Er was eens in een heel ver land .........

Door David Verveer

En zo als de sprookjes gaan, beginnen we met te vertellen dat in een heel ver land (ver van wat, bijvoorbeeld Israël?) was er een man, die aan ernstige geestelijke complexen leed, en daar het nummer van complexen groter was dan 10, maakten hij elke morgen een mentale oefening om te zien of hij al zijn aandoeningen nog had.
Om te zien dat hij er geen een had vergeten, had hij een nummer gegeven aan elk complex, bij voorbeeld, kleptomanie was nummer 6, hoogmoed waanzin nummer 8, angst voor vliegen (niet de insecten maar vliegtuigen) nummer 3, nummer 12 was een Oedipus complex en zelfs een nieuwe aandoening ( nummer 17) die men genaamd heeft als etnische eigenwaan (in Latijns “waningisme” dat komt van de Nederlandse onderzoeker die deze afwijking heeft ontdekt).

De arme man, elke dag voor dat hij een kopje koffie (cafeïne vrij) dronk, moest hij aan al zijn aandoeningen denken, en op een slechte morgen (iedereen heeft zulke morgens, wanneer alles fout gaat), kon de zielenpoot de laatste en nieuwste complex niet herinneren, nummer 17 zei hem niets, zenuwachtig begon hij te zoeken, nam zelfs een medisch woordenboek, maar nee, hij kon er niet opkomen, wat in hemelsnaam nummer 17 was. In wanhoop belde hij zijn psychiater, maar de rotzak was op zijn kosten (zo dacht hij) op vakantie naar Israël, hij dacht even om hem optebellen naar de dokter zijn mobieltje, een telefoon nummer die onze vriend in zijn portemonnee altijd mee droeg, maar was bang dat het gesprek hem veel geld zou gaan kosten, en een van de complexen die hij had was nummer 2 (zuinigheid / spaarzaamheid / zonde van het geld complex), dus bellen was uit gesloten.

De man voelde zich doodziek en eenzaam, zonder dat iemand hem kon helpen, hij voelde te gerecht dat zijn mensen rechten waren beschadigd, daarvoor had hij zijn hele leven ziekte verzekering betaald, en nu, in een crisis, was er niemand die hem kon helpen, radeloos besloot hij niet in de internet , zijn dagelijkse wijsheden te verspreiden, en een aspirientje te nemen, en te proberen om het af te slapen, maar de man kon zijn ei niet vinden, bleef woelen in zijn bed, kon niet in slaap vallen. Om kort te gaan, onze held heeft nu een nieuw complex, wat in technische termen men nu achtienites heeft genaamd,, en handelt met het complex , wat in hemelsnaam is nummer zeventien.

Er is geen moraal in dit sprookje, alhoewel veel mensen nemen zich zelf te serieus, hebben weinig begrip voor humeur en sarcasme, en hebben een denkbeeldig beton blok die het door dringen van nieuwe en andere ideeën niet laat , het kan zijn dat dit ook een nieuw complex gaat worden, die men in de volksmond (ben de tel kwijt) gaat noemen.

Ik wens U geestelijke gezondheid en neem het leven niet zo serieus,

mvg (betekend meer vogel gezang)

Uw vriend

Deze post draag ik op aan mijn goede vriend Robert van Waning, die altijd klaar was om op mijn fouten te wijzen, met wijze citaties, knap gelul, en vreselijk veel geduld.

p.s. Iemand die denkt dat ik hier iemand speciaal bedoelt, snap ik niet waar zei deze waanzin vandaan halen.