De Minaretten affair

De Minaretten affair

Door David Verveer

Toen een paar dagen geleden de Zwitser tegen het bouwen van minaretten stemden, en de reacties van discriminatie, bijval enz. de Internet vol zetten, besloot ik te wachten, voor dat ik mijn eigen persoonlijke mening zou uiten, die op zich zelf, heel weinig te maken heeft met de Islam en Europa, maar meer met de houding van de Nederlander ten opzichte van de herinnering aan de uit geroeiden Joodse Hagenaars, en de kleine restjes van Joden die de oorlog hebben overleefd en tijdelijk terug kwamen naar hun stad,Den Haag.

Ik schreef tijdelijk,want de meeste Joden pakten hun spulletjes op en zijn inmiddels geïmmigreerd naar Israël, Verenigde Staten, Canada, Australië, Zuid Afrika, enz. Meeste van de Joden die zijn gebleven, proberen hun afkomst te vergeten, en denken dat als ze niet opvallend Joods doen, Nederlands hun weer als vol zal accepteren, maar ik dwaal af, dit is niet het onderwerp dat ik wil bespreken, iedereen heeft het recht om zijn eigen nest zo in ter richten dat hij zich thuis voelt, en dat gaat niemand anders wat aan,

Je zult je wel afvragen wat heeft dit te maken met de Zwitsers en hun vreemde vorm van democratie, die alle seinen heeft van discriminatie, en in principe heeft dit niets te maken met de verdwenen Joodse gemeente in Den Haag, maar dan komen mijn gevoelens boven, die terug denken aan mijn jeugd jaren in Den Haag van na de oorlog, en onze ongeregelde bezoeken aan de grote sjoel (synagoge) in de Wagen straat, wat in onze ogen het centrum was van Joods zijn, zo als de Tempel was voor de Joden 2.000 jaren geleden. Dit heeft geen jota te maken met vroom of gelovig te zijn, dit was onze verbinding met het Joodse volk, het centrum van de Zionistische verenigingen, de plaats waar mijn Bar Mitsva gevierd werd, in kort het Joods centrum.

Intussen groeiden wij op, van kinderen die heel weinig van hun geloof en stam wisten, groeiden we langzaam en zeker, tot de overtuiging dat we niet in ons eigen land waren, als kind verwarde ik de kruisvaarders als helden, samen met helden daden van Joodse helden uit de bijbel en van heden, in Israël.
Veel begreep ik daar niet van, daar als kind, probeer je jezelf aan te passen aan de omgeving, en mijn omgeving waren kinderen die of Protestant of Katholiek waren, en in principe niet veel verschilden van ons, de Joodse niet religieuze kinderen.
Zelde werd ik voor Rot Jood uit gescholden, niet omdat zo iets toen niet bestond, maar kon men niet aan mijn uiterlijk zien dat ik een Joods kind was, en na de oorlog werd het Joods probleem heel weinig besproken, waarschijnlijk omdat het een zeer punt was bij de Hollanders.

Intussen groeide ik op tot een leeftijd dat ik zelf mocht beslissen waar en wat ik wil doen met mijn leven, en besloot ik om naar Israël te immigreren, daar ik mij persoonlijk steeds minder thuis voelde in Nederland, dit is geen verwijt aan Nederland en zijn bevolking, maar een gevoel van niet er bij te behoren, en als kudde dier, voelt men het beste als je er uit ziet en voelt net zo als je omgeving.

Jaren gingen voor bij, tot ik de gelegenheid had om Den Haag weer te bezoeken, en als een goede zoon, zocht ik de gevel van een winkel in de Wagenstraat waar op stond geschreven, dat dit gebouw was gebouwd bij Architect Emanuel Verveer, mijn vader die in de oorlog was gefusilleerd door de moffen, als verzetsstrijder. Natuurlijk ging ik ook kijken naar onze vertrouwde sjoel, toen ik tot mijn grote schrik zag dat de sjoel nu twee minaretten had gekregen en een moskee was geworden. En ik moet eerlijk zeggen, dat kwam als een grote schok, niet alleen dat symbolisch, het Jodendom was verdreven door de Islam, maar ook de onsmakelijke houding van de Nederlandse regering en de gemeente Den Haag, die dit hebben toegestaan.

Weten jullie dat Den Haag had de tweede grootste Joodse Gemeente in Nederland, waar nu de grote winkel centra zijn in Den Haag, rond de Spuistraat woonden voor de oorlog voor meer dan twee eeuwen een grote en bloeiende gemeenschap, die veel heeft gedaan voor de commerciële vooruitgang van Den Haag. Al dit is uit gewist, niet alleen door de moffen, maar ook door acties zo als het bouwen van minaretten op onze sjoel. Er is heel weinig te vinden om ons aan de Joodse gemeente in Den Haag te herinneren, ergens in een kelder is een plaat, een monument of een naam plaatje, maar Den Haag heeft zijn Joodse medeburgers totaal vergeten, en Hitler zijn programma om het Jodendom uit te wissen is zeer zeker gelukt in Den Haag.

Ik heb niets tegen minaretten, hier in Israël zijn er duizenden, er meestal erg mooi en fleuren te omgeving op, ik vind dat iedereen vrij moet zijn in wat hij geloofd of niet geloofd, dat is ieders eigen recht, ik denk dat de Zwitsers fout zijn in hun beslissing, en de mensen die schreeuwen in Nederland om deze beslissing ook in Nederland te maken, net zo fout zijn, maar mij doen de minaretten op de grote sjoel van Den Haag pijn, dat is een van de meest ongevoelige beslissingen die de overheid in Holland ooit heeft gemaakt, maar ja, ik heb geen rechten meer in Nederland.