gezongen (zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan). Tranen hadden wij in onze ogen, ik weet niet meer hoe onze Engelse medestudenten,.hebben gereageerd, maar God zal hun gratievolle Koningin bewaren.