Het einde van Gadaffi als potentaat

Het einde van Gadaffi als potentaat?

De geschiedenis van de laatste 2000 jaar (en waarschijnlijk ook daarvoor) hebben veel potentaten geproduceerd, mensen die absolute macht hadden, met een soort van waanzin en zelf verbeelding dat hun immortaal zijn en een incarnatie van een levende God.
We hadden Papa en Baby Doc Duvalier in Haiti, Idi Amin in Uganda, die gek (Kim li Sung of zo iets) van Noord Korea, Mogabe uit Zimbabwe, en natuurlijk Gadaffi, die allemaal iets weg hebben met de geestelijke zieke Keizers van het Romeinse Rijk, Nero en zijn neef Galigula. Al deze mensen waren geen gewone dictators maar Potentaten, (potentaat (zn): despoot, dwingeland, machtswellusteling, tiran).

Al deze boven genoemde mensen waanden hun zelf verkoren te zijn, het recht te hebben over leven en dood van zijn onderdanen, meestal met de poppenkast van uitbundige uniformen, en pompeus gedrag, harem van vrouwen, zelf verheerlijking met standbeelden, enz.

Maar de geestelijke toestand van deze mensen kan getypeerd worden met het antwoord van Gadaffi aan een journalist, die vroeg aan Gadaffi of hij niet bang was voor een opstand van zijn vlok, waarop Gaddafi antwoordde, kom nou, dat is een stomme vraag, mijn volk houdt van mij, opstand, onmogelijk.

Maar deze potentaten hebben nog iets in gemeen, namelijk dat ze gecreëerd zijn door de Westerse financiële interesses, die liever een corrupte gekke potentaat aan het bewind hadden dan een echte democratisch verkozen vertegenwoordiger van het land, Gadaffi was tevreden met de beenderen die hem werden toegegooid, terwil de olie compagnies van het Westen, woeker winsten maakten uit de natuurlijke rijkdom van het land. Gadaffi was tevreden met zijn zak centjes die hij persoonlijk opstak, in plaats van rijkdom te investeren in de modernisatie van het land.

En als de strijd om de wereld orde, met demonstraties en rellen dit bedoelden, dan zou ik zeggen, jongens jullie hebben volkomen gelijk, maar als het gevecht tegen Coca Cola, Shell en Microsoft is, omdat ze groot en machtig zijn, denk ik dat dit zuiver nihilisme is, die niemand helpt.

Het probleem is echter dat Gadaffi een vacuüm achterlaat die door corruptie en olie interesse heel vlug gevuld zal worden door nieuwe potentaten, en het volk van Libië weer aan het korte eind trekt.